___

Ayhan AB, Aral N (2007). Bracken temel kavram ölçeği gözden geçirilmiş formunun altı yaş çocukları için uyarlama çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 32(2007): 42-51.

Aksayan S, Gözüm S (1998). Olumlu sağlık davranışlarının başlatılması ve sürdürülmesinde öz-etkililik (kendini etkileme) algısının önemi. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2(1): 35-42.

Bayram D (1999). Bir grup gençte ruhsal belirti ile sosyal destek ilişkisi. Doktora Tezi, T. C. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, 2-50.

Bekiroğlu N (1998). Açıklamalı Biyo- istatistik Terimleri Sözlüğü. Nobel Tıp Kitapevleri, İstanbul.

Büyüköztürk Ş (2002). Faktör analizi : temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi 32:470-483.

Carmines EG, Zeller RA (1982). Reliability and Validity Assessment. Fifth Printing, Sage Publications Inc. Beverly Hills, 5-71.

Çakır Y, Palabıyıkoğlu R (1997). Gençlerde sosyal destek- çok boyutlu algılanan sosyal destek ölçeğinin güvenirlik ve geçerlik çalışması. Kriz Dergisi 5(1): 15-24.

Çimen S (2003). 15-18 yaş grubu gençlerde riskli sağlık davranışları ölçeğinin geliştirilmesi. Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı, İstanbul, 7-55.

Elbir N (2000 ). Lise 1. sınıf öğrencilerinin sosyal destek düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.

Ercan İ (2002). Sağlık hizmeti veren kurumlarda hizmet memnuniyetini ölçmeye yönelik ölçek geliştirilmesi ve bir uygulama. Yayınlanmamış doktora tezi, Uludağ Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Biyoistatistik AD. Bursa.

Ercan İ, Yazıcı B, Sığırlı D ve ark. (2007). Examining Cronbach alpha, theta, omega reliability coefficients according to the sample size. Journal of Modern Applied Statistical Methods 6(1): 291-303.

Erdeğer N (2001). Lise öğrencilerinin sosyal destek ve yalnızlık düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Rehberlik ve Psikolojik Danışma Bilim Dalı, Ankara, 1-26.

Erkuş A (2003). Psikometri Üzerine Yazılar. Türk Psikologlar Derneği Yayınları. No: 24, 34-122.

Geçkil E (2002). Malatya ilindeki ergenlerin sağlık davranışlarının tanımlanması, beslenme ve stresle başetme eğitiminin sağlığı geliştirmeye etkisi. Doktora Tezi, T. C. İstanbul Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı, İstanbul, 13-14.

Gökler I (2007). Çocuk ve ergenler için sosyal destek değerlendirme ölçeği Türkçe formunun uyarlama çalışması:faktör yapısı, geçerlik ve güvenirliği. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi 14(2): 90-99.

Gözüm S, Aksayan S (1999). Öz-etkililik- yeterlik ölçeği’nin Türkçe formunun güvenirlik ve geçerliliği. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2(1): 21- 34.

Gözüm S (1999). Öz-etkililik-yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun yapı geçerliliği: öz-etkililik- yeterlik ile stresle başa çıkma algısı arasındaki ilişki. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2(1): 35- 43.

Güdek K (1999). Çocuklarda görülen kanserlerin tedavisinde aile ve akraba destekleri öneminin tıbbi sosyal çalışma yönünden araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, T. C. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Prevantif Onkoloji Anabilim Dalı Psiko-Sosyal Onkoloji Anabilim Dalı, İstanbul, 72-80.

Hovardaoğlu S (2000). Davranış Bilimleri İçin Araştırma Teknikleri. Ve-Ga, Ankara.

Karataş N (2002). Araştırmada Örnekleme. Hemşirelikte Araştırma İlke Süreç ve Yöntemleri. Editör: İnci Erefe, Hemşirelikte Araştırma ve Geliştirme Derneği- HEMARGE, Yayın No: 1, Odak Ofset, 127- 131.

Malecki CK, Demaray MK (2002). Measuring perceived social support: development of the child and adolescent social support scale. Psychology in the Schools 39(1): 3-18.

Okyavuz ÜH (1999). Sağlık Psikolojisi. 1. Basım, Türk Psikologlar Derneği Yayınları No: 19, Ankara, 79-100.

Öner N (1997). Türkiye’de Kullanılan Psikolojik Testler, Bir Başvuru Kaynağı. 3. Basım, Boğaziçi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.

Özdamar K (2002). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi. 1. Cilt, 4. Baskı, Kaan Kitabevi, Eskişehir, 661-676.

Spear HJ, Kulbok P (2001). Adolescent health behaviors and related factor: A review. Public Health Nursing 18(2): 82-93.

Şahin N (1994). Psikoloji araştırmalarında ölçek kullanımı. Türk Psikoloji Dergisi 9(33): 19-26.

Thorndike RM, Cunningham GK, Thorndike RL et al. (1991). Measurement and Evaluation in pychology and Education. Fifth Edition. McMillan Publishing, 1-155.

Ünlü EÖ (2002). Güvenilirlik ve geçerlilik analizinin Bursa’da “ergen ve çocuklarda Yale-brawn obsesif kompulsif bozukluk skalası” üzerine uygulanması. Yüksek Lisans Tezi, T. C. Uludağ Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Biyoistatistik Anabilim Dalı, Bursa.

Valente T, Hoffman BR, Ritt-olson A et al. (2003). Effects of social- network method for group assiggment strategies on peer-led tobacco prevention programs in schools. American Journal of Public Health 93 (11): 1837-1843.

Yıldırım İ (1997). Algılanan sosyal destek ölçeğinin geliştirilmesi güvenirliği ve geçerliği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 13:81-87.