Bir Etki Aracı Olarak Türk Yükseköğretiminin 'Yumuşak Güç' Bağlamında İncelenmesi

Sanayi Devrimi ve Soğuk Savaş sonrası düzenin uluslararası diplomasiyi yeni arayışlara yönlendirmesiyle ortaya çıkan yumuşak gücün potansiyelinin zaman içerisinde farkına varılması, devletleri dış politikaları bağlamında çeşitli yol ve yöntemlere başvurmaya sevk etmiştir. Genel olarak 'zor kullanmadan ikna yoluyla başkalarına istediğini yaptırma kabiliyeti (Nye, 1990)' olarak ifade edilen 'yumuşak güç'ten Türkiye de hem iktisadi işbirlikleri, hem yapıcı dış politika uygulamaları hem de ulusal kurum, kuruluş ve Sivil Toplum Kuruluşları aracılığıyla uluslararası sistemdeki görünümü ve algılanışı bağlamında yararlanmaktadır. Uluslararası bir karakteristiğe sahip olan yükseköğretim de uluslararası öğrenciler ve akademisyenler aracılığıyla bir yumuşak güç unsuru olarak değerlendirilebilmektedir. Bu doğrultuda, bu çalışma kapsamında güç ve yumuşak güç kavramı incelenmiş ve yumuşak gücün Türkiye'nin dış politikasındaki ve Türk yükseköğretimindeki rolü ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Çalışma sonuçları, yükseköğretimde uluslararasılaşmaya dönük stratejiler yetersiz olsa da akademisyenlerin ve üniversite öğrencilerinin belli bir düzeyde farkındalığa sahip olduğunu göstermiştir. Sonuçlar, ilgili alanyazın ve Türk yükseköğretiminin yönetsel ve işlevsel özellikleri bağlamında yorumlanmıştır.

Investigation of Turkish Higher Education as a Means of Influence in Relation to 'Soft Power'

With the realization of soft power's potential in time which was emerged by the canalization of international diplomacy conjuncture directing to new quests after the industrial revolution and cold war, states have been led to apply various ways and methods regarding their foreign policies. Turkey also utilizes soft power, defined generally as the ability to shape the preferences of others through appeal rather than coerce, both through financial co-operations, constructive applications in international policy and through national institutions, foundations and Non-Governmental Organizations for its appearance and perception in international system. Higher education, which has an international characteristic, may also be assessed as a soft power element through international students and academics. Accordingly, in the current study, power and soft power terms were investigated, and the role of soft power in Turkey's foreign policy and Turkish higher education was examined. The findings of the study showed that the strategies toward internationalism in higher education are not sufficient, academics and university students have a certain level of awareness on the issue though. The results were interpreted within the scope of the literature, and managerial and functional characteristics of Turkish higher education as well.

PDF

___

Altınay, H. (2008). Turkey's soft power: An unpolished gem or an elusive mirage? Insight Turkey, 10(2), 55-66. Retrieved from http://file.insightturkey.com/Files/Pdf/insight_turkey_ vol_10_no_2_2008_altinay.pdf

Arı, T. (2013). Uluslararası ilişkilerde çatışmayı açıklayan teoriler. Uluslararası ilişkiler teorileri: Çatışma, hegemonya, işbirliği (8. Baskı). Bursa: Marmara Kitap Merkezi Yayınları.

Arsava, A. F. (2012). Uluslararası hukukta güç ve hukuk ilişkisi. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 3(10), 351-380.

Bachrach, P., & Baratz, M. S. (1962). Two faces of power. The American Political Science Review, 56(4), 947-952. Retrieved from http://www.columbia.edu/itc/sipa/U6800/readings-sm/ bachrach.pdf

Bilgen, D. (1996). Wilson ilkelerine Türk kamuoyunun tepkisi ve bunun Amerikan basınına yansıması. Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 5(18), 123-130.

Bozdağlıoğlu, Y., & Özen, Ç. (2004). Liberalizmden neoliberalizme güç olgusu ve sistemik bağımlılık. Uluslararası İlişkiler, 1(4), 59-79. Retrieved from https://cinarozen.files.wordpress. com/2013/02/neolib-guc.pdf

Cho, Y. N., & Jeong, J. H. (2008). China's soft power: Discussions, resources, and prospects. Asian Survey, 48(3), 453-472. Retrieved from http://wenku.baidu.com/ view/639a198702d276a200292eaa

Çamır, M. (2009). Yumuşak güç kavramı ve Türk dış politikasında yumuşak güç (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Harp Akademileri Komutanlığı, Stratejik Araştırmalar Enstitüsü, İstanbul.

Çavuş, T. (2012). Dış politikada yumuşak güç kullanımı ve Türk dış politikası (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.

Çetinsaya, G. (2014). Büyüme, Kalite, Uluslararasılaşma: Türkiye Yükseköğretimi için Bir Yol Haritası (2. baskı). Yükseköğretim Kurulu Yayınları (Yayın No: 2014/2). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi Müdürlüğü.

Dahl, R. A. (1957). The concept of power. Behavioral Sciences, 2(3), 201-215.

Daldal, A. (2014). Power and ideology in Michel Foucault and Antonio Gramsci: A comparative analysis. Review of History and Political Science, 2(2), 149-167.

Davutoğlu, A. (2012). Stratejik Derinlik: Türkiye'nin Uluslararası Konumu (100. baskı). İstanbul: Küre Yayınları.

Deem, R. (1998). 'New managerialism' and higher education: The management of performances and cultures in universities in the United Kingdom. International Studies in Sociology of Education, 8(1), 47-70.

Donnelly, J. (2008). The ethics of realism. In Reus Smit C.& Snidal D. (Eds.). The Oxford handbook of international relations (pp. 150-162). Oxford: Oxford University Press.

Erdil, B. (2012). Soğuk Savaş sonrası dönemde (1990-2010) Türkiye'nin Afrika politikası ve yumuşak güç (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.

Giegerich, B., & Wallace, W. (2004). Not such a soft power: The external deployment of European forces. Survival-Global Politics and Strategy, 46(2), 163-182.

Godin, B. (2014). The politics of innovation: Machiavelli and political innovation, or, how to stabilize a changing world. Montreal: Project on the Intellectual History of Innovation, Working Paper No. 17. Retrieved from http://www.csiic.ca/ PDF/WorkingPaper17.pdf

Kalın, İ. (2011). Soft power and public diplomacy in Turkey. Perceptions: Journal of International Affairs, 16(3), 5-24.

Kalkan Küçüksolak, Ö. (2012). Güvenlik kavramının realizm, neoliberalizm ve Kopenhag Okulu çerçevesinde tartışılması. Turan Stratejik Araştırmalar Merkezi Dergisi, 4(14), 202-208.

Kalkınma Bakanlığı, (2014). Yükseköğretimin Uluslararasılaşması Çerçevesinde Türk Üniversitelerinin Uluslararası Öğrenciler İçin Çekim Merkezi Haline Getirilmesi. Araştırma Projesi Raporu.

Ankara: Kalkınma Araştırmaları Merkezi. Retrieved from http://www.kalkinma.gov.tr/Lists/Yaynlar/Attachments/647/ Uluslararasi_Ogrenci_Raporu_2015.pdf.pdf Kaya, S. (2008). Uluslararası ilişkilerde konstrüktivist yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, 63(3), 83-111.

Keohane, R. O., & Nye, J. S. Jr. (1998). Power and interdependence in the information age. Foreign Affairs, 77(5), 81-94.

Keohane, R. O., & Nye, J. S. Jr. (2011). Power and interdependence (4th ed.). Illinois: Pearson Education Inc.

Keyman, E. F. (2010). Modernization, globalization and democratization in Turkey: The AKP experience and its limits. Constellations, 17(2), 312-327.

Kodama, F., Kano, S., & Suzuki, J. (2011). Soğurucu kapasite ötesi: Üniversite-sanayi ilişkilerine doğru proaktif bir strateji için teknoloji yönetimi (Çev. Yamaç K.). In Yusuf S., & Nabeshima K. (Eds.). Üniversiteler ekonomik büyümeye nasıl katkıda bulunur? (pp. 227-240). Ankara: Efil Yayınevi.

Küçükcan, T. (2014). Yumuşak güç unsurları ve Türkiye algısı. Retrieved from http://www.eurovizyon.co.uk/yumusak-gucunsurlari-ve-turkiye-algisi-makale,6390.html

Lindblom, C. E. (1959). The science of muddling through. Public Administration Review, 19, 79-88.

Lukes, S. (1974). Power: A radical view (2nd ed.). Palgrave Macmillan. Retrieved from http://isites.harvard.edu/fs/docs/ icb.topic1458086.files/lukes_power.pdf Nye, J. S. Jr. (1990). Soft power. Foreign Policy, 80, 153-171.

Nye, J. S. Jr. (2003). Propaganda isn't the way: Soft power. Retrieved from http://belfercenter.hks.harvard.edu/publication/1240/ propaganda_isnt_the_way.html.

Nye, J. S. Jr. (2008). Public diplomacy and soft power. The American Academy of Political and Social Science: The ANNALS, 616, 94-109. doi: 10.1177/0002716207311699 Nye, J. (2005). Soft power and higher education. Educause: Forum for the future of higher education. Retrieved from http://net.

educause.edu/ir/library/pdf/FFP0502S.pdf Özdemir, H. (2008). Uluslararası ilişkilerde güç: Çok boyutlu bir değerlendirme. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 63(3), 113-144.

Pamment, J. (2014). Articulating influence: Toward a research agenda for interpreting the evaluation of soft power, public diplomacy and nation brands. Public Relations Review, 40, 50-59. doi: 10.1016/j.pubrev.2013.11.019 Popescu, N. (2006). Russia's soft power ambitions. Centre for European Policy Studies, Policy Briefs, No. 115, 1-3.

Russell, G. (2005). Machiavelli's science and statecraft: The diplomacy and politics of disorder. Diplomacy and Statecraft, 16, 227-250. doi: 10.1080/09592290590948306 Sabuncu, H. B. (2013). Türkiye'nin Afrika kıtasında yumuşak güç olma potansiyeli (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ufuk Üniversitesi, Ankara.

Selçuk, O. (2012). Turkish Airlines as a soft power tool in the context of Turkish foreign policy (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.

Sheng-Kai, C. C. (2015). Higher education scholarships as a soft power tool: An analysis of its role in the EU and Singapore.

EU Centre in Singapore, Working Paper No: 23. Retrieved from http://www.eucentre.sg/wp-content/uploads/2015/03/ WP23-HigherEducation-EUSG.pdf Şengül, R. (2007). Henri Fayol'un yönetim düşüncesi üzerine notlar. Yönetim ve Ekonomi, 14(2), 257-273.

Tec, J. J. (2014). The role of audience costs in Turkish hard and soft power foreign policy (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Sabancı Üniversitesi, İstanbul.

TEPAV, 2007. TOBB-BİS Projesi'ne uluslararası destek. Retrieved from http://www.tepav.org.tr/tr/haberler/s/337 Trilokekar, R. D. (2010). International education as soft power? The contributions and challenges of Canadian foreign policy to the internationalization of higher education. Higher Education, 59, 131-147. doi: 10.1007/s10734-009-9240-y Wallimann, I., Tatsis, N. C., & Zito, G. V. (1977). On Max Weber's definition of power. Journal of Sociology, 13(3), 231-235. doi: 10.1177/144078337701300308 Waltz, K. (1979). Theory of international relations. New York: McGraw Hill.

Wang, Y. (2008). Public diplomacy and the rise of Chinese soft power. The American Academy of Political and Social Science: The ANNALS, 616, 257-273. doi: 10.1177/0002716207312757 Wendt, A. (1992). Anarchy is what states make of it: The social construction of power politics. International Organizations, 46(2), 391-425.

Wilson, E. J. (2008). Hard power, soft power, smart power. The American Academy of Political and Social Science: The ANNALS, 616, 110-124. doi: 10.1177/0002716207312618 Yağmurlu, A. (2007). Halkla ilişkiler yöntemi olarak kamu diplomasisi. İletişim Araştırmaları, 5(1), 9-38.

ISSN: 2146-5959
Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
Başlangıç: 2011
Yayıncı: Bülent Ecevit Üniversitesi (Önceden Zonguldak Karaelmas Üniversitesi)