“Derin Avrupa” olarak Balkanlar ve bu yarımadanın fatihleri Türklerle ilgili uzun bir yazım geleneği olmasına rağmen, Türkler ile Balkanlar arasındaki ilişkiler yeterince araştırılmış değildir. Bu alanda gerçekleştirilmiş çağdaş çalışmalar 18. ve 19. Yüzyıldaki Türklerle ilgili “vahşet ve hedonism” vurgusunu öne çıkarmaktadır. İki savaş arası dönemde “iç Diğer” in İngiliz ve Amerikan yazım söyleminde yeni yaklaşım ve dönüşümler ortaya çıktı. Türkiye Cumhuriyeti 1923 yılında Avrupa eğilimlerini kabul etti ve yeni bir kültür desenleri politikasını gündeme getirdi. Bu dönüşüm Türkler’in Balkanlardaki imajını da etkiledi. Balkan sakinleri üzerinde özellikle 19. yüzyılda kalıplaşmış “vahşet”, “savaş yanlısı”, “tembellik”, “öz-çelişkili” gibi özelliklerle anılma şeklindeki yaklaşımlar yeniden üretildi. İngilizce seyehatnamelerde Türklerin Balkan Savaşlarına kadar temsili iki kat oldu. Türkler Balkanlar ve modernlik mağduru olarak Hıristiyan ahalisine karşı “uygar” olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmanın amacı iki dünya savaşı arasında İngiliz ve Amerikan seyethatnamelerindeki “Türk” imajının değişim ve dönüşümü ve aynı zamanda bunun Balkan algısı üzerindeki etkisini incelemektir.