Nefsin tanınması (bilinmesi) meselesi eski zamanlardan bu güne kadar filozoflar, kelamcılar ve dinler arasında önemli bir konu olarak öne çıkmış ve bu tanıma, aynı zamanda Hakk'ı ve ahireti tanımanın da anahtarı olarak değerlendirilmiştir. Bu mesele ne doğuda ne de batıda aynı şekilde ele alınmamıştır. Bu arada İbn Sina aklı tümüyle mücerred kabul etmiş ve nefsi de aklın işlerinden biri olarak gördüğünden nefsi soyut bir varlık olarak değerlendirmiş. Burada önemli olan husus şudur, soyut olan bir varlık, nasıl olur da maddî olan beden ile irtibat kurabilir? Fakat Molla Sadra, cevheri hareketin esesları üzerinden nefsin, başta cisim (madde) olduğuna ve nefis ile bedenin birlik içerisinde bulunduğuna inanmıştır. Neticede Hakim Müderris Zunûzî'nin görüşlerine göre ise nefsin beden ile olan irtibatı, birlik sentezi üzerinden gerçekleşmiş bir irtibattır.

The matter of recognizing (know) the nafs (self) has come into prominence between the thinkers, theologians and religions from the old time to nowadays and that recognizing matter is evaluated as a key for knowing Al Haqq and akhirah (hereafter) at the same time. This matter is not addressed in the same way neither in the East nor in the West. By the way, Avicenna accepted the mind (aql) totally single and evaluated the nafs as an intangible entity since he thinks that nafs is one of the works of aql. The important point here is that: how an entity which is intangible could be connected with a body which is tangible. However Molla Sadra, referring to fundamentals of creation believed that nafs is tangible and it is in unity with body. All in all according to Hakim Muderris Zunuzi the connection of nafs with body is a connection which became a reality over the synthesis of unity.