Tibia kırıklarının tedavisi ortopedik cerrahideki bunca yeniliğe ve gelişmeye rağmen sorunlu olmaya devam etmektedir. Kaynama gecikmesi, kaynamama, sıklıkla açık kırıklara maruz kalma ve yol açtığı işgücü kaybı nedeniyle tibia kırıkları önemlidir. Bu çalışmada tibia kırıklarında kullanılan iki yöntem: intramedüller çiviIeme ve eksternal fiksasyon karşılaştırılmış, intramedüller çivilemenin hastanede kalış süresi, işe dönüş, kaynama zamanı, komplikasyonların azlığı ve fonksiyonel sonuçlar yönünden daha avantajlı olduğu görülmüştür.

Treatment of tibial fractures is still a problem in spite of all improvements in orthopaedic surgery. It is an important fracture because the rates of delayed union, nonunion, presenting as an open fracture and inactivity (unemployment or inability to return to daily activities) are high. This study compares the results of Iocked intramedullary nailing and external fixation in tibial fractures. It is concluded that intramedullary nailing has better results because the hospitalization time, inactivity and complication rate are Iess while the union rate is higher.