Bu makalenin amacı, Fârâbî'nin, Aristoteles'i felsefede bir otorite olarak yorumunu incelemek ve tartışmak yanında pek çok meselede Aristoteles'i izlememesine rağmen Fârâbî'nin onu felsefede bir otorite olarak gördüğünü ve onun felsefesini izlenmesi gereken "doğru bir felsefe" olarak düşündüğünü ortaya koymaktır. Buna ilaveten bu makalede, Özgün ve yaratıcı bir Müslüman filozof olarak Fârâbî'nin böyle bir görüşe sahip olmasının sebepleri tespit edilip analiz edilecektir. Bu, onun hakikat, hakikatin birliği, bilgi, gerçek felsefe ve benzeri tasavvurları bağlamında ele alınacak ve Fârâbî örneğinde, böyle bir tutumun gerçek ve sahici bir filozof olmayla çelişip çelişmediği tartışılacaktır.