Yoğun göç veren köyler, çoğunlukla çalışma çağındaki nüfusun yaşlıları köyde bırakıp gitmesi ve yaşlandığında çocuklarını gittiği yerde bırakıp geri dönmesi şeklinde gerçekleşen nüfus hareketleriyle giderek yaşlılara terk edilmiş, ıssızlaşmış ve bunun sonucunda yaşlılar yalnız kalmış ve muhtaç duruma düşmüşlerdir. Bu çalışmayla, köylerde yaşayan yaşlıların sorunlarının görülüp çeşitli sosyal politikalarla çözüm üretilmesine yardımcı olunması amaçlanmıştır. Bu Araştırma, Erzurum İli, Oltu İlçesi, İnanmış Köyünde mevcut koşulları tanımak ve çoğunluğu oluşturan yaşlı nüfusun sorunlarını tespit etmek için yapılan nitel bir araştırmadır. Araştırmada ele alınan yaşlı grubunun içinde bulunduğu sosyal yapı dikkate alınarak gündelik yaşam örüntüsü irdelenmiştir. Yorumlayıcı etkileşimcilik ile etnografik yaklaşımlarından yararlanılarak katılımcı gözlem, yarı yapılandırılmış ve yapılandırılmamış görüşmeler yapılmıştır. Yorumlanarak anlamlandırılan bulgulara (yalnızlık ve muhtaçlık) ilişkin çeşitli öneriler sunulmuştur.

Emigrant villages are abondoned and deserted to the elders with the population movements as working age po-pulaiton's leaving elders in village and returning back when they are old and leave their children there; as a re-sult, old people become alone and needy. In this study, it is aimed to determine elders' problems and help to find solutions with various social policies. This study is a qualitative research to understand the present conditions of Inanmis village of Oltu district of Erzurum province and to detect the problems of old people that is the majority of population.Considering the social structure of the daily life patterns of the old people were examined. With the help of interpretive interactionism and ethnographic approaches participant observation, semi-structured, unstructured interviews was conducted. Some suggestions related to the findings (desolation and neediness) that were become meaningful by interpretation were made.