Özel emeklilik sistemlerinin uygulama etkinliği ve geniş kitlelerce kabulü önemli ölçüde özel emeklilik planına dahil olan katılımcılardan sağlanan birikimlerin etkin bir fon-yönetim stratejisi çerçevesinde olabildiğince yüksek oranda nemalandırılmasına bağlıdır. Ancak özel emeklilik sistemlerinin doğası gereği katılımcılara herhangi bir getiri oranı garantisi vermemesi ve olası tüm yatırım risklerinin finansal sorumluluğunun sadece katılımcıya ait olması, portföy yönetim sürecinde dikkate alınması gereken en önemli husustur. Bu nedenle emeklilik yatırım fonlarının risk performansı ve optimal risk-getiri dengesinin sağlanması, özellikle emeklilik planının son evresi olan dağıtım (geri ödeme) döneminde katılımcılar açısından büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı; Türkiye’de çok kısa bir geçmişe sahip olan ve belirlenmiş katkı esasına göre çalışan emeklilik planlarının en önemli bölümünü teşkil eden emeklilik yatırım fonlarının kısa vadeli yatırım riskliliğinin ölçülmesinde, Riske Maruz Değer yöntemini uygulamak ve bu yöntemin yatırım riskliliğinin ölçülmesinde portföy yöneticileri ve katılımcılar açısından yeterince anlamlı sonuçlar ortaya çıkartıp çıkartmadığının sorgulanmasıdır. Bu çalışma sonucunda, bankacılık sektöründe olduğu gibi ana sermayesi çeşitli finansal riskler ile karşı karşıya bulunan emeklilik şirketlerinin finansal yatırımlarının risk düzeyleri arasında önemli farklılıklar bulunduğu tespit edilmiş, ayrıca bu modelin emeklilik şirketlerinin kısa vadeli yatırım risklerini ölçmede portföy yöneticilerine ve emeklilik yatırım fonu katılımcılarına anlamlı veriler sunduğu gözlemlenmiştir.