Çalışmamızda Roma Hukuku'nda gemi, han ve ahır işleten kimselerin sorumluluklarına ilişkin düzenlemeler ele alınmıştır. Roma?da özellikle gemi, han ve ahır işleten kimselerin yanlarında çalıştırdıkları kişilerin güvenilir olmamasından dolayı, taraflar arasındaki istisna sözleşmesinden kaynaklanan custodia sorumluluğuna ek olarak "actio de damno aut furto adversus nautas, caupones, stabularios ve receptum, nautae, cauponis, stabularii" sorumluluklarının düzenlendiği kaynaklardan anlaşılmaktadır. Praetor Edictum'larıyla sağlanan ve haksız fiil benzerlerine dayanan söz konusu bu uygulamaların, Roma'da istisna sözleşmesinin koruyamadığı alana ilişkin olarak geniş uygulama imkanı buldukları görülmektedir.

Our study discusses the regulations regarding the liabilities of skippers, innkeepers and stable keepers in Roman Law. It is clear from the resources that 'actio de damno aut furto adversus nautas, caupones, stabularios‟ and „receptum, nautae, cauponis, stabularii‟ responsibilities used to be regulated in addition to custodia liability arising from the hire of work between the parties, particularly because personnels of skippers, innkeepers and stable keepers were unreliable. These practices, which were implemented with Praetor Edictum and relied on practices of similar quasi torts, widely applied to areas which were not protected by the hire of work in Rome.