YÜKSEKÖĞRETİM KURUMLARINDA İTİBAR YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ

Öz Bu araştırmanın amacı, yükseköğretim kurumlarında kullanılabilecek bir İtibar Yönetimi Ölçeği İYÖ geliştirmektir. İlk aşamada 70 madde olarak hazırlanan ölçek, kapsam geçerliği ve maddelerin okunabilirlikanlaşılabilirliklerinin incelenmesi için beş uzmanın görüşüne sunulmuş, bu işlem sonucu beş madde ölçekten çıkarılmıştır. Uzman görüşleri doğrultusunda düzenlenen taslak form, Harran Üniversitesi bünyesinde sekiz fakültede toplam 774 akademik personel, idari personel ve öğrenciye uygulanmıştır. Ölçeğin yapı geçerliğini incelemek için Açımlayıcı ve Doğrulayıcı Faktör Analizleri AFA-DFA , güvenirliğinin belirlenmesi için Cronbach Alfa iç tutarlık katsayısı ve madde-toplam korelasyonları hesaplanmıştır. Yapılan analizler sonucu 9 madde ölçekten çıkarılmış ve kalan 56 madde, özdeğeri 1’den büyük sekiz faktör altında toplanmıştır. DFA sonucunda, AFA ile belirlenen modelin mükemmel uyum indekslerine sahip olduğu görülmüştür. Ölçeğin bütününe ait Alfa katsayısı .96 olarak belirlenirken, faktörler bazında da söz konusu değerlerin yüksek olduğu tespit edilmiştir. İtibar yönetimi ölçeğinden elde edilecek puanlar yükseldikçe, bireylerin kuruma ilişkin itibar algılarının artacağı, buna karşın alınacak puanlar düştükçe itibar algısının da düşeceği kabul edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Yükseköğretim, İtibar yönetimi, Ölçek geliştirme.

YÜKSEKÖĞRETİM KURUMLARINDA İTİBAR YÖNETİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ

PDF

___

Aaker, J. (1997). Dimensions of brand personality. Journal of Marketing Research, 34(3), 347-356.
Akgöz, E. (2007). Kriz ortamında turizm işletmelerinin rekabet aracı olarak itibar yönetimi. Journal of Azerbaijani Studie, 10(3), 158-180.
Akmehmet, D. (2006). Kurumsal itibar yönetimi ve bir uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Altıntaş, E. (2005). Kurumsal itibar ve Anadolu Üniversitesi: Eskişehir İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Argüden, Y. (2003). İtibar yönetimi. ARGE Danışmanlık A.Ş, 4, 1-63.
Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. New York: The Guilford Press.
Büyüköztürk, S. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum (12.baskı), Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Büyüköztürk, S., Akgün, Ö., Kahveci, Ö. ve Demirel, F. (2004). Güdülenme ve öğrenme stratejileri ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4(2), 207-239.
Çiftçioğlu B. A. (2008). İşletmelerin yeni rekabet aracı olarak kurumsal itibar. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 10(2), 27-53.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik-SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem A Yayınları.
Davies, G., Chun, R., Rui, V. & Stuart, R. (2003). Reputation paradigm. Instabul: ArGe Counselling Publications.
Dörtok, A. (2006). A managerial look at the interaction between internal communication and corporate reputation. Corporate Reputation Review, 8(4), 322–338.
Dörtok, A. (2004). Kurumsal itibarınızdan kaç sıfır atabilirsiniz. İstanbul: Rota Yayın Yapım Tanıtım Ticaret Ltd. Şti.
Dowling, G. (2001). Creating corporate reputations, identity, image and performance. New York: Oxford University Press.
Erkuş, A. (2012). Psikolojide ölçme ve ölçek geliştirme-1: Temel kavramlar ve işlemler. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Fombrun, C. J. (1996). Reputation: realizing value from the corporate image. Cambridge, MA: Harvard Business School Press.
Fombrun, C. J. & Shanley, M. (1990). What's in a name? reputation-building and corporate strategy. Academy of Management Journal, 33, 233-258.
Fombrun, C. J. & Van Riel, C. B. M. (2004). Fame & fortune: how successful companies build winning reputations. Prentice Hall, Upper Saddle River.
Gotsi, M. & Wilson, A. (2001). Corporate reputation management: living the brand. Mangement Decision, 39(2), 99-104.
Gryskiewicz, S. (2000). Pozitif dalga. G. Günay (Çev.). İstanbul: Rota Yayın Yapım Tanıtım Ticaret Ltd. Şti.
Gümüş, M. ve Öksüz, B. (2009). Çalışanların kurumsal itibar sürecine katılımlarında içsel iletişimin rolü. Journal of Yaşar University, 4(16), 2637-2660.
Herbig, P. & Milewicz J. (1995). To be or not to be credible that is: a model of reputation and credibility among competing firms. Marketing Intelligence & Planing, 13(6), 24-33.
Hu, L. T. & Bentler, P. M. (1999). Cut off criteria for fit indexes in covariance structural analysis: conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1-55.
Kalaycı, Ş. (2005). Faktör analizi. SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Karaköse, T. (2007a). Örgütlerde itibar yönetimi. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E- Dergisi, 11, 1-12.
Karaköse, T. (2007b). Kurumların DNA’sı itibar ve yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Köksal, S. (2011). Müşterilerin yeşil (çevreci) işletmelere yönelik kurumsal itibar algısı üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Markham, V. (1972). Planning the corporate reputation. London: George Allen & Unwin.
Nakra, P. (2000). Corporate reputation management: CRM with a strategic twist. Public Relations Quarterly, Summer, 35-42.
Oktar, Ö. F. ve Çarıkçı, İ. H. (2012). Farklı paydaşlar açısından itibar algılamaları: Süleyman Demirel Üniversitesi’nde bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(15), 127-149.
Reputation Institute (2011). Reputation institute RepTrak pulse model. 03.05.2013 tarihinde http://www.reputationinstitute.com/advisory-services/reptrak.php adresinden erişilmiştir.
Schwaiger, M. (2004). Components and parameters of corporate reputation - an empirical study. Schmalenbach Business Review, 56, 46-71.
Sherman, M. L. (1999a). Reputation. the only thing that can give your business a second chance. making the most of your reputation. London: Published for the Institute of Directors and AIG Europe (UK).
Sherman, M. L. (1999b). Reputation: rhetoric versus reality. London: Limited by Director Publication Ltd.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
Türk Dil Kurumu, (1992). Türkçe sözlük. İstanbul: Milliyet Yayınları.
Ullman, J. B. (2001). Structural equation modeling. İçinde B.G. Tabachnik & L.S. Fidell (Ed.). Using multivariate statistics (4th ed. pp. 653-771). Needham Heights, MA: Allyn&Bacon.
Walsh, G. & Beatty, S. E. (2007). Customer-based corporate reputation of a service firm: scale development and validation. Journal of the Academy of Marketing Science, 35, 127-143.
Walsh, G., Beatty, S. E. & Shiu, E. (2009). The customer-based corporate reputation scale: replication and short form. Journal of Business Research, 62(10), 924-930.