Öz Kuzey Afrika’da kalan son toprak parçasına göz diken İtalya Devleti, sanayileşmede Avrupa’daki rakiplerinden geride kalmıştı. Siyasi birliğini geç tamamlayan İtalya, Osmanlı Devleti’nin içinde bulunduğu karışıklık ve yönetim eskiliğinden istifadeye çalışıyordu. Bir yandan Arnavutluk’taki isyanı desteklemekte, bir yandan da Osmanlı’nın Akdeniz ve Adriyatik kıyılarındaki etki alanları üzerinde Avusturya ve Rusya ile karşılıklı çıkar anlaşmaları yapmakta, bölgeye işçi gönderme yoluyla da Trablusgarb’a yerleşim birimleri kurmaya çalışmaktaydı1. Bölgede banka, postane gibi İtalyan kurumlarını açıyorlar, liman ve benzeri kurumları için imtiyaz peşinde koşuyorlardı. Nitekim Banco di Roma adlı İtalyan bankasının Trablusgarb ve Bingazi’de birer şubesi vardı.