Bölüşüm Üzerine: Ülkelerarası Rekabet Gücü İle Yurtiçi Bölüşüm İlişkisi

Bu çalışmada ülke içi ve ülkeler arası bölüşüm ilişkisi üzerinde durulmuştur. Bu ilişkiden yola çıkarak yurtiçi bölüşümün, ülkeler arası rekabet gücünü nasıl etkilediği incelenmiştir. Yurtiçi gelir dağılımında eşitlik, toplumun tüketim yapısını çok çeşit-az tüketimden, az çeşit çok tüketim yapısına dönüştürecektir. Böylece belirli ürünlere odaklanan ülke içi üretim, daha verimli yapıya bürünecektir. Gelir dağılımında eşitlik ile ülkenin ithalat yapısının da az çeşit-çok tüketim biçimde değişmesi, alıcı olarak ülkenin pazarlık gücünü artıracaktır. Ayrıca gelir dağılımında eşitlik yurttaşların ülkelerine olan bağlılıklarını artıracak ve göç vermeyi önleyecek bir unsurdur. Bu nedenle bölüşüm, ülkenin üretim kaynaklarını elinde tutmasını sağlayacak bir unsur da olmaktadır. Böylece yurtiçi gelir dağılımı ülkenin, ülkeler arası rekabet gücünü belirlemektedir. Çalışmanın dayanağı olan bu söylem gözlemsel olarak sınanmış ve anlamlı sonuçlara varılmıştır. Sınama yatay kesit serileriyle gerçekleştiriliş ve 2012, 2013, 2014 yılları için bağlanım denklemi oluşturulmuştur. Tüm denklemler benzer sonuçları vermektedir. Bu sonuçlara göre yurtiçi gelir dağılımında bozulmalar, söz konusu ülkenin ülkeler arası rekabet gücünü düşürmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Küresel Rekabet Gücü, Gelir Dağılımı, Verimlilik, Pazarlık Gücü, Dış Ticaret

On Distribution: Relationship between International Competitiveness and Domestic Distribution

This study examines the relationship between domestic distribution and international distribution with an emphasis on how domestic distribution influences the international competitiveness. With equality of domestic income distribution, society’s consumption structure will be transformed from many variety-few consumptions to few variety-many consumptions. Thus, domestic production targeting specific products will become more efficient as the buyer will increase the bargaining power of the country when import structure of the country takes up few variety-many consumptions form with equality in income distribution. Equality in income distribution is an element that will increase citizens’ commitment to their country and prevent immigration. For this reason, distribution is a factor that will enable the country to retain its sources of production. Thus, domestic income distribution determines the competitiveness of the country among other countries. This theory, which is the basis of the present study, was observed experimentally and meaningful results were obtained. The tests were performed with horizontal cross section data, and created regression models for 2012, 2013, 2014. All models yielded similar results. According to the results, the deterioration in the distribution of the domestic income reduces the competitiveness of the country.

Keywords:

Global Competitiveness, Income Distribution, Productivity, Bargaining Power, Foreign Trade,

PDF

___

Akyüz, Y. (2009). Sermaye, Bölüşüm, Büyüme. Ankara: Eflatun.
Aypek, N., Ban, Ü., Güzel, A., Küçüközmen, C., & İltaş, Y. (2009). Ekonomik Terimler Sözlüğü. Ankara: Gazi.
Azgün, S. (2017). Dış Ticaret ve Rekabet Gücü. Bursa: Ekin.
Barca, M., & Esen, S. (2012). Rekabet Avantajı Sağlama ve Sürdürmede Stratejik Yaklaşımlar. e-Journal of New World Sciences Academy, 7(2), 89-107.
Bocutoğlu, E. (2016). İktisadi Düşünceler Tarihi. Bursa: Ekin.
Candan, E. (2007). Türk Bütçe Sisteminde Performans Denetimi. Ankara: T.C. Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı.
Çaşkurlu, S. (2011). Uluslararası Piyasaların Asimetrik Yapısı ve Gelişmekte Olan Ülkeler: Küreselleşen Üretim, Ticaret ve Rekabete İlişkin Yeni Sorunlar. Öneri Dergisi, 9(36), 189-199.
Daşdemir, E. N. (2017). Göçün Piyasalara Etkisi ve Faktör Hareketliliğini Açıklama Gücü: Emek Piyasalarının Küreselleşmesi ve Maliyetleri. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(2), 742-764.
Daşdemir, E. N. (2018). Borç Yükünün, Borçlu ve Ekonomi Üzerine Etkileri: Tüketici Kredileri ve Ücretler Üzerine Gözlemsel Bir Sınama. İktisat Politikası Araştırmaları Dergisi, 5(1), 58-72.
Gujarati, D. N., & Porter, D. C. (2014). Temel Ekonometri. (Ü. Şenesen, & G. G. Şenesen, Çev.) İstanbul: Literatür.
Güriş, S., Çağlayan, E., & Güriş, B. (2013). Eviews İle Temel Ekonometri. İstanbul: Derya.
Kara, M. A., & Taş, S. (2012). Ulaştırma ve Haberleşme Altyapısının Bölgesel Kalkınmaya Katkısı ve Türkiye Üzerine Bir Uygulama. Maliye Dergisi, 0(163), 468-480.
Karagül, M., & Masca, M. (2005). Sosyal Sermaye Üzerine Bir İnceleme. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Bahar, 37-52.
Kayar, M. (2012). Üretim ve Verimlilik: Temel Esaslar ve Uygulama. Bursa: Ekin.
Koyuncu, M., Mıhcı, H., & Erinç, Y. (2017). Geçmişten Geleceğe Türkiye Ekonomisi. İstanbul: İletişim.
Öztürk, N. (2005). İktisadi Kalkınmada Eğitimin Rolü. Sosyoekonomi, 1(1), 27-44.
Öztürk, N. (2009). İktisatta Bölüşüm (Kuram-Politika). Ankara: Palme.
Porter, M. E. (2015). Rekabet Stratejisi (Sektör ve Rakip Analizi Teknikleri). (G. Ulubilgen, Çev.) İstanbul: Aura.
Saatçioğlu, C., & Karaca, O. (2013). Ulaştırma Altyapısı ve Bölgesel Gelir Farklılıkları: Türkiye İçin Bir Analiz. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 1(1), 1-11.
Seyidoğlu, H. (2015). Uluslararası İktisat Teorisi (Teori, Politika ve Uygulama). İstanbul: Güzem Can.
Stiglitz, J. E. (2016). Eşitsizliğin Bedeli. (O. İşler, Çev.) İstanbul: İletişim.
Şişman, M. (2006). Parasal Kriz Teorileri ve Gelişmekte Olan Ülkeler. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 15-34.
Şişman, M. (2016). Financialization, Inequality And Crisis. SSRN: International Political Economy: Globalization ejournal. http://ssrn.com/abstract=2819471 adresinden alındı
Taş, U., & Yenilmez, F. (2014). Türkiye'de Eğitimin Kalkınma Üzerindeki Rolü ve Eğitim Yatırımlarının Geri Dönüş Oranı. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 155-186.
The World Economic Forum. (2018). https://www.weforum.org/ adresinden alındı
Thirlwall, A. P., & Pacheco-Lopez, P. (2010). Ticaret Liberalizasyonu ve Ulusların Fakirliği. (L. Kösekahyaoğlu, Çev.) Ankara: Alter.
Timur, H. (2005). İş Ölçümü, İş Planlaması, Verimlilik: Kurumsal ve Örnek Uygulamalı. Ankara: Siyasal.
TÜİK. (2018). tuik.gov.tr adresinden alındı
Uyanık, Y. (2017). Gelir Dağılımı Teorileri. Ç. Özdemir, & E. İslamoğlu içinde, Gelir Dağılımı ve Yoksulluk (Kavram-Teori-Uygulama) (s. 39-57). Ankara: Seçkin.
World Development Indicators/DataBank. (2018). The World Bank: http://databank.worldbank.org adresinden alındı
Yükseler, Z. (2003). 2002 Hanehalkı Bütçe Anketi: Gelir Dağılımı ve Tüketim Harcamalarına İlişkin Sonuçların Değerlendirilmesi. Turkish Economic Association, No 2003/6.