Japoncadaki Zarflarla Kullanılan İlgeçler Üzerine Bir Çalışma

Japonca, Transavrasya dilleri arasında Türkçe ile benzer özellikler taşıyan fakat derinlere inildikçe pek çok farklılığın görüldüğü bir dildir. Gerek yazı sistemindeki farklılıklar yönünden, gerekse tümce içerisinde kullanılan ögelerin yapısal olarak sahip olduğu farklılıklar yönünden dikkat çeken bir özelliğe sahiptir. Nitekim, dil bilgisel açıdan Türkçedeki bazı terimlerin Japoncadaki bazı terimleri birebir karşılamadığı durumlar da vardır. Japoncada sözcük türlerinden biri olan joshi (particle) olarak adlandırılan sözcüklerin Türkçe karşılığının tam olarak ilgeç (edat) olan sözcük türüne denk gelmediğini savunan Japonca dil bilimcilerinin sayısı hızla artmaktadır. Bu sözcük türünü, Türkçede ada eklenen bir konumda olması sebebiyle ilgeç (edat) yerine ad durum eki olarak kategorileştiren araştırmacılar da bulunmaktadır. Bu noktadan çıkışla, Japoncadaki çalışma alanından çıkmamak adına, bu çalışmaya konu olan dil bilgisel yapı için araştırma içeriğinde ilgeç (edat) terimi kullanılmıştır. Tümce içerisinde zarflarla kalıplaşmış halde sıklıkla kullanılan ilgeçlerin varlığı, Japoncada「zarf+ilgeç(ler)」biçiminde şekilsel olarak farklı bir oluşumun bir parçası olduklarını da göstermektedir. Bu çalışmada, bu yapıya sahip zarfların tümce içerisindeki biçimleri çeşitli orta seviye dil bilgisi kitaplarında bulunan okuma metinlerinin ve örnek tümcelerin analiz edilmesi ile ele alınmıştır. Çalışmanın amacı ise, Japoncadaki bu türde, mevcut olan ilgeçlerin genel hatlarıyla hangilerinin zarflarla kullanılıp, hangilerinin kullanılamadığını belirlemeye çalışmaktır. Elde edilen bulgulardan, Japoncada zarflarla birlikte bir kalıp halinde sıklıkla kullanılan ilgeçlerin başında「と(to)」ve「に(ni)」ilgeçlerinin geldiği anlaşılmıştır. Yine zarflarla kullanılan diğer ilgeçler ise araştırmanın devamında tablolar halinde gösterilmiştir.

A Study on Particles used with Adverbs in Japanese

Japanese is a language among Transeurasian languages embedding a substantial number of similarities to Turkish; however, there appear many differences as deeper analyses are carried out. It bears outstanding features both in terms of the differences in the writing system and in terms of the structural differences of the elements used in sentences. As a matter of fact, from a grammatical point of view, there are some cases where some terms in Turkish do not exactly overlap their Japanese counterparts. The number of Japanese linguists who argue that the Turkish equivalent of the words called joshi (particle), which is one of the parts of speech in Japanese, does not exactly correspond to the part of speech, which is the ilgeç (edat), is increasing rapidly. There are also researchers categorizing this part of speech as a noun case suffix instead of ilgeç (edat) because it is affixed to nouns in Turkish. From this perspective, in order to remain in the realm of Japanese studies, to refer to the grammatical structure which is the subject of this study, the term ilgeç (edat) (particle) is employed in the present research. The presence of particles which are frequently used in sentences patterned with adverbs「adverb + particle(s)」shows that they are part of a formally different formation in the form of adverbs in Japanese. In this research, the forms of adverbs in this structure existing in sentences are discussed by analyzing the reading texts and sample sentences in various intermediate level grammar books. The aim of the study is to determine, in general terms, which of the particles of this type are used with adverbs and which cannot be used with adverbs in Japanese. Thanks to the light shed by the findings obtained, it was understood that the particles「と(to)」and「に(ni)」were the particles most frequently used as a pattern with the adverbs in Japanese. Moreover, the other particles used with adverbs are shown in tables.

___

  • ATAY, Ayşegül (2021). Japonca Ad Durum Ekleri -Türkçe ile Karşılaştırmalı-. İstanbul: Kriter.
  • CHINO, Naoko; AKIMOTO, Miharu (2002). Gaikokujin no tame no joshi- Sono oshiekata to oboekata / 外国人のための助詞 ― その教え方と覚え方. Tokyo: Musashinoshoin.
  • GENÇER, Zeynep (2018). “Japon Dili İncelemeleri JDI Serisi 4”. Japoncada Fiil İstemi ve Türk Öğrencilere “İsim+Ni+Fiil” Yapılarının Öğretimi Üzerine. (Edt. Ayşegül Atay) Londra: Transnational Press, 103-114.
  • HAGA, Yasushi (1962). Nihon Bunpō Kyōshitsu. Japan: Tōkyōdō.
  • HUNUTLU, Ümit (2019). “Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi Sayı 8/1”. Türk Dilinde Çekim Edatlarının İsim Hâli Tercihleri. Bursa: Teke Akademi, 133-158.
  • KAWABATA, Yōko (2019). Irasutode Wakaru Nihongo Hyōgen Chūkyū / イラストでわかる日本語表現中級. Tokyo: Kokushokankōkai.
  • NIHONGO BUNPŌ GAKKAI (2014). Nihongo Bunpō Jiten /日本語文法事典. Tokyo: Taishūkan.
  • ROBBEETS, Martine Irma (2005). Is Japanese Related to Korean, Tungusic, Mongolic and Turkic? (Turcologica 64.). Wiesbaden: Harrassowitz.
  • SURIE NETWORK (2008). Minna-no Nihongo Chūkyū Ⅰ Honsatsu /みんなの日本語中級 Ⅰ 本冊. Tokyo: Surīe Network.
  • SURIE NETWORK (2012). Minna-no Nihongo Chūkyū Ⅱ Honsatsu /みんなの日本語中級 Ⅱ 本冊. Tokyo: Surīe Network.
  • TAŞÖREN, Onur (2022). Türkçe ve Japoncada Durum Eklerinin Karşılaştırmalı Analizi. Marmara Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Türk Dili Bilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü.
  • TERAMURA, Hideo (1991). Nihongo-no Shintakusu-to Imi Ⅲ /日本語のシンタクスと意味 第3巻. Tokyo: Kuroshio Shuppan.
  • TEKMEN, Ayşe Nur; TAKANO Akiko (2007). Japonca Dilbilgisi. Ankara: Engin.
  • YAMADA, Yoshio (1908). Nihon Bunpōron / 日本文法論. Osaka: Hōbunkan Shuppan.