Parenteral Kullanılan Bazı Enrofloksasin Müstahzarlarının Buzağılarda Biyoeşdeğerliğinin Araştırılması

Bu çalışmada, buzağılarda parenteral olarak kullanılan iki farklı enrofloksasin müstahzarının biyoeşdeğerliği incelendi. Çalışmada ilaç uygulanmamış, Jersey ırkı 46-50 günlük 10 dişi buzağı kullanıldı. Hayvanlar her birinde 5 hayvan bulunan iki gruba ayrıldı. Grup 1’e Referans İlaç, Test İlaç Grup 2’ye 2.5 mg/kg c.a dozunda, kas içi uygulandı. Hayvanlardan uygulama öncesi (0.0 dk), ilaç uygulamalarını takiben 0.25 saatten başlamak üzere 0.5., 1., 2., 4., 8., 12., 18., 24. ve 36. Saatlerde kan alındı. Plazma ilaç yoğunluğu ölçülmesinden önce; enrofloksasin çalışma standartları ve bu standartların ilaç içermeyen plazmalara katılarak elde edilen standartlar yüksek basınçlı sıvı kromatografisine (YBSK) uygulandı. Uygulamalar sonrası standart eğriler çizildi ve geriye kazanç hesaplandı. Yöntemin duyarlılığı 0.05 µg/ml olarak tespit edildi. Geriye kazanç %75-96 olarak bulundu. Enrofloksasinin 6.61-6.66 dakikalarda pik verdiği belirlendi. Plazmada enrofloksasin yoğunluğunun ölçülmesi için; plazmaların asetonitril ile özütleme işlemi yapıldı ve YBSK’ya uygulandı. Her hayvan için çizilen plazma yoğunluğu-zaman eğrisinden ilacın vücutta 2- bölmeli dışarı açık modele göre dağıldığı anlaşıldı. Test İlacın (plazma ilaç yoğunluk- zaman eğrisi altındaki kalan alan) EAA ve tdoruk (plazma ilaç yoğunluğunun doruk değere ulaşma süresi) değerinin (µT/ µR=120) kabul edilebilir sınır içerisinde olduğu (%80–125) ancak Test İlacın Ydoruk (plazma doruk ilaç yoğunluğu) değerinin kabul edilebilir sınırlara (0.80-1.25) uymadığı görüldü. Sonuç olarak Test İlacın Referans İlaç yerine kullanabileceği anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Biyoeşdeğerlik, Buzağı, Enrofloksasin, Farmakokinetik, YBSK

The Investigation of Bioequivalence of Some Enrofloxacin Formulations Following Parenteral Administration in Calves

In this study, the bioequivalence of two enrofloxacin preparationswere investigated. Ten unmedicated female calves (Jersey strain, 46-50 day-old) were included. The calves were dividedinto two groups including fivecalves each. Reference drug and test drug were administered intramuscularly at a doseof 2.5 mg per kg to group 1 and group 2, respectively. Blood samples were takenbefore (0.0 min) and after the drug administration at 0.25, 0.5, 1, 2, 4, 8, 12, 18, 24 and 36th hours. Before the plasma drug concentration measurements, enrofloxacin study standards and the new standards that were obtainedafter adding initialstandards to drug-free plasma were appliedto high-performance fluid chromatography (HPFC). Standard curves were drawn,and the recovery value was calculated. The sensitivity of the extraction method was detected 0.05 µg/ml. The mean recovery value of extraction procedure was about 75-96 percent. The averageretention time for enrofloxacin was obtainedat 6.61-6.6th.Plasma enrofloxacin concentrations were measuredbyHPFCfollowing acetonitrile extraction process.The plasma concentration-time curve for each animal showed that enrofloxacin followed the two-compartmentopen model. It was seenthat the area under the curveand tmaxvalue (µT/ µR=120) of the test drug were acceptable (80–125%). However, Cmax value was not in the acceptable range (0.80-1.25). Test Drug was determined to be used instead of the referencedrug.

Keywords:

Bioequivalence, Calf, Enrofloxacin, Pharmacokinetic, HPFC,

PDF

___

Anadon A, Martinez-larranaga G A, Diaz M J, Velez B, Biringaz P (1990). Pharmacokinetic and residue studies of quinolone compouds and olaquinolox in poultry. Ann Res Vet, 21, 137-144. Anadon A, Martinez-larranaga M R, Diaz M J, Bringas P, Martinez M A, Fernandez-cruz M L, Fernandez M C, Fernandez R (1995). Pharmacokinetic and reidues of enofloxacin in chickens. Am J Vet Res, 6, 501-506. Bauditz R (1987). Results of clinical studies with Baytril in calves and pigs. Vet Med Rev, 2, 122-129. Cabanes A, Arboix M, Anton J M G, Reig F (1992). Pharmacokinetics of enrofloxacin after intravenous and intramuscular injection in rabbits. Am J Vet Res, 53, 90-93. Davidson J N, Conzelman G M, Baggot J D (1986). Pharmacokinetics of 1-cyclopropyl-6-fluoro- 1,4-dihydro-4-oxo-7(4-ethyl-1-piperazinyl)-3-quinole carboxylic acid (CFPQ) in pre-ruminant and ruminant calves, in Proceedings. West Pharmacol So, 29, 129-132. Elmas M, Yazar E, Traş B, Baş A L, Eryavuz A (2000). Pharmacokinetics and oral bioavailability of enrofloxacin in faunated and defaunated Angora goats. Revue Med Vet, 151(6), 507-510. Elmas M, Traş B, Kaya S, Baş A L, Yazar E, Yarsan E (2001). Pharmacokinetics of enrofloxacin after intravenous and intramuscular administration in angora goats. Canadian J Vet Res, 65(6), 64-67. Gkgm (2017). Ruhsatlı Veteriner Tibbi Ürünler. http://www.gkgm.gov.tr/vtu/ Accessed: 30.01.2017. Hantash T M, Abu-basha E A, Roussan D A, Abudabos A M (2008). Pharmacokinetics and Bioequivalence of Doxycycline (Providox® and Doxyvet 0-50 S®) Oral Powder Formulations in Chickens. Int J Poult Sci, 7(2), 161-164. Kaartinen L, Pyorala S, Moilanen M, Raisanen S (1997). Pharmacokinetics of enrofloxacin in newborn and one-week- old calves. J Vet Pharmacol Therap, 20(6), 479-482. Kaya, S, Baydan, E, Bilgili, A, Yarsan, E, Şeker, Y (1996). Etlik piliçlerde enrofloksasinin farmakokinetiği ve manganla enrofloksasin arasında emilme yönünden etkileşmeler. A Ü Vet Fak Derg, 43 (2), 195-202. Kaya S (2000). Farmakokinetik. In: Veteriner Uygulamalı Farmakoloji, Kaya S, Pirinçci İ, Bilgili A (Eds), 47-123, 2. Baskı, 2.Cilt. Medisan Yayınevi, Ankara. Kaya S (2000). Farmakokinetik. In: Veteriner Uygulamalı Farmakoloji, Kaya S, Pirinçci İ, Bilgili A (Eds), 267-420, 2. Baskı, 2.Cilt, Medisan Yayınevi, Ankara. Kayaalp S O (2008). Biyoyararlanım ve Biyoeşdeğerlik Araştırması. In: Klinik Farmakolojinin Esasları ve Temel Düzenlemeler, s: 796-797, 4. Baskı Pelikan Yayıncılık Ltd Şti Ankara. Öner L (2003). Değiştirilebilir (interchangeable) ilaç ve biyoeşdeğerlilik. http://www.recete.org/mised/mised_3/9.php/ Accessed: 06.05.2003. Parlar A, Kaya S (2005). Etlik piliçlerde enrofloksasin içeren müstahzarların farmakokinetiği. A Ü Vet Fak Derg, 52 (2), 99-103. Posnıyak A, Zmudzki J, Niedzielska J, Biernacki B (2001). Bioequivalence study of two formulations of enrofloxacin following oral administration in chickens. Bull Vet Inst Pulawy, 45, 353-358. Şahan S, Kaya S (2006). Hidrate sodyum kalsiyum aluminosilikat içeren yemle beslenen etlik piliçlerde enrofloksasinin farmakokinetiği. A Ü Vet Fak Derg, 53 (2), 111-115. Shumaker R C (1986). PKCALC a basic interactive computer program for statistical and pharmacokinetic analysis of data. Drug Metabolism Rev, 17, 331-348. Sumano L H, Gutıerrez O L, Ocampo C L (2001). Non- bioequivalence of various trademarks of enrofloxacin and Baytril in cows. Dtsch Tierarztl Wochenschr, 108(7), 311-314. Traş B, Yazar E (2002). Bioequivalence as quality, efficacy and safety test for drugs. http://www.tvhb.org.tr/Dergi/ ilackalite.htm/ 2002. Accessed: 06.05.2003. Traş B, Yazar E (2002). İlaçlarda kalite, etkinlik ve güvenlik testi olarak biyoeşdeğerlik. Tvhb Derg, 2 (3-4), 75-78. Toutain P L, Koritz G D (1997). Veterinary drug bioequivalence determination. J Vet Pharmacol Therap, 20, 79-90. Wagner J G (1979). Fundamentals of Clinical Pharmacokinetics. Illinois: The Hamilton Press, Inc, USA.