Nilufer AKGÜN, Seval YILMAZ ERGANİ, Süheyla AYDOĞMUŞ, Yusuf USTUN

İntraauterin ani bebek ölüm sendromu 3. Basamak Hastane Deneyimi ve Literatürün Gözden Geçirilmesi

Amaç 24. hafta sonrası doğan gebeliklerde intrauterin fetal ölüm vakalarının demografik verileri, perinatal sonuçları değerlendirmek, perinatal mortalite ile ilgili risk faktörlerini araştırmak ve literatür eşliğinde katkıda bulunan etyolojik faktörleri incelemek. Gereç-Yöntemler 2019 Ocak -2022 Ocak arası üçüncü basamak eğitim araştırma hastanesinde doğum yapan intrauterine ani bebek ölüm sendromu ile gelen (24 ila 43 hafta) bebeklerin retrospektif bir kohort analizinin yapılması planlandı. Hastane veri tabanı ve patolojik, klinik ve biyokimyasal veriler tüm vakalar için gözden geçirildi. Hastaların demografik verileri, gebelik haftası, yenidoğan ağırlık ve cinsiyetleri, doğum şekilleri, fetal anomali varlığı, gebelikteki izlem sayısı, bir önceki gebeliği arasındaki süre değerlendirildi. İntrauterin ölüm nedenleri belirli olanlar ve açıklanamayan intrauterin ölüm olarak gruplandırıldı. Kategorik veriler Fisher'in kesin testi kullanılarak analiz edildi ve %5 düzeyi anlamlı kabul edildi. Bulgular 2019-2022 Ocak aralığında toplamda 4962 doğum hastanemizde oldu. Bu dönemde intrauterine ani bebek ölümü (AİÖS) ile gelen ve doğum yapan 35 hasta çalışmaya dahil edildi. Bu hastalardan intrauterin fetal ölüm insidansı 1000 gebelikte 7.05'tir. En fazla ölü doğum 14 vaka ile 2020 yılında oldu. Ölü doğumlar vakaların % 54.2’sinde nedeni saptanamamış olup, ikinci sıklıkta plasental/kord faktörler (%22.8), üçüncü sıklıkta Mekonyum aspirasyon sendromu (MAS) % 14.2 'sinden sorumluydu. Annelerin yaş, gebelik haftası, fetüs ağırlığı (kg) sırasıyla 29.49, 32.69 ve 1897.03 olarak bulundu. Term ölü doğumların yaklaşık %91'i geç kayıt yaptıran veya doğum öncesi bakımı olmayan takipsiz gebelerdi. Açıklanamayan ölü doğumların %74.3’ü TC vatandaşı, % 25.7’si göçmenlerden (Suriye, Irak ve Arap) oluşturmakta idi. Ölü bebeklerin %57.1’i kız bebek olmakla beraber ve hastaların %54.3’ü sezaryen ile doğum yapmıştı. Annenin bir önceki gebeliği ile ölen bebek arasındaki süre ortalaması 74.45 (ay) gebelikteki izlem sayısı ortalaması 3.60 olarak bulundu. Amnion sıvısında mekonyum mevcut olan fetüslerin çoğu mekonyum aspirasyon sendromundan kaybedildi. Sonuç Çalışmamızda ölü doğumların en sık nedeni açıklanamayan AİÖS’idi. Yüksek riskli gebeliklerin erken tanısı ve önlemlerin erken alınması, AİÖS ile gebelik süreci arasındaki bağlantının belirlenmesi, intrauterin ölüm için risk altındaki gebeleri tahmin etmemize ve fetus ve anne açısından gerekli önlemlerin alınmasını sağlayabilir. Açıklanamayan ölü doğum insidansını en aza indirmek için özellikle term ölü doğum vakalarında daha çok araştırmaya ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler:

intrauterin fetal ölüm, ölü doğum, mekonyum aspirasyon sendromu

PDF

___

. 1. Joseph K, Kinniburgh B, Hutcheon JA, et al. Rationalizing definitions and procedures for optimizing clinical care and public health in fetal death and stillbirth. Obstetrics & gynecology. 2015;125(4):784-8.
2. Balchin I, Whittaker JC, Patel RR, et al. Racial variation in the association between gestational age and perinatal mortality: prospective study. Bmj. 2007;334(7598):833.
3. Anwer S, Azız S, Shaikh HA,et al. Association Between Intra Uterine Fetal Demise (IUFD)/Still Birth (SB) and Factors Associated with it in Patients Visiting at Tertiary Care Hospital. Growth.5(37):40.2.
4. Kc A, Wrammert J, Ewald U, et al. Incidence of intrapartum stillbirth and associated risk factors in tertiary care setting of Nepal: a case-control study. Reproductive health. 2016;13(1):1-11.
5. Gardosi J, Madurasinghe V, Williams M, et al. Maternal and fetal risk factors for stillbirth: population based study. Bmj. 2013;346.
6. Goldenberg RL, Kirby R, Culhane J. Stillbirth: a review. The journal of maternal-fetal & neonatal medicine. 2004;16(2):79-94.
7. Man J, Hutchinson J, Heazell A, et al. Stillbirth and intrauterine fetal death: role of routine histopathological placental findings to determine cause of death. Ultrasound in Obstetrics & Gynecology. 2016;48(5):579-84.
8. Flenady V, Wojcieszek AM, Middleton P, et al. Stillbirths: recall to action in high-income countries. The Lancet. 2016;387(10019):691-702.
9. Bonasoni MP, Muciaccia B, Pelligra CB, et al. Third trimester intrauterine fetal death: proposal for the assessment of the chronology of umbilical cord and placental thrombosis. International journal of legal medicine. 2022;136(3):705-11.
10. Lawn JE, Blencowe H, Waiswa P, et al. Ending preventable stillbirths 2: Stillbirths: rates, risk factors, and acceleration towards 2030. Lancet (London, England). 2016;387.
11. Aziz S, Naseer M, Akhter S, et al. Frequency of Stillbirths at MCH Centre FGPC Islamabad. Journal of The Society of Obstetricians and Gynaecologists of Pakistan. 2018;8(1):9-14.
12. Ishaque S, Yakoob MY, Imdad A, et al. Effectiveness of interventions to screen and manage infections during pregnancy on reducing stillbirths: a review. BMC Public Health. 2011;11(3):1-12.
13. Ahlenius I, Floberg J, Thomassen P. Sixty‐six cases of intrauterine fetal death: A prospective study with an extensive test protocol. Acta obstetricia et gynecologica Scandinavica. 1995;74(2):109-17.
14. Troe E-JW, Kunst AE, Bos V, et al. The effect of age at immigration and generational status of the mother on infant mortality in ethnic minority populations in The Netherlands. The European Journal of Public Health. 2007;17(2):134-8.
15. Aslihan A, Yılmaz DV. Suriyeli göçmen kadınların üreme sağlığı sorunları ve çözüm önerileri. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi. 2020;36(2):117-25.
16. Aydoğan S, Metintaş S. Türkiye'ye gelen dış göç ve sağlığa etkileri. Estüdam Halk Sağlığı Dergisi. 2017;2(2):37-45.
17. Büyüktiryaki M, Canpolat FE, Alyamaç Dizdar E, ve ark. Neonatal outcomes of Syrian refugees delivered in a tertiary hospital in Ankara, Turkey. Conflict and health. 2015;9(1):1-2.
18. Eryurt MA, Arslan H, Güneş K, ve ark. 2018 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması İleri Analiz Çalışması. 2021.
19. Pirinçci E, Polat A, Köroğlu A, ve ark. Bir üniversite hastanesinde doğum yapan kadınların doğum öncesi bakım alma durumu ve etkileyen faktörler. 2010.
20. Bakanlığı TS. Doğum öncesi bakım yönetim rehberi. Ankara: Türkiye Halk Sağlığı Kurumu, Kadın ve Üreme Sağlığı Daire Başkanlığı. 2014.
21. Arslan H, Beyza B, Güneş K, ve ark. Türkiye'de riskli gebelikler: 2018 TNSA bulguları. Nüfusbilim Dergisi.42(1):64-91.