Hindu kutsal metinlerinin temel öğretisi tüm âlemin saf bilinç olan Yüce Varlıktan ortaya çıktığıdır. Metinler vasıtasıyla Hindulara kendi içlerinde, tüm varlıklarda ve evrende yani her şeyde bu Yüce Varlığı görmek öğretilir. Dağlar, nehirler, ağaçlar, hayvanlar ve gezegenler bu “Tek” olanın tezahürü olarak görüldüğünden kutsal kabul edilir. Bu husus sadece bir “inanç” meselesi değildir; Hindular açısından bir yaşam şekli olmak zorundadır. Tanrıyı etrafımızdaki her şeyde, bütün zamanlarda görebilmek son derece saf, sakin ve keskin bir zekâ gerektirir. Hindu kutsal metinleri zihnin bu durumu başarabilmesi için onu değiştirip dönüştürecek pek çok yollar sunar.1 Bazı insanlar için en iyi yol kutsal metinler üzerinde derinlemesine bir çalışma veya tefekkür hali kazandıracak kesintisiz uygulamalar olabilir. Bununla birlikte çoğu Hindu için en iyi yol Tanrı’ya adanma yoludur; tamamıyla Tanrı’ya teslim olma halinin geliştirilmesidir.