Paris Barış Konferansı’nda İtilaf Devletlerinin Yunanlılar lehinedavranmaları sonucunda İzmir’in Yunanlılar tarafından işgal edilmesikararlaştırılmıştı. Bu durum Mondros Mütarekesi’nin 7. Maddesinde belirtilen“İtilaf Devletlerinin” emniyetlerini tehdit eden bir durum karşısında stratejiknoktaları işgal edebilecekleri şıkkına dayanıyordu. Bu karar Avrupaçevrelerinde tam bir tasvip görmedi. Çünkü özellikle Aydın bölgesinindurumundan bahsederek bu bölge üzerinde bir Yunan himayesinin teessüsetmesinin Türklerle Yunanlılar arasındaki nefreti artırmaktan başka bir neticevermeyeceği ifade edilmekte idi.15 Mayıs 1919 günü saat 02.00’de Midilli’nin Yero Limanı’ndanhareket eden Yunan çıkarma askeri birlikleri saat 07.30’da İzmir önlerinegelmiş ve tümen birlikleri, saat 08.40’ta karaya çıkmaya başlamışlardır.Karaya çıkan birliklerin yaptıkları yalnız 57 subayın öldürülmesinden veyayaralanmasından ibaret kalmamış, katliam ve yağmacılık, gittikçeşiddetlenerek devam etmiştir. İngiliz Amirali Calthorpe’un tertipleriyle baskıntarzında İzmir’e çıkan Yunan kıtaları görülmemiş bir vahşetle Türklerinüzerine saldırmışlar, aile mahremiyetinin dokunulmazlığı, din adamlarının vedin müesseselerinin kutsallığı tanınmayarak, en sefil soygunculuk veyağmacılığa koyulmuşlardır.Yunanlıların öteden beri Türkler hakkında izledikleri imha siyasetiMondros Mütarekesi’nden sonraki olaylarla gerçekleşme yoluna girmişti.Yunan idaresine geçen her Türk toprağında daha o gün bir göç başlıyor,harabelerden başka bir şey kalmıyordu. Özellikle Yunanlıların İzmir’e ayakbastıkları günden itibaren sakin ve masum Anadolu köylerinde yaptıklarızulümlere tarihte pek az rastlanır.