Bugün Gürcistan sınır bölgesinde yaşayan Ahıska (Meskheti) Türkleri (Türkiye sınırına 15 kilometre uzaklıktadır), Sovyet Birliği döneminde 1944 yılında sürgün edildi. Onlar kendi elleriyle Kazakistan, Özbekistan ve Kırgızistan demiryolu hattını tamir ettiler ve onlar kapalı yük vagonları ile taşındılar. Sürgünde ve sonrasında Ahıskalı Türkler zorluklar yaşamışlardır. Bu yaşanmış zorlukların sadece yazılı kaynaklardan değil, aynı zamanda “sözlü tarih” olarak tanımlanan bireysel deneyimlerin mikro tarihinden de ortaya çıkarılması oldukça önemlidir. Bu makalede, Ahıskalı bir Türk olan, ailesiyle birlikte ülkesinden binlerce kilometre uzaklıktaki Kazakistan’a yedi yaşındayken sürgün edilen Bekir Mamoyev’in mikro tarihine odaklanılmıştır. Öznel algılar nesnel sonuçlar veya göstergeler içerdiği için, Bekir Momayev’in öznel hayatından o günün nesnel koşullarına ilişkin önemli bilgiler elde edilmiştir.

Ahista (Meskheti) Turks, who are living in Georgia border area today (It is located 15 kilometers from the Turkish border), were exiled in 1944 during the Soviet Union. They fix with his own hands the roadbed of Kazakhstan, Uzbekistan and Kyrgyzstan and they were transported with in closed freight train wagons. They were living difficulties during and after the deportation. It is so important to uncover the difficulties experienced from not only the written sources, but also a micro history of the individual experiences, which is described as an “oral history”. This article focuses on one of the Ahista Turk’s Bekir Mamoyev’s micro history, who is exiled with his family to Kazakhstan, thousands of miles away from his own country, when he was 7 years old. Because of subjective perceptions contains objects results or indicators, important information on the objective conditions of the day were obtained Momayev the subjective life.