Kurmaca metinlere bir bildirişim aracı olarak yaklaşan anlatıbilimin temel amacı, anlatıyı oluşturan unsurlar arasındaki ilişkiyi ortaya sermektir. XX. yüzyılın ikinci yarısında Avrupa ve Amerika’da gelişim gösteren anlatıbilim hakkında birçok eser kaleme alınmış ve birden fazla inceleme yöntemi önerilmiştir. Fransız düşünür Gérard Genette de Anlatının Söylemi: Yöntem Hakkında Bir Söylem adlı çalışmasında anlatıbilimin sadece kısa öykülere değil, romanlara da uygulanabileceğini gösterir. Geliştirdiği teoriyi Marcel Proust’un Kayıp Zamanın İzinde roman serisi üzerinde uygular. Görünürde roman tahlili için geliştirilmiş olan Anlatının Söylemi teorisini öyküye de uygulamak mümkündür. Genette’in teorisinde bir anlatım olarak metnin işleyişi ve anlatıcının muhtelif boyutlarını öğrenmek hedeflenir. Bu bağlamda Hasan Ali Toptaş’ın Bir Gülüşün Kimliği öyküsüne Genette’in teorisini uygulayarak anlatım ve anlatıcı açısında öykünün nasıl bir görüntü ortaya koyduğu anlaşılabilir. Bu makalenin amacı, Gérard Genette’in Anlatının Söylemi teorisinin ana hatlarını verip Hasan Ali Toptaş’ın Bir Gülüşün Kimliği adlı öyküsünü Anlatının Söylemi teorine göre incelemektir.