Doğum Sonrası Farklı Eğitim Yöntemleriyle Verilen Taburculuk Eğitiminin Taburculuğa Hazır Oluşluk, Doğum Sonu Uyum Süreci ve Emzirme Öz-Yeterliliğine Etkisi

Amaç: Araştırmanın amacı, doğum sonrası farklı eğitim yöntemleriyle verilen taburculuk eğitiminin taburculuğa hazır oluşluk, doğum sonu uyum süreci ve emzirme öz-yeterliliğine etkisini belirlemektir.Yöntem: Araştırma randomize kontrollü deneysel bir araştırma olup, Mart 2019-2021 tarihleri arasında Tekirdağ Devlet Hastanesi’nde yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini bu hastanede doğum yapan kadınlar, örneklemini toplam 90 anne oluşturmuştur. Müdahale grubundaki annelere doğum sonu farklı eğitim yöntemleriyle taburculuk eğitimi verilmiştir. Veriler “Kişisel Bilgi Formu, Hastane Taburculuğuna Hazır Oluşluk Ölçeği, Emzirme Öz-Yeterlilik Ölçeği, Postpartum Kendini Değerlendirme Ölçeği’’ ile toplanmıştır. Bulgular: Müdahale 1 grubundaki annelerin Emzirme Öz-Yeterlilik Ölçeğinden aldıkları puan ortalamasının, müdahale 2 ve kontrol grubundaki annelerin puan ortalamasından yüksek olduğu; müdahale 1 grubundaki annelerin Hastane Taburculuğuna Hazır Oluşluk Ölçeği toplam puan ortalamasının, müdahale 2 ve kontrol grubundaki annelerin puan ortalamasından yüksek olduğu, müdahale gruplarındaki annelerin Postpartum Kendini Değerlendirme Ölçeği toplam puan ortalamalarının kontrol grubundakinden yüksek olduğu bulunmuştur (p<0.05).Sonuç: Annelere video ve resimli rehber eşliğinde sözlü anlatım yöntemiyle verilen taburculuk eğitiminin, annelerin taburculuğa hazır oluşlukları, emzirme öz-yeterlilikleri ve doğum sonrası döneme uyumlarının artmasında olumlu yönde etkisi olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Doğum Sonu, Eğitim Yöntemleri, Emzirme, Taburculuğa Hazır Oluşluk, Uyum Süreci.

The Effect of Discharge Education Given with Different Postpartum Education Methods on Discharge Ready, Postpartum Adaptation Process and Breastfeeding Self-Efficiency

Objective: The aim of this study is to determine the effect of postpartum discharge training given with different training methods on readiness for discharge, postpartum adjustment/adaptation process and breastfeeding self-efficacy.Methods: The research is a randomized controlled experimental study and was conducted in Tekirdag State Hospital between March 2019-2021. The population of the study comprised women who gave birth in this hospital, and the sample consisted of a total of 90 mothers. Mothers in the intervention group were given postpartum discharge training with different postpartum training methods. Data were collected with "Personal Information Form, Readiness for Hospital Discharge Scale, Breastfeeding Self-Efficacy Scale, Postpartum Self-Assessment Scale".Results: The mean scores of the mothers in the intervention 1 group from the Breastfeeding Self-Efficacy Scale were higher than the mean scores of the mothers in the intervention 2 and control group, the mean scores of the mothers in the intervention 1 group on the Readiness for Hospital Discharge Scale were higher than the mean scores of the mothers in the intervention 2 and control group, Postpartum Self-Assessment Scale total score averages of mothers in the intervention groups were found to be higher than those of the in the control group (p<0.05). Conclusion: It has been seen that the discharge education given to the mothers by the video and the verbal narration method with the illustrated guide has a positive effect on the mothers' readiness for discharge, breastfeeding self-efficacy and their adaptation to the postpartum period.

Keywords:

Postpartum, Training methods, Breast-feeding, Readiness for discharge, Adaptation period,

PDF

___

1. Lowe, N. K. (2019). Reconsidering postpartum care. Journal of Obstetric, Gynecologic & Neonatal Nursing, 48(1), 1-2.
2. Heale, R. (2019). Maternity and postpartum care: perspectives. Evidence-Based Nursing, 22(2), 42-43.
3. Khodabandeh, F., Mirghafourvand, M., & Kamalifard, M, et al. (2017). Effect of educational package on lifestyle of primiparous mothers during postpartum period: A randomized controlled clinical trial. Health Education Research, 32(5), 399–411.
4. Baratieri, T., Natal, S., & Hartz, Z. M. A. (2020). Postpartum care for women in primary care: building an assessment model. Cadernos de Saude Publica, 36(7), e00087319.
5. Taşkın, L. (2020). Doğum ve Kadın Sağlığı Hemşireliği (16. baskı). Ankara: Akademisyen Kitabevi.
6. World Health Organization. Maternal mortality. http://www.who.int/en/newsroom/fact-sheets/detail/maternal-mortality (Erişim Tarihi: 10 Aralık 2020).
7. T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü. Sağlık İstatistiği Yıllığı 2018. https://sbu.saglik.gov.tr/Ekutuphane/kitaplar/siy2018trpdf.pdf
8. World Health Organization. Postnatal care of the mother and newborn 2013. http://www.who.int/maternal_child_adolescent/documents/postnatalcarerecommendatios (Erişim Tarihi: 18 Mart 2020).
9. Nguyen, P., Binns, C. W., Ha, A. V., & et al. (2020). Prelacteal and early formula feeding increase risk ofinfant hospitalisation: a prospective cohort study. Archives of Disease in Childhood, 105(2), 1–5.
10. T.C. Sağlık Bakanlığı Türkiye Halk Sağlığı Kurumu Kadın ve Üreme Sağlığı Daire Başkanlığı. Doğum Sonu Bakım Yönetimi Rehberi 2018. https://sbu.saglik.gov.tr/Ekutuphane/kitaplar/dsbyr_2.pdf
11. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 2018. http://www.hips.hacettepe.edu.tr/tnsa2018/rapor/TNSA2018_ana_Rapor.pdf
12. Robson, S. E., & Waugh, J., (2016). Medical disorders in pregnancy: A manual for midwives (2 nd ed.), S. E. Robson ve J. Waugh (eds.), Wiley-Blackwell.
13. Chan, M. Y., Ip, W. Y., & Choi, K. C. (2016). The effect of a self-efficacy-based educational programme on maternal breast feeding self-efficacy, breast feeding duration and exclusive breast feeding rates: A longitudinal study. Midwifery, 36, 92–98.
14. Maslowsky, J., Frost, S., & Hendrick, C. E., et al. (2016). Effects of postpartum mobile phone-based education on maternal and infant health in ecuador. International Journal of Gynecology and Obstetrics. 134(1), 93–98.
15. Güleç, T., & Çoban, A. (2019). Sezaryen doğum sonrası taburculuk eğitiminin annelerin taburculuğa hazır oluşluklarına etkisi. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 6(3), 461-9
16. Altuntuğ, K., & Ege, E. (2013). Sağlık eğitiminin annelerin taburculuğa hazır oluş, doğum sonu güçlük yaşama ve yaşam kalitesine etkisi. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 15(2), 45-56.
17. Ansari, S., Abedi, P., Hasanpoor, S., & et al. (2014). The effect of interventional program on breastfeeding self-efficacy and duration of exclusive breastfeeding in pregnant women in Ahvaz, Iran. International Scholarly Research Notices, 1–6.
18. Dennis, C. L. (2003). The breastfeeding self-efficacy scale: psychometric assessment of theshort form. Journal of Obstetric Gynecologic and Neonatal Nursing, 32, 734-744.
19. Akın, B., & Şahingeri, M. (2010). Hastane Taburculuğuna Hazır Oluşluk Ölçeği-Yeni Doğum Yapmış Anne Formu’nun Türkçe uyarlamasının geçerlilik ve güvenirliği. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 13(1), 7-14.
20. Taşçı, K. D, & Mete, S. (2007). Postpartum kendini değerlendirme ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10(2), 20-29.
21. Burucu, R., & Akın, B. (2017). Gebeliğinin üçüncü trimestrında gebelere verilen eğitimin doğum sonu taburculuğa hazır oluşluk düzeyine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 4(2), 25-35.
22. Yeşil, Y. (2020). Erken Postpartum dönemde ebeveynlere verilen emzirme eğitiminin paternal emzirme öz-yeterlik ve doğum sonu sonuçlara etkisi. (Doktora Tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
23. Başar, F., & Arıöz, T. D. (2017). Gebelere lohusalık bakımı ve bebek bakımı konusunda verilen eğitimin etkinliğinin değerlendirilmesi. Journal of Current Researches on Health Sector, 7(2), 169-182.
24. Pınar, G., Doğan, N., Algıer, L., & et al. (2009). Annelerin doğum sonu konforunu etkileyen faktörler. Dicle Tıp Dergisi, 36(3), 184-190.
25. Smith, A., Barr, W. B., Bassett-Novoa, E., & et al. (2018). Maternity care update: Postpartum care. FP Essent, 467, 33-36. PMID: 29683308
26. United Nations International Children's Emergency Fund. Birleşmiş Milletler çocuk haklarına dair sözleşme ve ihtiyari protokoller, usul kuralları ile çocuk hakları komitesi genel yorumları. https://www.unicef.org/turkey/raporlar/%C3%A7hds-ve-ihtiyari-protokoller-usul-kurallar%C4%B1-ile-%C3%A7ocuk-haklar%C4%B1-komitesi-genel-yorumlar%C4%B1 (Erişim Tarihi: 10 Nisan 2020).
27. World Health Organization. Infant and young child feeding. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/infant-and-young-child-feeding (Erişim Tarihi: 22 Mart 2020).
28. Demir, R., & Özçırpıcı, B. (2014). Bir sağlık ocağı bölgesinde yaşayan 0-2 yaş çocuklarda malnütrisyon sıklığı ve malnütrisyon saptanan çocukların annelerine verilen eğitimin etkisi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 57, 183-190.
29. Pierro, J., Abulaimoun, B., Roth, P., & et al. (2016). Factors associated with supplemental formula feeding of breastfeeding ınfants during postpartum hospital stay. Breastfeeding Medicine, 11(4), 196-202.