Harran Tıp Okulu

Günümüzde Şanlıurfa‟nın bir ilçesi olan Harran, Antik dönemin en görkemli şehirlerinden birisi olmakla birlikte, o zamanlardan günümüze önemli bir kültürel varlık intikal etmemiştir. Harran asıl önemini İslâm‟ın ilk dönemlerinde kazanmıştır. Emevî Halifesi Ömer b. Abdülaziz‟in burada bir Tıp Okulu açtırmasıyla birlikte Harran, bir ilim merkezi olma özelliğini kazanmaya başlamıştır. Öyle ki, iki asır sonra Harran‟dan İslâm dünyasının her tarafına hekimlerin gittiği, bu hekimlerin Endülüs tıbbının kuruluş ve gelişmesinde büyük hizmetleri olduğu görülmektedir. XII. asırda hastane sayısı bakımından Harran, Şam‟a denk düşüyordu

Anahtar Kelimeler:

Harran, Harran Tıp Okulu, Endülüs tıbbı, İslam‟da tıp

Although Harran, a town in ġanlıurfa today, was one of the most spectacular cities of ancient times, since then a noteworthy cultural heritage has not survived until today. Harran gained the main significance in the first period of Islam. After Umayyad caliph, Ömer b. Abdülaziz founded a medical school, It has gained the distinction of being a science center. So; two centuries later, physicians went from Harran to all over the Islamic world. It is seen that these physicians contributed a lot about the establisment and development of Andalusia medicine. In terms of the number of hospitals, Harran was equal to Damascus (Şam) in the 12th century

Keywords:

Harran, Harran Medical School, Andalusia Medicine, Medicine in Islam,

PDF

___

Ağırakça, Ahmet, İslâm Tıp Tarihi, Nobel Tıp Kitabevleri, İstanbul 2004.

Bakkal, Ali, Harran Okulu, Şanlıurfa Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları, İstanbul 2008.

Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail, el-Câmiu‟s-Sahîh, İstanbul Corci Zeydan, İslâm Medeniyeti Tarihi, çev. Zeki Megâmiz, Üçdal Neşriyat, İstanbul 1976.

Ebû Dâvûd, Süleyman b. Eşʻas es-Sicistânî, es-Sünen, İstanbul 1992.

Er, Rahmi, “Sâbî, Ebû İshâk”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (DİA), XXXV, 339-340. İhsan Fazlıoğlu, DİA, “Sâbit b. Kurre”, İstanbul 2008, XXXV, 353-356.

Fehérvári, G., “Ḥarrān”, Encyclopaedia of Islam, (New Edition), new edn (1966), rn, 228.

Gündüz, Şinasi, Anadoluda Paganizm, Ankara Okulu Yayınları, Ankara İbn Cübeyr, Ebü‟l-Hasan Muhammed b. Ahmed b. Cübeyr el-Endelûsî el- Belensî, Rihletü İbn Cübeyr, el-Mektebetü‟l-Arabiyye, Bağdat, 1356/1937.

İbn Cülcül, Ebû Dâvûd Süleyman b. Hasan b. Cülcül el-Endelûsî, Tabakâtü‟l-etıbbâ ve‟l-hukemâ, thk. Fuâd Seyyid, 2. Baskı, Müessesetü‟r- Risâle, Beyrut 1405/1985.

İbn Ebû Usaybia, „Uyûnü‟l-enbâ‟ fî tabakâti‟l-etıbbâ‟, (nşr. Nizâr Rizâ), Beyrut 1965.

İbnü‟n-Nedîm, el-Fihrist, (nşr. Nâhid Abbas Osman) Devha 1985.

İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd, es-Sünen, İstanbul 1992.

Karlığa, Bekir, İslam Düşüncesi‟nin Batı Düşüncesi‟ne Etkileri, Litera Yayıncılık, İstanbul 2004.

Kaya, Mahmut, “Sâbit b. Sinân”, DİA, İstanbul 2008, XXXV, 356.

________, “Sinân b. Sâbit”, DİA, İstanbul 2009, XXXVII, 239-240.

Kern, R.A., “Mescid”, MEB İslam Ansiklopedisi, VIII, 60. Qâsim Taamneh, “The Greet Muslim Scientist Thabit Ibn Qurra”, I. Uluslararası Katılımlı Bilim Din ve Felsefe Tarihinde Harran Okulu Sempozyumu, Şanlıurfa 2006, I, 371-375.

Rüşdî Râşid, “İbrâhim b. Sinân b. Sâbit”, DİA, XXI, 349-351. Sarıkavak, Kazım, Düşünce Tarihinde Urfa ve Harran, TDV Yayınları, Ankara 1997.

Sigrid Hunke, Avrupa‟nın Üzerine Doğan İslâm Güneşi, 2. Baskı, çev. Servet Sezgin, Bedir Yayınevi, İstanbul 1975.

Şeşen, Ramazan, Harran Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, Ankara Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsa, el-Câmiu‟s-Sahîh, İstanbul 1992.

Will Durant, İslâm Medeniyeti, çev.: Orhan Bahaeddin, Tercüman 1001

Temel Eser, İstanbul, trs.