RADİKALLEŞMENİN ÖLÇÜLMESİ: AŞIRICILIK ÖLÇEĞİNİN VE AŞIRICILIK ÖLÇEĞİ İLE İLİŞKİLİ ŞİDDET YANLILIĞI

Radikalleşme, özellikle terörizm ile olan ilişkisi nedeniyle son yıllarda farklı disiplinler tarafından dikkatle mercek altına alınan bir kavram olmuştur. Radikalleşmenin ve radikalleşmenin nedenlerinin anlaşılması, toplumsal güvenliğin sağlanması ve toplumsal düzenin sürdürülmesi açısından büyük önem taşımaktadır. Bu nedenle, bu konularda yapılacak araştırmalara ve bu araştırmalara yön verecek ölçüme araçlarının oluşturulmasına ve geliştirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Mevcut araştırmanın amacı, radikalleşme kavrama ilişkin farklı boyutların ölçülebilmesi için iki ölçeğin Türkçeye kazandırılmasıdır. Bu amaçla iki çalışma yapılmıştır. Birinci çalışmada Aşırıcılık Ölçeği ve Aşırıcılık Ölçeği ile İlişkili Şiddet Yanlılığı ve Yasa Dışı Davranışlar Ölçeği Türkçeye uyarlanmıştır ve Etnik Kimlikle Özdeşim Ölçeği, Sosyal Mesafe Ölçeği ve gruplararası ayrımcılığı ölçen Tajfel Matrisinin varyasyonu ile ilişkileri incelenerek geçerlik ve güvenirlik analizleri yapılmıştır. İkinci çalışmada ise bu ölçeklerin doğrulayıcı faktör analizleri yapılarak sosyal baskınlık yönelimi ile ilişkileri incelenmiştir. Söz konusu ölçeklerin, radikalleşme konusunda Türkiye’de gerçekleştirilecek görgül çalışmalara ölçme aracı sağlayacağı düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Terörizm, Radikalleşme, Aşırıcılık, Aşırıcılık Ölçeği, Sosyal Psikoloji

Anahtar Kelimeler:

Terörizm, Radikalleşme, Aşırıcılık, Aşırıcılık Ölçeği, Sosyal Psikoloji

MEASURING RADICALIZATION: ADAPTATION OF THE EXTREMISM SCALE AND PRO-VIOLENCE AND ILLEGAL ACTS IN RELATION TO EXTREMISM SCALE TO TURKISH

In recent years, radicalization has become a topic of interest which has been carefully put a spotlight on by many different scientific disciplines, especially due to its relationship with terrorism. Understanding radicalization and its causes is of great importance for maintaining social order and security. Thus, there is a need for research and development of measurement tools that will guide these researches. The aim of the current study is to adapt two scales used for measuring radicalization into Turkish. With this purpose in mind, two studies were conducted. In the first study, the Extremism Scale and Pro-Violence and Illegal Acts in Relation to Extremism Scale were translated into Turkish; and their psychometric properties were examined by interpreting their relations with Ethnical Identity Scale Social Distance Scale and a variation of a Tajfel Matrix measuring intergroup discrimination. In the second study, confirmatory factor analyses of these scales were conducted, and their relationships with social dominance orientation were investigated. It is assumed that these abovementioned scales will provide as a tool for empirical studies of radicalization in Turkey.

Keywords:

Terrorism, Radicalization, Extremism, Extremism Scale, Social Psychology,

PDF

___

Abrams, D. ve Hogg, M. A. (1990). Social identity, self categorization and social influence. European Review of Social Psychology, 1(1), 195-228. doi:10.1080/14792779108401862
Akbaş, G. (2010). Social identity and intergroup relations: The case of Alevis and Sunnis in Amasya. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Balaban, Ç. D. (2013). The roles of intergroup threat, social dominance orientation and right-wing authoritarianism in predicting Turks’ prejudice toward Kurds. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Bogardus, E. S. (1925). Measuring social distance. Journal of Applied Sociology, 9, 299-308.
Borum, R. (2012). Radicalization into violent extremism I: A review of social science theories. Journal of Strategic Security, 4(4), 7-36. doi:10.5038/1944-0472.4.4.1
Borum, R. (2014). Psychological vulnerabilities and propensities for involvement in violent extremism. Behavioral Sciences and Law, 32, 286-305. doi:10.1002/bsl.2110
Cattell, R.B. (1978). The scientific use of factor analysis in behavioral and life sciences. New York: Plenum Press.
Comrey, A.L. ve Lee H.B. (1992). A first course in factor analysis. London: Taylor and Francis.
Corner, E. ve Gill, P. (2015). A false dichotomy? Mental illness and lone-actor terrorism. Law and Human Behavior, 39(1), 23-24. doi:10.1037/lhb0000102
Doosje, B., Moghaddam, F. M., Kruglanski, A. W., de Wolf, A., Mann, L. ve Feddes, A. R. (2016). Terrorism, radicalization and de-radicalization. Current Opinion in Psychology, 11, 79-84. doi:10.1016/j.copsyc.2016.06.008
Gorsuch, R.L. (1983). Factor analysis. Hillsdale NJ: Lawrence Erlbaum Associates
Güler, M. (2013). Gruplararası temas, kaygı ve yanlılığın sosyal mesafeye etkisi: Türk ve Kürt kökenli gruplar üzerine bir çalışma. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Jasko, K., LaFree, G. ve Kruglanski, A. (2017). Quest for significance and violent extremism: The case of domestic radicalization. Political Psychology, 38(5), 815-831. doi:10.1111/pops.12376
Karaçanta, H. (2002). Üniversite öğrencilerinin sosyal baskınlık yönelimi ve başka bazı değişkenler açısından karşılaştırılması. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Krieger, T. ve Meierrieks, D. (2010). Terrorism in the worlds of welfare capitalism. Journal of Conflict Resolution, 54(6), 902-939. doi: 10.1177/0022002710367885
Kruglanski, A. W., Gelfand, M. J., Belanger, J. J., Sheveland, A., Hetiarachchi, M. ve Gunaratna, R. (2014). The psychology of radicalization and deradicalization: How significance quest impacts violent extremism. Advrances in Political Psychology, 35. doi: 10.1111/pops.12163
Leach, C. W., van Zomeren, M., Zebel, S., Wliek, M. L. W., Pennekamp, S. F., Doosje, B. ve Ouwerkerk, J. W. (2008). Group-level self-definition and self-investment: A hierarchical (multicomponent) model in in-group identification. Journal of Personality and Social Psychology, 95(1), 144-165.
McCauley, C. ve Moskalenko, S. (2017). Understanding political radicalization: The two-pyramids model. American Psychologist, 72(3), 205-216.
Moghaddam, F. M. (2005). The staircase to terrorism: A psychological exploration. American Psychologist, 60, 161–169. http://dx.doi.org/10.1037/0003-066X.60.2.161
Moghaddam, F. M. (2009). De-radicalization and the staircase from terrorism. D. Canter, (Ed.), The faces of terrorism: Multidisciplinary perspectives içinde (277-292). New Jersey: John Wiley & Sons Ltd. doi:10.1002/9780470744499.ch16
Ozer, S. ve Bertelsen, P. (2018). Capturing violent radicalization: Developing and validating scales measuring central aspects of radicalization. Scandinavian Journal of Psychology, 59, 653-660. doi:10.1111/sjop.12484
Pratto, F., Sidanius, J., Stallworth, L. M. ve Malle, B. F. (1994). Social dominance orientation: A personality variable predicting social and political attitudes. Journal of Personality and Social Psychology, 67, 741-763.
Rapoport, D. (2004). The four waves of modern terrorism. A. K. Cronin ve J. M. Ludes (Ed.), Attacking terrorism: Elements of a grand strategy içinde (46-73). Washington: Georgetown University Press.
Sageman, M. (2004). Understanding terror networks. Philadelphia: University of Pennsylvania Press
Tajfel, H. (1970). Experiments in intergroup discrimination. Scientific American, 223(5), 96-103.
Webber, D. ve Kruglanski, A. W. (2018). The social psychological makings of a terrorist. Current Opinions in Psychology, 19, 131-134. doi:10.1016/j.copsyc.2017.03.024
Webber, D., Schimel, J., Martens, A., Hayes, J. ve Faucher, E. H. (2013). Using a bug-killing paradigm to understand how social validation and invalidation affect the distress of killing. Personality and Social Psychology Bulletin, 39(4), 470-481. doi:10.1177/2F0146167213477891