Dini ve Manevi Eğitimin Öyküsel Pedagojisi

Öz Bu makale öyküsel (narrative) pedagojinin içerdiği prensipler ve süreçleri tanımlamaktadır. Öyküsel pedagojiler yapısalcı ve postmodern teorilere dayandığı için, eğitimin özünde modernist müfredat modelleriyle gerilim içindedir. Bu makale söz konusu gerilimi ele almakta, bir öyküsel pedagojik modelin sınıf ve müfredat ortamları içinde ve dışında faaliyet gösterebileceği yolu örneklemektedir. Makale bu modelin İngiltere'de Müslüman bir dini okul (medrese) ortamında uygulanmasının sonuçlarını göstermekte ve analiz etmekte, seküler devlet okullarında dini ve manevi eğitim pedagojisi için model sağlayabilecek bir yapıyı sunmaktadır. Bu makale başka yerlerde daha ayrıntılı olarak analiz edilen kimlik inşası sorunlarını tanıtmakla birlikte pedagojik sorunlara odaklanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Din Eğitimi, Öyküsel Pedagoji, Çocuk Maneviyatı

A Narrative Pedagogy of Religious and Spiritual Education

Keywords:

Religious Education, Child Spirituality, Narrative Pedagogy,

PDF

___

Erricker C. &: Erricker J. (1994). Metaphorical awareness and the methodology of religious education. British Journal of Religious education, 16 (11), 174- 184.

Erricker C., Erricker j., Ota C., Sullivan D, &: Fletcher, M. (1997). The education of the whole child. Londra: Cassell.

Erricker, C. (1998, Winter). Spirituality and the market place of education. Panorama: International Journal of Comparative Religious education and Values, 10 (2)

Grimmitt, M. (1987). Religious education and human development. Great Wakering, McCrimmon. Kitzinger, 5. (1987). The experience of childbirth. Harmondsworth: Penguin.

Lyotard, J. F. (1984). The postmodern condition: A report on knowledge. Manchester: Manchester University Press.

Newman, F. & Holzman, L. (1997). The end of knowing: A new developmental way of learning. Londra ve New York: Routledge.

Roszak, T. (1981). Person/Planet. Londra: Granada.

SCAA (1994). Model syllabuses for religious education. Londra: School Curriculum and Assessment Authority (Okul Müfredatı ve Değerlendirme İdaresi).

Shotter, J. (1993). Cultural politics of everyday life: Socvial constructivism, rhetoric and knowing of the third kind. Toronto: Toronto University Pres.

Swift, A. (1997). Childre for social change. Nottingham: Educational Heretics Pres.

von Glaserfield, E. (1995). Constructivism: A way of knowing and Iearning. Londra: Falmer Pres.

Watzlawick, P. (ed.) (1984). How do we know what we believe we know? New York Norton