Mikołaj Sęp Szarzyński'nin sanatı Polonya edebiyatında Rönesans'tan Barok'a geçişsürecini yansıtır. Sanatçının 1550-1581 yılları arasındaki kısa yaşantısı Rönesanssınırları içinde yer almıştır. Oldukça mütevazı bir kişilik ve coşkulu katolik olarak bilinenSęp, ardından yalnızca ölümünün 20 yıl ardından yayınlanabilen Rytmy albo wierszepolskie (Vezinler ya da Polonya Şiirleri) adlı bir şiir cildi bırakmıştır. Eserlerinde Rönesansdönemine has bir özellik olarak yaşama karşı sevgi duygusu beslediği hissedilir.Buradaki ayrım noktası Sęp'in dünyevi yaşamın geçiciliğine karşı yüksek bir farkındalıkdüzeyinde olmasıdır. İşte bu nedenden ötürü yaşamsal güzelliklere karşı beslediği sevgiduygusuna derin bir korku da eşlik eder Bunun nedeni yeryüzünde kendisine tanınansüre boyunca insanın şeytanla amansız bir mücadele vermek zorunda olduğuna ilişkininancıdır. Bu bağlamda aşk, sevgi, şeytan, yaşam, ölüm, günah, savaş, korku ve dehşeteserlerinde sıklıkla öne çıkan unsurlar arasında yer alır. Sanatçı insanı değerli, kudretli,asil bir varlık olarak nitelendirir. Ancak varlığının özellikle bedensel boyutundankaynaklanan zayetiyle durmaksızın savaş vermek gibi bir yaşamsal bir göreviolduğunun altını çizer. Bu doğrultuda insan varlığının çift kutuplu, çelişkili ve bölünmüşdoğasına ilişkin düşüncelere odaklanmıştır. Tanrı ile olan bağını güçlendirmek, budoğrultuda yüksek bir irade gösterme suretiyle insanın ebedi ve hakiki mutluluğaulaşabileceğine karşı köklü bir inanç beslemesine karşı bunun oldukça meşakkatli bir yololduğuna ilişkin bakış açısının sanatçıyı sıklıkla karamsarlığa ittiği fark edilir.

The art of Mikołaj Sęp Szarzyński reects the transition process from the Renaissance to Baroque in Polish literature. The brief experience of the artist between 1550 and 1581 takes place within the boundaries of the Renaissance. Sęp known as a rather modest personality and enthusiastic Catholic left behind himself only a volume of poetry entitled Rytmy albo wiersze polskie (Rhythms or Polish poems) which could only be published 20 years after his death. It can be inferred from his works that he loves the wordly life and that he describes the beauty of life as a characteristic of the Renaissance period. However, Sęp is at a high level of awareness of the temporality of earthly life and that is why such a love towards life is accompanied by a deep fear of it since he believes that during the time given to him on earth, men must struggle inexorably with the devil. In this context, love, devil, life, death, sin, war, fear and horror are among the most prominent elements in his works. The artist describes man as a valuable, mighty, noble entity. However, his insistence is that it is a vital task for man to wage a war especially against the weakness of the physical dimension of him. In this respect, he focuses on the bipolar, contradictory and divided nature of human beings. It is noticed that the artist often gets into a pessimistic mood believing that it is possible to form and attain eternal and true happiness by strengthening his bond with God and showing a high degree of will in this direction, but it is rather a difcult path to follow.