BAHÇE 46 (Özel Sayı 2: III. Ulusal Ceviz Sempozyumu): 227–231

Bu çalışmada, 2015 yılında Mersin ili ve ilçelerinden (Anamur, Erdemli, Gülnar, Silifke, Tarsus ve Toroslar) ceviz yetiştiriciliği yapılan alanlardan alınan 157 adet toprak örneğinde yapılan fiziksel ve kimyasal analiz sonuçları sınır değerleri ile karşılaştırılmıştır. Toprak örneklerinde pH, CaCO?, tekstür, organik madde, bitki besin elementleri analizleri yapılarak, toprakların fiziksel ve kimyasal özellikleri incelenmiştir. Toprakların, %57'si nötr, %47'si fazla kireçli, %85'i tınlı, %82'si organik maddece orta düzeydedir. Birincil makrolar yönünden; %57'si fosforca ve %68'i potasyumca az durumdadır

MERSİN İLİ CEVİZ YETİŞTİCİLİĞ YAPILAN ALANLARIN TOPRAK ÖZELLİKLERİ

SOILS PROPERTIES OF WALNUT GROWING AREAS OF MERSIN PROVINCE In this study, some physical and chemical properties of 157 soil samples which brought from walnut growing areas of Mersin province and districts (Anamur, Erdemli, Gülnar, Silifke, Tarsus and Toroslar) were analyzed and compared with limit values. pH, EC, CaCO₃, texture, organic matter, plant nutrients were determined to compare with reference values. Analysis results indicated that the soils were nötr (57%), strongly calcareous (47%), loamy in texture (85%), and moderate level in organic matter (82%). In terms of macro nutrients, soils were less in phosphorus (57%) and in potassium (68%)

PDF

___

1. Ağaoğlu, Y. S., 1995. Genel Bahçe Bitkileri. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayın No:4, s:102.
2. Anonim, 1987. Mersin İli Verimlilik Envanteri ve Gübre İhtiyaç Raporu. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayın No:47.
3. Anonim, 2008a. Ceviz Yetiştiriciliği. Hasat Yayıncılık, İstanbul, 206 s.
4. Anonim, 2008b. Ceviz Yetiştiriciliği. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Manisa İl Müdürlüğü.
5. Anonim, 2012. The World of Organic Agriculture, Statistics and Emerging Trends 2012. (Eds. Willer, Helga and Lukas Kilcher), Fibl and IFOAM.
6. Anonim, 2016a. (http://www.perfectinsider. com/top–ten–walnut–producing–countries/.a)
7. Anonim, 2016b. (https://biruni.tuik.gov.tr/ bitkiselapp/bitkisel.zul).
8. Bayraklı, F., 1988. Toprak Bilgisi. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Konya.
9. Black, C. A., 1957. Methods of Soil Analysis. Part: 2. American Society of Agronomy Inc., Publisher Maddison, Wisconsin, USA.
10. Bouyoucos, G. J., 1951. A Recalibration of the Hydrometer Method for Making Machanical Analysis of Soil. Agronomy Jour. 43:434– 438.
11. Çağlar, K. Ö., 1949. Toprak Bilgisi. A. Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları No: 10.
12. Gezgin, S., 1992. Bitki Besleme Ders Notları. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Konya.
13. Jackson, M. L., 1962. Soil Chemical Analysis. Prentice–Hall, Inc.183: 219–284.
14. Kacar, B., 1972. Bitki ve Toprağın Kimyasal Analizleri II. Bitki Analizleri. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayın No:453.
15. Lindsay, W. L. and W. A. Norwell, 1978. Development of DTPA Soil Test for Zinc, Iron, Manganese and Copper. Soil Sci. Amer. Jour. 42(3):421–428.
16. Olsen, S. R. and E. L. Sommers, 1982. Phosphorous Soluble in Sodium Bicarbonate, Methods of Soil Analysis, Part 2. Chemical and Microbiological Properties (Eds. R. H. Miller, D. R. Keeny), 404–430.
17. Orman, M. N., 1981. Sebze İlmi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayın No:323, s.38, Ankara.
18. Ülgen, N. ve N. Yurtsever, 1995. Türkiye Gübre ve Gübreleme Rehberi. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Genel Yayın No:209.