Öz Belirli bir iş (meslek ) için bir bireyin seçimi gerçekte bir tahmin (kestirme) sorunudur. Bu seçme, söz konusu iş için başvuruda bulunan adaylardan hangisi ya da hangilerinin bu işi en iyi bir biçimde yerine getirebileceklerine ilişkin bir tahmini içerir. Bu tahminin olabildiğince geçerli ve güvenilir verilere dayandırılması, hem iş arayan bireyin hem de işveren işletmenin (örgütün) yararınadır. Başvuruda bulunan adaylar arasından, personel gereksinimi duyulan iş için üretken olma potansiyeli en yüksek olan bireylerin seçimini olanaklı kılacak yöntem ve tekniklerin bulunması ve seçme kararlarının buna dayandırılması ; a.    Bireysel özellikleri (ilgi, yetenek, kişilik v.b.) ve gereksinimleriyle bağdaşan bir işe yerleştirilmesi açısından, başvuruda bulunan aday, b.   İşi ve işindeki verim ile doyum bulma arzusunda olan iş sahibi, c.    Genel olarak da, belirli amaçları gerçekleştirmek, üretimini belirli bir düzeyde tutmak veya artırmak durumunda olan örgüt (işletme), bakımından yararlar sağlar. Bu tür karşılıklı yararlar çerçevesinde, örneğin, örgütün orta düzeyde olan üretimi yükselmeye başlar. Ayrıca, yine bu karşılıklı yararlar uyarınca; işgörenin, işverenin ve giderek örgütün kendini gerçekleştirmeleri olanağı da doğar (Koç, 1986). Bir örgütün insan kaynaklarını etkili bir biçimde kullanabilmesi ve yönlendirebilmesi büyük ölçüde o örgütte uygulanan personel seçme ve yerleştirme sürecinin başarısına bağlıdır. Çünkü örgütün etkililiği örgüt personelinin niteliğine bağlıdır. Bireylerin yaptıkları işte başarılı olmaları ve bunun sonucu olarak, yaptıkları işten doyum sağlamaları da yaptıkları işin kendi yeteneklerini ortaya koymalarına (sergilemelerine) fırsat verip vermemesine , yapılan iş ile ilgili ilgi örüntülerinin ve kişilik özelliklerinin uyuşup uyuşmamasına bağlıdır.