Sürekli Eğitim Açısından Zamanı İyi Değerlendirmenin Önemi

İnsanın sahip olduğu en değerli sermaye zamandır. Doğumla ölüm arasındaki başarılar, bu sermayeyi en iyi şekilde plânlı ve metotlu olarak kullanmaya bağlıdır. Çağımızda sürekli eğitim ile insanın kendini yenilemesi, mesleğinde ilerlemesi zorunlu hale gelmiştir. Sürekli eğitimde başarı ise; zamanı en güzel şekilde değerlendirmeye bağlıdır. Serbest zamanlar da faydalı işlerle değerlendirilmelidir. Zamanı iyi kullananlar yükselmişler, kullanamayanlar ise; geri kalmışlardır. Anahtar Kelimeler: Zaman, Serbest Zaman, Sürekli Eğitim, Din Eğitimi, Sosyalleşme ABSTRACTThe most precious capital in one's life is the time. Achievements which made between the birth and death depend on how time can be used in the best planned and systematical way. In our era, it is necessary for the people to restore and improve themselves constantly. Therefore the success of education is related to the evaluation of the time in the best way. The ones who use it beneficially have always improved themselves and the ones who couldn't do that has remained backwards. Key Words: Time, Free Time, Life-long Education, Religious Education, Socialization

Anahtar Kelimeler:

Zaman, Serbest Zaman, Sürekli Eğitim, Din Eğitimi, Sosyalleşme

PDF

___

Abay, Muhsin: Zamanı Değerlendirmek ve İş Başarmak, İstanbul 1996.
Ataç, Füsun: İnsan Yaşamında Psikolojik Gelişim, Beta Yayınları, İstanbul 1991.
Atkinson, Jacqualine: Zamanı Yönetme Sanatı, Çev. Cem S. İslâm, Nehir Yay., İstanbul 1997.
Canan, İbrahim: İslam’da Zaman Tanzimi, Cihan Yayınları.
Cansever, Gökçe: “Çocuk ve Gençlik Suçluluğunda Boş Zamanların Rolü”, Boş Zamanları Değerlendirme Semineri (7-14 Nisan 1964), Halk Sağlık Eğitimi Komitesi, İstanbul 1966.
Değirmenci, Yaşar: Zaman ve Değerlendirilmesi, İstanbul 1998.
Değirmenci, Yaşar: Zamanı Değerlendirmek ve İş Başarmak, İstanbul 1996.
Dönmezer, Sulhi: “Çocuk ve Gençlik Suçluluğunda Boş Zamanların Rolü”, Boş Zamanları Değerlendirme Semineri (7-14 Nisan 1964), Halk Sağlık Komitesi, İstanbul 1966
DPT, Altıncı beş yıllık kalkınma planı, DPT Yayınları, Ankara 1989.
El-Firdevs, Eddeylamî, c. 3, Beyrut 1986.
Feridüddin-i Attar: Pendname (Öğüt Kitabı), Çev. M. Nuri Gencosman, M. E. B. Yayınları İstanbul 1968, s. 32.
Kraus, Richard: Recreation and Leisure in Modern Society, New York 1971.
Mevlânâ Celâleddin Rumî, Dîvân-ı Kebîr (Seçmeler), Milli Eğitim Basımevi, İstanbul 1970.
Milli Prodüktivite Merkezi, Verimlilik ve Yaşam Dizisi No:5, “Zamanı Verimli Kullanmak Uygarlığın Ölçüsüdür”, Ankara.
Okumuş, Ejder: “Boş Zamanlar ve Din”, D. Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, c. 111, sayı:2, Diyarbakır 2001.
Russel, Bertrand: History of Western Philosophy, Routledge, London 1999.
Tezcan, Mahmut: Sosyolojiye Giriş, 4. Baskı, Ankara, 1995, s. 174.
Tülbentçi, Feridun Fazıl: Türk Atasözleri ve Deyimleri, İstanbul 1963.
Usta, Mustafa, M. Said Doğan, M. Amman; “Eğitimli Dindarın Serbest Zaman Kurumu”, Din Eğitimi Araştırmaları, Sayı:7, İstanbul 2000.
Ülken, Hilmi Ziya: “Zaman ve İnsan”, Fikir ve Sanat Mecmuası, cilt:2, sayı 12, İstanbul 1939.