Neulinger Boş Zaman Paradigması ve Boş Zaman Katılım Motivasyonları Üzerine Nitel Bir Araştırma

Mevcut çalışma, bireyleri boş zaman faaliyetlerine katılımda güdüleyen araçları Neulinger’in geliştirdiği paradigma ekseninde ele almaktadır. Neulinger boş zaman faaliyetlerine katılımda bireylerin içsel, dışsal ve hem içsel hem dışsal güdüleyicilerle tetiklendiğini açıklamıştır. Neulinger geliştirdiği paradigmada boş zamanı zihinsel sürecin bir ürünü olarak izah etmektedir. Bu zihinsel süreç algısal özgürlükler ve algısal zorunluklar altında gerçekleşmektedir. Neulinger algısal özgürlük diye tanımladığı alanı boş zaman faaliyetlerinin de gerçekleştiği özgürlük alanı olarak ifade eder. Algısal zorunluluk olarak ayırdığı diğer bölümü ise boş zaman dışı faaliyetler alanı olarak ifade eder. Buradaki faaliyetler de içsel, dışsal ve hem içsel hem dışsal güdüleyicileriyle harekete geçirilen ve işle ilgili olan aktivitelerdir.

Anahtar Kelimeler:

Motivasyon, Boş Zaman, Algısal Özgürlük

PDF

___

Arabacı R. ve Çankaya C. (2007). “Beden eğitimi öğretmenlerinin fiziksel aktivite düzeylerinin araştırılması”. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi; 20(1), 1-14.
Arslan, S. (1996). Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumuna Bağlı Yurtlarda Kalan Bayan Öğrencilerin Boş Zamanları Değerlendirme Sorunları Üzerine Bir Araştırma, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim dalı.
Avedon, E.M. (1974). Therapeutic Recreation Service: An Applied Behavioural Approach. (First Edition). USA: Prentice-Hall.
Englewood Cliffs, N.J.Broadhurst, R. (2001). Managing Environments for Leisure and Recreation. (Birinci Baskı). New York: Routledge.
Brotherton, B. (1991). “Konaklama, Turizm ve Eğlence Tanımları: Görüş Açıları Problemler ve Çıkan Sonuçlar”. Turizmde Seçme Makaleler: 11, TUGEV Yayınları, 18-26.
Demir C. (2003, 21-22 Mayıs). “Demografik özellikler ile sağlanan imkânların sportif faaliyet tercihleri üzerine etkileri; üniversite gençliğine yönelik bir uygulama”, 1. Gençlik, Boş Zaman ve Doğa Sporları Sempozyumunda sunuldu, Ankara.
Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A. ve Dinç, Y. (2003). Boş Zaman & Rekreasyon Yönetimi (İkinci Baskı), Ankara: Detay Yayıncılık.
Hall C. M., Page, S. J. (2006). The Geography of Tourism and Recreation. (Üçüncü Baskı). New York: Routledge.
Hutchinson, J.L. (1949). Principles of Recreation .New York: A.S.Barnes, 17.
Juniu, S. (2000). “Downshifting: regaining the essence of leisure”. Journal of Leisure Research, 32/1.
Jaques, E. (1970). Work, creativity, and social justice. New York: International University Press.
Karaküçük, S. (1999). Rekreasyon Boş Zaman Değerlendirme. (Altıncı Baskı). Ankara: Bağırgan Yayınevi.
Kraus, R. (1998). Recreation and Leisure in Modern Society (Third edition) . United States of America: Pearson Scott Foresman .
Neulinger, J. (1974). The psychology of leisure. Springfield, IL: Charles C. Thomas.
Neulinger, J. (1981). To leisure: an introduction. Boston: Allyn and Bacon.
Öncü, H. (2004). Motivasyon Sınıf Yönetimi. (Edit:Leyla Küçükahmet).Ankara:Nobel Yayınevi
Romney, G.O. (1945). Off the Job Living. (First Edition). New York: A.S.Barnes, , 14.
Tezcan, M. (1982). Sosyolojik Açıdan Boş Zamanların Değerlendirilmesi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
Torkildson, G.(1999). Leisure and Recreation Management. (Beşinci Baskı). London: Routledge.