İslam mezhepleri tarihinde Haricîlerin ortaya çıkışı ve savunduğu fikirler uğruna sergilediği katı tavırlar her zaman tartışılan konular arasında olagelmiştir, Onların, özellikle devlet idaresini elinde bulunduracak kişi yani imam başta olmak üzere İman ve küftir konularındaki görüşleri, Müslümanların ilk defa karşılaştıkları fikirlerdi. Bu uğurda verilen mücadeleler, acımasız bir hal almış ve gün geçtikçe onları toplum tarafından dışlanma noktasına getirmiştir. Bunun yanında Haricîler arasında ortaya çıkan yeni problemler veya olaylar onları farklı düşünceleri benimsemeye sevk etmiştir. Böylece Haricîler en katı tavırları benimseyen Ezârİka'dan en ılımlı olan İbâzıyye'ye kadar birçok fırkalara ayrılmıştır. Araştırma konumuzu oluşturan Sufriyye, Ezârİka'dan daha ılımlı olmakla birlikte, başlangıçta bu tutumu İbâzıyye derecesine varamamıştır. Ancak Sufrİyye'nin ifrat ve tefrit arasında itidal arayışı veya toplumsallaşması onları İbâzıyye'ye daha çok yaklaştırmış ve zamanla çoğu Sufriyye mensubu İbâziyye fırkası içinde erimiştir.