HABERMAS VE BAUMAN’DA ENTELEKTÜEL KAVRAMI

Entelektüel kavramı on dokuzuncu yüzyılın sonlarında ortaya çıkmıştır. Aydınlanmayla birlikte “entelektüeller” bilginin üretimi ve yayılması görevini üstlenmişlerdi. Entelektüel dediğimiz kesim yazar, şair, sanatçı gazeteci gibi toplumca bilinen kişilerden oluşuyordu. Entelektüeller hakikatin, ahlaki ve estetik değerlerin toplum içinde ortak bir duyuyla oluşmasını sağlıyorlardı. Entelektüel kendi alanı dışına da çıkabilen ve yaşadığı zamanda dünyaya ilişkin konularla ilgilenen kişiyi ifade ediyordu. Modernizmin karşısına postmodernizmin çıkması ve modernizmin hakikat krizine girmesiyle, entelektüellerin konumu da sarsılmaya başlamıştır. Bu makalede entelektüel kavramını modern dönem çerçevesinde değerlendiren Jurgen Habermas’la, postmodern dönem çerçevesinde değerlendiren Zygmunt Bauman’ın düşünceleri açıklanıp, birbiriyle karşılaştırılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Entelektüel, Modernizm, Postmodernizm, Aydınlanma

THE CONCEPT OF INTELLECTUAL ACCORDING TO HABERMAS AND BAUMAN

The concept of intellectual emerged in the late nineteenth century. With the Enlightenment, "intellectuals" had taken on the task of creation and dissemination of information. What we called intellectual was composed of people known by society such as writer, poet, artist journalist. Intellectuals provided the common sense of truth, moral and aesthetic values in society. The intellectual was the person who could also go outside his field, and was interested in world matters at the time he lived. With the emergence of postmodernism against modernism and the fall of modernism into the crisis of truth, the position of the intellectuals has begun to be shaken. In this study, the thoughts of Jurgen Habermas, who discussed the concept of intellectual in the frame of the modern period, and the toughts of Zygmunt Bauman, who evaluated the same concept in the setting of the postmodern period were discussed and compared with each other.

Keywords:

Intellectual, Modern, Postmodernism, Enlightenment,

PDF

___

Atılgan, G. (2008). “Gramsci’de Aydınlar”, Bilim ve Eleştiri, Sayı. 7, ss. 1-20.
Bauman, Z. (2003). Yasa Koyucular ile Yorumcular, (Çev.) Kemal Atakay, Ayrıntı, İstanbul.
Bauman, Z. (2011). Postmodern Etik, (Çev.) Alev Türker, Ayrıntı, İstanbul.
Bauman, Z. (2016). Küreselleşme, (Çev.) Abdullah Yılmaz, Ayrıntı, İstanbul.
Benda, J. (2011). Aydınların İhaneti, (Çev.) Cem Soydemir, Doğu Batı Yayınları, Ankara.
Foucault, M. (2011). Entelektüelin Siyasi İşlevi, (Çev.) Işık Ergüden, Osman Akınhay ve Ferda Keskin, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
Habermas, J. (2017). “Öteki” olmak “öteki”yle yaşamak, (Çev.) İlknur Aka, Yapı Kredi, İstanbul.
Habermas, J. (2015). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü, (Çev.) Tanıl Bora, Mithat Sancar, İletişim, İstanbul.
Habermas, J. (2001). İletişimsel Eylem Kuramı, (Çev.) Mustafa Tüzel, Kabalcı, İstanbul.
Habermas, J. (1993). ‘İdeoloji’ Olarak Teknik ve Bilim, (Çev.) Mustafa Tüzel, YKY, İstanbul.
Said, Edward W. (2013) Entelektüel, (Çev.) Tuncay Birkan, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
Sartre, Jean P. (2000). Aydınlar Üzerine, (Çev.) Aysel Bora, Can Yayınları, İstanbul.
Timur, T. (2012). Habermas’ı Okumak. 3. Baskı. Yordam, İstanbul.