Son yıllarda hem dünyada hem de Türkiye’de küreselleşme, devletin küçültülmesi, özel sektör ve sivil toplumun güçlendirilmesi, devletin dönüşümü, yönetişim gibi kavramların eşliğinde toplumsal yaşamın her alanında önemli bir değişim ve dönüşüm yaşanmaktadır. Bu dönüşüm sürecinden doğal olarak en çok ülkelerin kamu yönetimi sistemleri etkilenmiş ve etkilenmektedir. Bu bağlamda Türk kamu yönetimi sistemi de; hızlı bir “yeniden yapılanma” sürecine girmiştir. Ancak, literatürde yaygın olan bir görüşe göre, her yeniden yapılanma girişimi, aynı zamanda devletin mevcut içeriğinin “boşaltılması” ve yeni anlayışlar ve akımlar doğrultusunda “yeniden doldurulması” sonucunu doğurmaktadır. Kuşkusuz her “boşaltma” doğrudan “doldurma” anlamına gelmemektedir. Devletin içeriğinin yeniden doldurulmasındaki başarı derecesinin, o devletin idari kapasitesinin güçlülük derecesi ile paralellik arz ettiğinin özellikle altı çizilmektedir. Başka bir deyişle, bir devletin idari kapasitesi yeterince güçlü kılınmadan, o devletin en kritik unsuru olan kamu yönetimi sistemini yeniden yapılandırma yönündeki girişimlerin, öngörülemeyen bazı olumsuz sonuçlara yol açabileceği hususuna özellikle vurgu yapılmaktadır. Ancak, literatürde idari kapasitenin anlamı ve unsurları, yeterince açıklığa kavuşmuş gözükmemektedir. Bu nedenle, bu çalışmanın öncelikli amacı, devlet reformu tartışmaları temelinde idari kapasite kavramının anlamını ve bileşenlerini belirlemek ve bu bağlamda, Türk kamu yönetimi sisteminin mevcut durumunu genel hatlarıyla analiz etmektir.