Fatma YİĞİT AÇIKGÖZ, Çiğdem KARAKAYA

Akademik Örgütlerde İtibar Algısı: Akdeniz Üniversitesi’nin İç ve Dış Paydaşları Üzerine Bir Araştırma

Günümüz ortamında örgütler için rekabet avantajı sağlamak adına kurumsal itibartaklit edilemez bir unsur olarak ortaya çıkmaktadır. Nitekim kurumsal itibar bir örgütünsahip olduğu en değerli varlık olarak paylaşılan tüm bireysel paydaş izlenimlerininkolektif sonucudur. Bu kolektif algıyı yaratan paydaş gruplarının kimler olduğu veörgüt ile kurdukları ilişkiden beklentilerinin ne olduğunu bilmek önem taşımaktadır.Bu araştırmada akademik bir örgütün iç ve dış paydaşlarının eş zamanlı algılarınabağlı olarak kurumsal itibarı analiz etmek amaçlanmıştır. Kurum itibarı analizi bir alanaraştırması olup betimsel türde bir çalışmadır. Uygunluk örneklemi ile 152 idari personel,114 akademik personel, 400 öğrenci ve 368 dış paydaş araştırmaya dâhil edilmiştir.Araştırmada veri toplama aracı olarak Ingenhoff ve Sommer’ın (2008) kurumsalitibar ölçeği kullanılmış, verilerin analizi SPSS17.0 programı ile gerçekleştirilmiştir.Araştırmanın sonucunda, tüm paydaşların akademik örgüte ilişkin olumlu bir algıyasahip olduğu saptanırken; dış paydaşların genel itibara yönelik algılarının diğer tümpaydaşlara göre daha yüksek olduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Ayrıca, itibarın altboyutlarında iç ve dış paydaşların farklı görüşte olduğu da tespit edilmiştir.

Corporate Reputation in Academic Organizations: A Research on Akdeniz University’s Internal and External Stakeholders

In today’s environments, corporate reputation for organizations emerges as an unimitable element in order to gain competitive advantage. Indeed, corporate reputation is the collective outcome of all impressions of stakeholders which is the most valuable asset that an organization possesses. It is important to know who stakeholder groups that create this collective perception are, and what kind of expectations they have established with the organization. In this research, it is aimed to analyze the corporate reputation of an academic organization by focusing on perceptions of internal and external stakeholders. Corporate reputation analysis is a descriptive feld research. Taking convinience sample into consideration, 152 administrative staff, 114 academic staff, 400 students and 368 external stakeholders were included in the survey. The corporate reputation scale of Ingenhoff and Sommer (2008) was used as the data collection tool in the survey and the analysis of the data was performed by SPSS 17.0 program. As a result of the research, it is concluded that all stakeholders have a positive perception about academic organization and the external stakeholders’ perceptions are more positive than other stakeholders’ perceptions. Furthermore, it is seen that external and internal stakeholders have different perceptions about the subdimentions of corporate reputation.

PDF

___

Alnıaçık, Ü. (2011). Kurumsal İtibarı Oluşturan Farklı Bileşenlerin Müşteri Bağlılığı Üzerindeki Etkileri. Pazarlama ve Pazarlama Araştırmaları Dergisi, (7): 65-96.
Agarwal J., Osiyevsky O. ve Feldman, P. M. (2015). Corporate Reputation Measurement: Alternative Factor Structures, Nomological Validity and Organizational Outcomes. Bus Ethics, 130: 485-506.
Aydın, A.F. (2015). Kurumsal itibar açısından sosyal medyaya ilişkin bir değerlendirme. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 1 (9): 78-92.
Baysal Berkup, S. (2015). Fombrun İtibar Katsayısı Ölçeği Çerçevesinde Bir İtibar Vaka Çalışma: Arçelik. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(38), 859-886.
Bedük, A. ve Tambay, A. (2014). Personel güçlendirme ve itibar yönetimi ilişkisi: bankacılık sektöründe bir alan çalışması. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (8): 319-338.
Bennett R. ve Kottasz R. (2000). Practitioner Perceptions of Corporate Reputation: An Emprical Investigation. Corporate Communication: An International Journal, 5(4), 224-235.doi: 10.1108/13563280010357349
Dentchev, A. N. ve Heene A. (2004). Managing the Reputation of Restructuring Corporations: Send the Right Signal to the Right Stakeholder. Journal of Public Affairs. 4(1), 56-70.
Fombrun, C. ve Van Riel, C. (1997). The Reputational Landscape. Corporate Reputation Review, 1(1), 5-13.
Fombrun, C. J. (1998). Indices of Corporate Reputation: An Analysis of Media Rankings and Social Monitors’ Ranking. Corporate Reputation Review, 1(4), 327-340. doi:10.1057/palgrave. crr.1540055
Fombrun, C. J., Gardberg, N. A. ve Sever, J. M. (2000). The Reputation Quotient: A multi stakeholder measure of corporate reputation. Journal of Brand Management, 7(4), 241- 255.
Fortune Magazine (1991). America’s Most Admired Corporation’s. Erişim adresi: http://archive. fortune.com/magazines/fortune/fortune_archive/1991/02/11/74657/index.htm?iid=sr-link3
Gibson, D., Gonzales, J. ve Castanon, J. (2006). The Importance of Reputation and The Role of Public Relations. Public Relations Quarterly, 51(3), 15-18.
Hatch, J. M. ve Schultz, M. (1997). Relations Between Organizational Culture, Identity and Image. European Journal Of Marketing, 31(5/6),356-365.
Highhouse, S., Brooks, M.E. ve Gregarus, G. (2009). An Organizational Impression Management Perspective on the Formation of Corporate Reputations. Journal of Management, 35, 1481–1493.
Hildebrandt, L. ve Schwalbach J. (2000). Financial Performance Halo in GermanReputation Data, Forschungsbericht, Institutfür Management der Humbolt-Universitatzu, Berlin.
Ingenhoff, D. ve Sommer, K. (2008). The Interrelationships between Corporate Reputation, Trust and Behavioral Intentions: A Multi-StakeholderApproach. 58th Annual Conference of the International CommunicationAssociation (ICA), Montreal, Canada.
Karakaya Şatır Ç. ve Erendağ Sümer F. (2008). Kurum İtibarının Bileşenleri Üzerine Bir Araştırma: Sağlık Hizmeti Üreten Bir Kamu Kurumunda İç Paydaşlar İtibarı Nasıl Algılıyor.Selçuk İletişim, 5(2), 15-25.
Karakaya Şatır, Ç. (2013). Farklı Paydaş Algılarının Eşzamanlı Ölçümü: Kolektif İtibar Akademik Örgütlerin İç ve Dış Paydaşlarının Algıları Üzerine Bir Araştırma. Akdeniz İletişim Dergisi, 19, 45-59.
Karakaya Şatır, Ç, Erendağ Sümer, F ve Gök Demir, Z. (2017). Stratejik Halkla İlişkiler ve Uygulamaları. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Karasar, N. (1991). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler (4. Baskı), Ankara: Sanem Yayıncılık.
Kim, H., Hur, W. ve Yeo, J. (2015). Corporate Brand Trust As a Mediator in The Relationship Between Consumer Perception Of CSR, Corporate Hypocrisy and Corporate Reputation. Sustainability, 7, 3683-3694.
MacMillan, K., Money, K., Downing, S. ve Hillenbrand, C. (2005). Reputation in Relationships: Measuring Experiences, Emotions and Behaviors. Corporate Reputation Review, 8(3), 214-232.
Park, J., Lee, H., ve Kim, C. (2014). Corporate Social Responsibilites, Consumer Trust and Corporate Reputation: South Korean Consumers’ Perspectives. Journal of Business Research. 67, 295-303.
Ponzi, L. J., Fombrun, C. J. ve Gardberg, N. A. (2011). RepTrak Pulse: Concepcualizing and Validating a Short-Form Measure of Corporate Reputation. Corporate Reputation Review, 14(1), 15-35.
Post, J.E. ve Griffn, J.J. (1997). Corporate Reputation and External Affairs Management. Corporate Reputation Review, 1(1/2), 165-171.
Reputation Institute (1998). Global RepTrak. Erişim adresi: https://www.reputationinstitute.com/ research
Şatır Ç. (2006) The Nature of Corporate Reputationand The Measurement of Reputation Components: An Emprical Study Within A Hospital. Corporate Communications: An International Journal, 1(1), 56-63.
Tonus, H.Z. ve Özkan Tez, H. (2013). “Farklı paydaşların kurumsal itibarı değerlendirmelerindeki farklılığın sosyal ve fnansal performans algılarıyla ilişkisi”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (35): 1-12.
Van Riel, C. B. M. ve Balmer, J. (1997). Corporate Identity: The Conceptits Mesarument and Management. Europen Journal of Marketing, 31(5/6),342.
Wartick, S. L. (1992). The Relationship Between İntense Media Exposure and Change in Corporate Reputation. Business & Society, 31(1), 33-49.