Ramazan Erkin ÜNLÜ, Burak YAŞAR, Murat İĞDE

Köpek Isırığı Yaralanmalarının Epidemiyolojisi ve Rekonstrüksiyon Seçenekleri

Amaç: Bu çalışmada yedi yıllık süreçte Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Plastik Cerrahi Kliniği’ne köpek ısırığı nedeniyle başvuran ve danışılan hastaların değerlendirilerek, uygun tedavi yöntemlerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 2002– 2013 yılları arasında acil servis ve polikliniğe başvuran toplam 84 Hasta çalışmaya dahil edildi. Olgular demografik özellikler, çevre faktörleri, mevsimsel faktörler, yaralanan anatomik bölge, yaralanma karakteristiği ve klinik seyir açısından değerlendirildi. Verilerin biyoistatistiksel değerlendirmesi evren oranı önemlilik testi ve tek örneklemli ki-kare testi yöntemiyle yapıldı. Bulgular: Hastaların % 48,8’i üst ekstremite, % 19,0’ı alt ekstremite, % 16,6’sı baş boyun, % 10,8’i gövde, % 4,8’i çoklu bölge yaralanmasıydı. 84 hastanın 55’i % 65,4 erkek idi. 23 hasta kırsal bölgeden % 27,4 , 61 hasta şehir merkezinden % 72,6 gelmekteydi. 63 yaralanma %75 sahipli köpekler tarafından, 21 yaralanma %25 sahipsiz köpeklerin ısırmasına bağlıydı. Yaralanmaların 77’si % 91,6 izole yumuşak doku, 5’i % 6 tendon yaralanmasının eşlik ettiği, 2’si % 2,4 damar sinir yaralanmasının eşlik ettiği yaralanma biçimindeydi. Sonuç: Tüm dünyada ve ülkemizde evcil köpek sayısı artışına bağlı olarak ısırılma sonucu yaralanma olgularında artış gözlenmektedir. En sık yaralanma bölgeleri yüz ve ekstremitelerdir.Yüz bölgesi için ideal estetik sonuçlar, ekstremitelerde ise yeterli fonksiyonel sonuçlar elde etmek açısından plastik cerrahi yaklaşımının önemi büyüktür

Anahtar Kelimeler:

Köpek, köpek ısırığı yaralanması, Yüz, Plastik cerrahi, Polimikrobiyal, Rekonstrüksiyon, Retrospektif, Üst ekstremite

Epidemiology and Reconstruction Options of Dog Bite Injuries

Objective: In this study, our goal was to evaluate the appropriate therapeutic modalities for the patients referred to the Ankara Numune Research and Training Hospital Plastic and Reconstructive Surgery Clinic between 2002 and 2013.Material and Methods: A total of 84 patients evaluated at either the Emergency Department or our clinic were included. All cases were assessed for their demographic variables, environmental and seasonal factors, anatomic region of the wound, characteristics of the injury, and prognosis of the patient. Statistical tests were performed comparing universal ratios and applying chi-square tests.Results: 84 patients’ wounds were classified into anatomic regions as 48.8% upper extremity, 19.0% lower extremity, 16.6% head and neck region, 10.8% body, 4.8% multiple site injuries. 55 patients 65.4% were male. 23 patients lived in rural areas 27.4% , compared to 61 living in urban areas 72.6% . 63 injuries 75% were caused by pets, but only 21 25% were related to stray dogs. 77 of the 84 injuries 91.6% were isolated to connective tissue, compared to 5 injuries 6% with tendon damage and 2 injuries 2.4% with nerve and vessel damage.Conclusion: As the number of pet dogs increase, dog bite injuries are becoming more commonplace all around the world. The face and extremities are the most common injury sites. Management of these injuries by a plastic surgeon is of utmost importance to achieve better cosmetic and functional results

Keywords:

Dog, Dog bites, Face, Upper extremity, Plastic surgery, Reconstruction, Polymicrobial, Retrospective,

PDF

___

Holmquist L, Elixhauser A. Emergency department visits and inpatient stays involving dog bites, 2008. Agency for Healthcare Research and Quality, Rockville, MD. www. hcup-us.ahrq.gov/ reports/statbriefs/sb101.pdf.
Morgan M, Palmer J. Dog bites. BMJ 2007; 334(7590):413- 7.
Palmer J, Rees M. Dog bites of the face: A fifteen year review. Br J Plast Surg 1983;36:315-8.
Goldstein EJC. Bite wounds and infection. Clin Infect Dis 1992;14:633-40.
Benson LS1, Edwards SL, Schiff AP, Williams CS, Visotsky JL. Dog and cat bites to the hand: Treatment and cost assessment. J Hand Surg Am 2006;31(3):468-73.
Toure G, Angoulangouli G,Meningaud JP. Epidemiology and classification of dog bite injuries to the face: A prospective study of 108 patients. Journal of Plastic, Reconstructive & Aesthetic Surgery 2015;68: 654-8.
Centers for Disease Control and Prevention. Preventing dog prevention. Accessed January 3, 2017.
Schalamon J, Ainoedhofer H, Singer G, Petnehazy T, Mayr J, Kiss K, et al. Analysis of dog bites in children who are younger than 17 years. Pediatrics 2006;117(3):e374-9.
Shewell PC, Nancarrow JD. Dogs that bite. BMJ 1991;303: 1512-3.
Dire DJ. Emergency management of dog and cat bite wounds. Emerg Med Clin North Am 1992;10:719-36.
Palmer J, Rees M. Dog bites of the face: A 15 year review. Br J Plast Surg 1983;36(3):315-8.
Goldstein EJC. Management of human and animal bite wounds. J Am Acad Dermatol 1989;21:1275-9.
Talan DA1, Citron DM, Abrahamian FM, Moran GJ, Goldstein EJ. Bacteriologic analysis of infected dog and cat bites. Emergency Medicine Animal Bite Infection Study Group. N Engl J Med 1999;340(2):85-92.
Paschos NK1, Makris EA, Gantsos A, Georgoulis AD. Primary closure versus non-closure of dog bite wounds. a randomised controlled trial. Injury 2014;45(1):237-40.
McHeik JN, Vergnes P, Bondonny JM. Treatment of facial dog bite injuries in children: A retrospective study. Journal of Pediatric Surgery 2000;35:580-3.
Krause M. Dog, cat and human bites. Praxis (Bern 1994). 1998;87(21):716-8.