Romatoid Artrit (RA) terimi, ilk olarak 1876 yılında Sir Alfred Baring Garrod tarafmdan kullanılmakla beraber, hastalığın tanımlanması 1800 yılında Landre Beauvals'e kadar uzanır. RA teriminin Amerikan Romatizma Cemiyeti (ARA) tarafmdan kabulü ise 1941 yılma kadar zaman almıştır (15). Romatoid Artrit; kronik ve sistemik bir inflamatuvar hastalık olup, kıkırdak erozyonu, kemikte hasar ve eklemlerin fibröz ankilozuna neden olabilen kronik bir sinovit ile karakterlidir (23). Bilinmeyen bir antijenik uyarı sonrasında gelişerek eklemde harabiyet meydana getiren RA ile postinfeksiyöz olarak gelişen reaktif artrit arasındaki ana patogenetik farklılık bugün tam olarak bilinmemektedir. RA'de hastalığın kronisitesi ve eklemde erozyon gelişmesinde sitokinlerin önemli rolü olduğu düşünülmektedir (19). T-hücreleri ve diğer immün kompetan hücreler, antijen ile karşılaştıklarında, cevap olarak birçok immünolojik aktif madde üretir ve salgılarlar, Bu maddelere sitokin ismi verilmektedir (22). Sitokinler; hücre gelişimini, olgunlaşmasını veya fonksiyonlarını etkileyen solubl peptidlerdir. Bu sitokinlerin bir alt gurubuna da interlökin adı verilmektedir.