Erzurum yöresinde bazı korunga ekim alanlarında bulunan yabancı otlar, yoğunlukları ve rastlama sıklıkları

Erzurum ilinin Askale, Merkez ve Pasinler ilçelerindeki korunga tarlalarındaki yabancı otları, yoğunluklarını, rastlama sıklıklarını belirlemek amacı ile 2007-2008 yıllarında yürütülen çalışmada, 1 tohumsuz, 11 tek çenekli (monokotiledon) ve 67 çift çenekli (dikotiledon) olmak üzere 26 familya ve 67 cinse ait 79 farklı yabancı ot türü saptanmıştır. Bu yabancı otların metrekaredeki yoğunluklarının 1 ile 2448 arasında değiştiği ve ortalama yoğunluğun 57.86 bitki/$m^2$ olduğu belirlenmiştir. Poa pratensis L. (Çayır salkım otu) 18.13 adet/$m^2$, Poa bulbosa L. (Yumrulu salkım otu) 14.25 m2, Bromus tectorum L. (Püsküllü çayır) 7.05 $m^2$, Cirsium arvense (L.) Scop. (Köygöçüren) 2.79 $m^2$ ve Convolvulus arvensis L. (Tarla sarmasığı) 2.16 $m^2$ ile en yoğun türler olarak belirlenirken, C. arvense (%25.93), C. arvensis (%22.94), P. pratensis (%20.72), B. tectorum (%17.78) ve Rochelia disperma (L. fill.) C. Koch (İki tohumlu taşkesen) (%14.80) ise rastlama sıklıkları en yüksek türler olarak tespit edilmiştir.

Species, density and frequency of some sainfoin weeds in Erzurum, Turkey

This study was carried out in order to determine weed species, their density and frequency in sainfoin fields in Askale, Center and Pasinler districts of Erzurum in 2007 and 2008. In this study, 79 different weed species belonging to 67 genus and 26 families (1 cryptogamae, 11 monocotyledoneaus and 67 dicotyledoneaus) were identified. Density of weed species varied between 1 and 2448 in square meter, and a density of 57.86 plant/$m^2$ of weeds per square meter on average were determined. At the experiment site were determined, the most common species Poa pratensis L. (Kentucky blue grass) (18.13 plant/$m^2$), Poa bulbosa L. (Bulbous bluegrass) (14.25 plant/$m^2$), Bromus tectorum L. (Downy brome) (7.05 plant/$m^2$), Cirsium arvense (L.) Scop. (Canada thistle) (2.79 plant/m2) and Convolvulus arvensis L. (Field bindweed) (2.16 plant/m2); in addition to this study, the most frequent weed species observed were C. arvense (25.93%), C. arvensis (22.94%), P. pratensis (20.72%), B. tectorum (17.78%) and Rochelia disperma (L. fill.) C. Koch (14.80%).

___

  • Açıkgöz, E., 2001. Yem Bitkileri. Uludağ Üniv. Ziraat Fak. Tarla Bitkileri Böl., 584 s, Bursa.
  • Anonymous, 2009. Türkiye İstatistik Yıllığı 2008. T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara.
  • Anonymous, 2009. Tarım İl Müdürlüğü, Erzurum.
  • Cramer, H.H., 1967. Pflanzenschutz und Welternte. Pflanzenschutz Nachrichten Bayer Leverkusen. 20: 1-523.
  • Çalı, S., Erdiller, G., Ekim, T., 1993. Orta Anadolu Bölgesi yonca ekim alanlarındaki yabancı otlar ve virus hastalıkları ile ilişkileri. Türkiye I. Herboloji Kong., 3-5 Subat 1993, Adana, 352-354.
  • Çoruh, İ., Zengin, H., 2007. Erzurum yöresinde yonca ekim alanlarında görülen yabancı otlar, yoğunlukları ve rastlama sıklıkları üzerinde çalışmalar. Türkiye II. Bitki Koruma Kong., 27-29 Ağustos 2007, Isparta, 339.
  • Davis, P.H., 1965-1988. Flora of Turkey and the East Aegean Island. At the University Press. Edinburg, Vol. 1-10.
  • Elçi, S., 2005. Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkileri. Tarım ve Köy İsleri Bakanlığı, 486 s, Ankara.
  • Özer, Z., 1993. Niçin yabancı ot bilimi (Herboloji)? Türkiye I. Herboloji Kong.. 3-5 Subat. 1993, Adana, 1-7.
  • Parker, C., Fryer, J., 1975. Weed control problems causing major reduction in world food supplies. FAO Plant Protec. Bull. 23 (3/4): 83-95.
  • Serin, Y., Tan M., 2008. Baklagil Yem Bitkileri. Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Yay., No:190, 178 s, Erzurum.
  • Tepe, I., 1988. Van ve yöresinde yem bitkilerinde sorun oluşturan yabancı otlar ve bunların dağılışı. V. Türkiye Fitopatoloji Kong., TUBĐTAK 18-21 Ekim 1988, Antalya, 87.
  • Uluğ, E., Kadıoğlu, Đ., Üremis, İ., 1993. Türkiye’nin Yabancı Otları ve Bazı Özellikleri. T.C. Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığı, Zirai Mücadele Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Yayın No: 78, 513 s, Adana.
  • Uygur, F.N., 1985. Untersuchungen zu Art und Bedeutung der Berücksictigung von Cynodon dactylon (L.) Pers. und Sorghum halepense (L.) PLITS. Verlag: Josef Margraf. Stuttgart, 3 (5).
  • Yakovleva, E.G., 2004. A dangerous weed in sainfoin crops. Kormoproizvodstvo, 1: 30-31.