İktisatçıların en temel görevlerinden biri de üretim süreci sonunda ortaya çıkan değerlerin üretim faktörleri arasında nasıl bölüşüleceğinin belirlenmesidir. Üretimine katılan üretim faktörlerinin, yaratılan değer artışlarını kendi aralarında nasıl bölüşecekleri teknik, ekonomik, toplumsal ve siyasal boyutları olan çok yönlü ve karmaşık bir olgudur. Bu bağlamda ücret kuramları ücretlerin yapısını, nasıl oluştuğunu ve ücretlerle diğer ekonomik değişkenler arasındaki karşılıklı ilişkileri açıklamaya çalışmaktadır. Klasik iktisatçılardan günümüze dek pek çok ücret kuramı ortaya atılmıştır. Doğal ücret kuramı, ücret fonu kuramı, ücretin sömürü kuramı, marjinal verimlilik kuramı ve pazarlık kuramı bunlar arasında sıralanabilir. Emek piyasasında yaşanan yeni gelişmeler ücretlerin geleneksel ücret kuramları ile açıklanmasını yetersiz hale getirmiştir. Ücret seviyesinin belirlenmesinde rol alan ekonomik ve sosyal etmenlerin çeşitliliği ve karşılıklı bağlılıkları ücretleri tek bir kuram ile açıklamayı olanaksız kılmıştır. Bu çalışmada, Klasik iktisatçılardan günümüze kadar ücret kuramlarının geçirdiği evrim incelenmiş, ücretleri açıklamaya yönelik yeni ücret kuramlarından satın alma gücü, doğal işsizlik oranı, içerdekiler-dışardakiler, etkin ücret ve zımni sözleşme gibi yeni yaklaşımlar tanıtılmaya çalışılmıştır.