Bu incelemede, hukukun temelinde yatan ve hukuka (si)yasal müdahale olanağının kapısını açan birbiriyle ilişkili ama temel olarak farklı biçimlerde gelişen egemenliğin iki yüzü analiz edilmektedir. Egemenliğin (si)yasal olarak hukuka müdahalesinin olanağını oluşturan birinci yüzü, iktidarın gücü -şiddet araçları tekelini- elinde bulunduran dinamiğinden ileri gelir. Egemen gücün “yasa kuran” ve “yasa koruyan” bir olguyla hukuka kaynaklık eden yapısı, onu hukuka “üstün” kılabilecek “doğal” bir konuma yerleştirir. Egemenliğin hukuk karşısında ikinci yüzünü oluşturan (si)yasal ilişki, istisna hali kuramında dile gelen durumdan kaynaklanır. Egemen erkin olağan hallerin dışında olağanüstü durumlarda istisna hali ilan ederek hukuku askıya almasını ifade eden bu durum, “zorunluluktan” ileri gelmektedir. Egemenliğin hukuk ile ilişkisindeki birinci yüzde ortaya çıkan (si)yasal ilişki doğallığa karşılık düşerken, ikinci yüzde zorunluluk hâkimdir. Her iki durumda da, egemenlik kategorisi üzerinden gelişen sürecin kaynağında, siyasal olan ile yasal olan arasındaki çatışmanın kendisi yatmaktadır. Bu çatışma döngüsünde yatan temel sorun, egemenliğin iki yüzündeki (doğallık ile zorunluluk) zeminin kaynağını oluşturan “meşru” sınırın -hukuka rağmen onu işlevsiz bırakan tutumun- kaynağını nereden ve nasıl alabildiğidir?

In this article, two faces of sovereignity that make the possibility of politic(leg)al intervention in law available, and are related to each other, and are essentially developing in different ways are analyzed. The first face that composes the possibility of politic(leg)al intervention of sovereignity in law rises up from the dynamics of government which controls power, namely manopoly of means of violence. Sovereign power’s structure, being the source of law with its properties such as “forming rule” and “protecting rule” put it in a “natural” position of being “superior” to law. The politic(leg)al relation that compose the second face of sovereignity in relation to law is brought out by the situation articulated in the theory of exceptional situation. This situation expresses govermental cancellation of law by declaring the situation as exceptional in the state of emergency and this is expected to be understood as the result of “necessity”. Whereas the politic(leg)al relation appeared on the first face of the relation between sovereignity and law corresponds to naturality, on the second face it corresponds to necessity. On both situation lies the conflict itself that is between the political and the legal. The main problem underlying this circle of conflict is from where and how the border of legality that compose the source for both faces of sovereignity, namely naturality and necessity, gets its source