ERGENLERLE PSİKOLOJİK DANIŞMA: BİR GÖZDEN GEÇİRME

Öz Ergenlik döneminin kendine özgü özellikleri olması bakımından, ergenlerle psikolojik danışma, çocuklarla ve yetişkinlerle psikolojik danışmadan farklılık göstermektedir. Bu dönemin gelişimsel özelliklerinin uzmanlarca iyi bilinmesi, ergenlerle psikolojik danışmanın tamamen ayrı bir çalışma alanı olduğu düşünülüp, sürecin özelliklerinin incelenmesi, yapılan uygulamaları daha nitelikli kılacaktır. Bu çalışmada ergenlik dönemi gelişimsel özellikleri temel alınarak ergenlere yönelik yardım konusunda önemli bazı noktalara dikkat çekilmiştir. Ayrıca danışman davranışları üzerinde durulmuştur. Bu konuyu ele alan çalışmaların azlığı göz önüne alındığında, bu çalışmanın amacı, ergenlerle psikolojik danışma konusunda ilgili alan yazını inceleyerek, ergenlerle psikolojik danışma sürecinde bazı noktalara dikkat çekmek ve bu konuda bir bakış açısı oluşturmaktır.

Anahtar Kelimeler:

Ergenlik, ergenlerle psikolojik danışma, ergenlerle grupla psikolojik danışma

PDF

___

Bakırcıoğlu, R. (2011). Çocuk ve Ergende Ruh Sağlığı. Ankara: Anı Yayıncılık.
Bergin, A. E. & Garfield, S. L. (Eds.) (1994). Handbook Of Psychoterapy And Behaviour Change. 4th edt., New York:John Wiley and Sons.
Ceyhun, A. G. ve Ceyhun, B. (2003). Lise ve üniversite öğrencilerinde intihar olasılığının değerlendirilmesi, Klinik Psikiyatri, 6, 217-224.
Corey, M.S. & Corey, G. (2006). Process And Practice Groups (7th Edt.), California:Brooks/Cole Publication.
Corey, G. (2012). Theory And Practise Of Group Counselling (8th Edt.), California:Brooks/Cole Publication.
Curtis, S. (1992). Promoting health through a developmental analysis of adolescent risk behavior. Journal of School Health, c.9, s.62, s.s. 417–420.
Delucia- Waack, J. L., Gerrity, D. A., Kalodner, C. R. & Riva, M. T. (2004). Handbook Of Group Counselling An Psychotherapy. London: Sage Publications.
Doğru, N. ve Peker, R. (2004). Özsaygı geliştirme programının lise dokuzuncu sınıf öğrencilerinin özsaygı düzeylerine etkisi, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17, 315-32.
Duran, Ö. ve Eldeleklioğlu, J. (2005). Öfke kontrol programının 15–18 yaş arası ergenler üzerindeki etkililiğinin araştırılması, Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 267-280.
Elçin- Boyacıoğlu, N. ve Küçük, L. (2011). Ergenlikte mantık dışı inançlar sınav kaygısını nasıl etkiliyor?, Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2, 40-45.
Egbochuku, E.O & Obiunu, J.J. (2006). The effect of reciprocal peer counselling ın the enhancement of self-concept among adolescents, Education, 3, 126, 504-511.
Egbochuku, E.O & Aihie, N.O. (2009). Peer group counselling and school influence on adolescents' self-concept, Journal of Instructional Psychology, 36, 1-10.
Ercan, O., Alikaşifoğlu, M. ve Ercan, G. (2005). Adolesan Sağlığı. İstanbul Üniversitesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri Sempozyum dizisi, 43, 7-23.
Everall, R. D. & Paulson, B. L. (2002). The therapeutic alliance: Adolescent perspectives, Counselling and Psychotherapy Research, 2, 78-87.
Freake, H., Barley, V. & Kent, G. (2007). Adolescents‟ views of helping professionals: A review of the literature, Journal of Adolescence, 30, 639–653.
Gazda, G., Ginter, E. & Horne, A. (2001). Group Counseling And Group Psychotherapy: Theory And Application. Langue:Anglais.
Geldard, K. & Geldard, D. (2010). Counselling Adolescents:The Proactive Approach For Young People. London:SAGE Publications.
Ginsburg, K., Winn, R., Rudy, B., Crawford, J., & Schwarz, D. (2002). How to reach sexual minority youth in the health care setting: The teens offer guidance. Journal of Adolescent Health, 31, 407–416.
Gordon, P. (2000). Playing for time. A psychotherapist‟s experience of counselling
Hamamcı, Z. (2003). Bilişsel davranışçı yaklaşımla bütünleştirilmiş young people, Psychodynamic Counselling, 6, 339-357.
Gould, M. S. & Kramer, A. R. (2001) Youth suicide prevention, Suicide Life Threatining Behaviour, 3, 6-31.
Güney, M. (1998). Ergenlik dönemi depresyonları, Psikiyatri Dünyası, 2, 41-44.
psikodramanın temel inançlar üzerine etkisi, Türk psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 19, 7-13.
Hawley, K. M. & Weisz, J. R. (2003). Child, parent and therapist (dis)agreement on target problems in outpatient therapy: The therapist's dilemma and its implications. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 1, 71, 62-70.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1996). Özerk-ilişkisel benlik: Yeni bir sentez. Türk Psikoloji Dergisi, 11, 36-44.
Kağıtçıbaşı, Ç. (2000). Kültürel Psikoloji: Kültür Bağlamında İnsan ve Aile. İstanbul: Evrim Yayınevi.
Kağıtçıbaşı, Ç. (2007). Family, Self, And Human Development Across Cultures, Theory And Applications (2nd edt.). London: Lawrence Erlbaum Associates.
Kazdin, A. E., Bass, D.; Ayers, W. A. & Rodgers, A. (1990). Empirical and clinical focus of child and adolescent psychotherapy research, Journal of Consulting and Clinical Psychology, 6, 58, 729-740.
Kazdin, A. E. (1994). Psychoterapy For Children And Adolescents, In A. E. Bergin ve S. L. Garfield (Eds.), Handbook of Psychoterapy and Behaviour Change, (4th ed., 543-594), New York:John Wiley and Sons.
Kazdin, A. E. & Weisz, J.R. (1998). Identifying and developing empirically supported child and adolescent treatments. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 1, 66, 19-36.
Kegerreis, S. (2006). Working with children and adolescents – Is specialist training necessary?, Psychodynamic Practice, 12(4), 403 – 418.
King, R., Nurcombe, B., Bickman, L. (2003). Telephone counselling for adolescent suicide prevention: Changes in suicidality and mental state from beginning to end of a counselling session, Suicide-Life Threatining Behaviour, 33, 400-411.
King, K.A. (2001). Developing a comprehensive school suicide prevention program, Journal of School Health, 71, 132-137.
Lambert, M. (Eds.) (2013). Bergin And Garfield’s Handbook Of Psychoterapy And Behaviour Change (6th Edt.). New York:John Wiley and Sons.
Lansdale, P. L. C., Gunn, J. B., & Paikoff, R. L. (1991). Research and programs for adolescent mothers: Missing links and future promise, Family Relations, 40, 396-403.
Lines, D. (2006). Brief Counselling İn Schools: Working With Young People From 11 To 18 (2nd Edt.). London: Sage Publications Ltd.
Lyddon, W. J., Clay, A. L., & Sparks, C. L. (2001). Metaphor and changes in counseling, Journal of Counseling and Development, 3, 79, 269-274.
Marks-Mishne, J. (1986). Clinical Work With Adolescents. New York: Free Press.
Maner, F. (2001). Yeme bozuklukları, Psikiyatri Dünyası, 5, 30-139.
Özdemir, Y. ve Çok, F. (2011). Ergenlikte özerklik gelişimi, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4, 36, 152-164.
Özgüven, H. D., Soykan, Ç. ve Haran, S. (2011). İntihar girişimlerinde sorun alanlar ve tetikleyiciler, Kriz Dergisi, 11, 13-24.
Prior, S. (2012). Young people's process of engagement in school counselling, Counselling and Psychotherapy Research, 12, 3, 233-240.
Prout, H. T. & Brown, D. T. (1999). Counseling And Psychotherapy With Children And Adolescents-Theory And Practice For School And Clinical Settings. USA:John Wiley and Sons.
Ritchie, M. H. & Huss, S. N. (2000). Recruitment and screening of minors for group counseling, The Journal of Specialists in Group Work, 25, 146-156.
Sandoval, J. (2002). Handbook Of Crisis Counseling İntervention And Perevention İn The Schools. London: Lawrence Erlbum Associates.
Sargın, N. ve Çetinkaya, B. (2010). Akran baskısını azaltmada grupla psikolojik danışmanın etkililiği, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 185-192.
Shechtman, Z. (2004). Group Counseling And Psychotherapy With Children And Adolescents:Current Practice And Research. DeLucia-Waak, J.L., Gerrity, D. A., Kalodner, C. R. Ve Riva, M. T. (Edt.), Group Counseling and psychotherapy (s. 430-444). California: Sage Publications.
Scouller, K. M. & Smith, D. I. (2002) Prevention of youth suicide: How well informed are the potential gatekeepers of adolescents in distress?, Suicide Life Threatining Behaviour, 32, 67-79.
Semerci, B. (2007). Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kitabı. Ankara:Golden Print.
Silverman, W. K. & Hinshaw, S. P. (2008). The second special issue on evidence-based psychosocial treatments for children and adolescents: A 10-year update, Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology, 1, 37, 1–7.
Siyez, D. M. (2010). Ergenlerde Problem Davranışlar: Okul Temelli Önleme Çalışmaları İle İlgili Uygulama Örnekleri. Ankara: PEGEM Yayınları.
Siyez, D. M. (2005). Ergenlik döneminde intiharın önlenmesi: Bir gözden geçirme, Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 2, 92-101.
Taylor, L., Adelman, H. & Kaser-Boyd, N. (1986). The origin climate questionnaire as a tool for studying psychotherapeutic process, Journal of Child and Adolescent Psychotherapy, 3, 10-16.
Westergaard, J. (2013). Counselling young people: Counsellors' perspectives on „what works‟ – An exploratory study, Counselling and Psychotherapy Research, 13, 2, 98-105.
Worden, M. (2013). Aile Terapisi: Temelleri (Çev. Edit.: Akbaş, T.). Adana: Nobel Kitabevi.
Yalom, I., (2008). Ergen Terapisi (Çev.: Şallı, Y. Ö.). İstanbul:Prestij Yayınları.
Yalom, I., (1995). Grup Psikoterapisinin Teori ve Pratiği (Çev.: Tangör, A.). İstanbul:Kabalcı Yayınevi.
Yavuzer, Y. ve Üre, Ö. (2010). Saldırganlığı önlemeye yönelik psiko-eğitim programının lise öğrencilerindeki saldırganlığı azaltmaya etkisi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstisüsü Dergisi, 24, 389-405.