Bu Çalışmada 1997-2007 döneminde Avrupa Birliği (AB) ve Türkiye Finansal Piyasaları arasındaki bütünleşmenin derecesi incelenmektedir. Bu amaçla piyasalar arasında bir yakınsamanın olup olmadığı araştırılmıştır. Bunun için Türkiye’nin ve 15 AB (Belçika, Almanya, Danimarka, İspanya, Finlandiya, Fransa, Kıbrıs, İrlanda, Yunanistan, İtalya, Hollanda, Portekiz, İsveç, İngiltere) ülkesinin 10 yıl vadeli hazine bonosu faiz oranı kullanılmıştır. Finansal bütünleşmenin derecesinin bulgu olarak gösterilmesi için literatürde araç olarak yararlanılan σ ve β yakınsaması yaklaşımı kullanılmıştır. Bu çalışma sonucunda Türkiye’nin AB ile olan ilişkilerinde ticari ve finansal anlamda bütünleşme derecesinin ele alınan zaman döneminde arttığı belirlenmiştir. Bütünleşmenin düzeyinin artmasının her iki taraf için de avantajlı olabileceği tespit edilmiştir. Türkiye ve AB arasındaki ekonomik yapılanmada farklılık bulunmasına rağmen beta ve sigma yakınsama analizleri, finansal piyasalar arasında bir yakınsamanın olduğunu göstermiştir. Ayrıca elde edilen bulgulara göre, finansal bütünleşmenin ölçüsü kabul edilen parametreler açısından AB’ye yeni üye olan ülkelerin Türkiye’nin finansal piyasalarıyla bütünleşmesinin derecesi daha yüksek çıkmıştır. Bununla birlikte, söz konusu zaman aralığında Türkiye’nin AB’nin finansal piyasasıyla bütünleşme sürecini olumsuz etkileyen olguların başında yüksek enflasyon oranlarının geldiği sonucuna ulaşılmıştır. Bunun nedeni olarak yüksek enflasyon oranlarının nominal faiz oranlarının yükselmesine yol açarak arbitraj olanağını artırması böylece piyasalar arasında yakınsamanın ortadan kalkmasıdır