Çocukluk Çağında Hiperkalsemi Bulgusuyla Başvuran Tip 1 Otoimmün Poliglandüler Sendromlu Bir Olgu
Otoimmün poliendokrinopati-kandidiazis-ektodermal distrofi, tip 1 otoimmün poliglandüler yetersizlik sendromu olarak bilinmektedir. Tip 1 otoimmün poliglandüler yetersizlik, özellikle çocukluk çağında ortaya çıkmaktadır. Otozomal resesif geçişli bir hastalıktır. ileri yaşlara doğru gonadal yetersizlik, alopesi, vitiligo, kronik aktif hepatit ve malabsorbsiyon tespit edilebilir. On beş yaşında kız hastanın özgeçmişinden, ilk olarak kronik mukokütanöz kandidiazis tanısı aldığı, sonrasında hipokalsemi bulguları saptandığı, kalsiyum ve D vitamini tedavisine başlanıldığı, uzun süre hipokalsemi tedavisi sonucu hiperkalsemi geliştiği ve bölümüze yönlendirildiği öğrenildi. Hastaya mevcut klinik ve laboratuvar bulgularıyla adrenal yetersizlik tanısı konuldu ve hiperkalsemi gelişme nedeni bu duruma bağlandı. Olguya, kronik mukokütanöz kandidazis, hipoparatiroidi ve son olarak adrenal yetersizliğin bir arada görülmesi nedeniyle tip 1 otoimmün poliglandüler sendromu tanısı konuldu. Sonuç olarak herhangi bir otoimmün endokrin hastalığı saptananlar, poliglandüler endokrin yetersizlik ve endokrin dışı organlara ait hastalık riski açısından yakın takip edilmelidir.
(A case of hypercalsemia presented with autoimmune polyglandular syndrome type 1 in childhood)
Autoimmune polyendocrinopathy-candidiasis-ectodermal dystrophy is also known as autoimmune polyglandular syndrome type I (APS-I). APS-I usually occurs in childhood and is an autosomal recessive disorder. Other associated diseases that developed in time included gonadal insufficiency, alopecia, vitiligo, chronic urticaria, chronic active hepatitis and malabsorption. In patients history; it was learned first diagnosed with syndrome of chronic mucocutaneous candidiasis after that symptoms of hypocalcemia detected so calcium and vitamin D treatment started. It was learned treatment of patient with hypocalcemia for a long time afterwards developed hypercalcemia so she directed by our department. Current clinical and laboratary findings were diagnosed with adrenal insufficiency and development of hypercalcemia due to this situation. Syndrome of chronic mucocutaneous candidiasis, hypoparathyroidism and adrenal insufficiency seen together in this situation thats way our diagnosed was APS. In conclusion, patients with autoimmune endocrine disease should be followed on a regular basis.
___
- 1. Betterle C, Greggio NA, Volpato M. Clinical review 93: Autoimmune polyglandular syndrome type 1. J Clin Endocrinol Metab 1998;83:1049-55.
- 2. Chen Q, Kukreja A, Maclaren M. The polyglandular syndromes. In: DeGroot LJ, Jameson JL, eds. Endocrinology. 4th ed. Philadelphia, Pennsylvania: WB Saunders Company; 2006:819-36.
- 3. Ahonen P. Autoimmune polyendocrinopathy-candidasis-ectodermal dystrophy (APECED): Autosomal recessive inheritance. Clin Genet 1985; 27:535-42.
- 4. Neufeld M, Maclaren N, Blizzard R. Autoimmune polyglandular syndromes. Pediatr Ann 1980;9:154-62.
- 5. Behnnan RE, Kliegman RM. Nelson Textbook of Pediatrics,15th. ed., Philadelphia, WB Saunders Company; 1996:1607.
- 6. Brook CGD, Clinical Pediatric Endocrinology, Third edition, Oxford, Blackwell Science 1995: 464-5.
- 7. Dittmar M, Kahaly GJ. Polyglandular autoimmune syndromes: immunogenetics and long-term follow-up. J Clin Endocrinol Metab 2003; 88:2983-92.
- 8. Betterle C, Dal Pra C, Mantero F, Zanchetta R. Autoimmune adrenal insufficiency and autoimmune polyendocrine syndromes: Autoantibodies, autoantigens, and their applicability in diagnosis and disease prediction. Endocr Rev 2002;23:327-64.
- 9. Finnish-German APECED Consortium. An autoimmune disease, APECED, caused by mutations in a novel gene featuring two PHD-type zincfinger domains. Nat Genet 1997;17:399-403.
- 10. Nagamine K, Peterson P, Scott HS, et al. Positional cloning of the APECED gene. Nat Genet 1997;17:393-8.
- 11. Darcan ù, Gökúen D, Çoker M, Mavi E. Otoimmün poliglandüler sendromlu olgularÕn de÷erlendirilmesi, II. Ulusal Pediatrik Endokrinoloji Kongresi Özet KitabÕ, 1997:43.
- 12. Michele TM, Fleckestein J, Sgrignoli AR, Thuluvath PJ. Chronic active hepatitis in the type I polyglandular autoimmün syndrome. Postgrad Med J 1994;70:128-131.
- 13. Betterle C, Greggio NA, Volpato M. Clinical review 93: Autoimmune polyglandular syndrome type 1. J Clin Endocrinol Metab 1998;83:1049-55.
- 14. Meriluoto T, Halonen M, Pelto-Huikko M, et al. The autoimmune regulator: A key toward understanding the molecular pathogenesis of autoimmune polyendocrinopathy-candidiasis-ectodermal dystrophy. Keio J Med 2001;50:225-39.