Arap Baharı olarak adlandırılan sürecin yansımaları Suriye’de Mart 2011’de bir grup çocuğun duvarlara “İnsanlar rejimin yıkılmasını istiyor” yazmalarıyla ortaya çıkmış ve günümüze kadar uzanan süreçte ülke, rejim güçleri ile muhalefetin silahlı mücadelesine sahne olmuştur. Suriye de dahil olmak üzere Arap halklarının isyanı uluslararası toplum tarafından çoğunlukla demokratikleşme yolunda atılan bir adım olarak değerlendirilmiş; bu ülkelerdeki huzursuzluklar siyaset kuramı dışında, mevcut yaşananlar, gelecek senaryoları, Batı’nın rolü gibi konular çerçevesinde tartışılmıştır. Bu çalışmanın amacı Suriye’de yaşanan ayaklanmanın meşruluğunu birbirinden ayrı görüşler sunan üç sözleşmeci düşünür, Hobbes, Locke ve Kant’ın bakış açıları ekseninde tartışmaktır. Çalışmanın bulguları Suriye’de halkın direnme hakkının Arap Baharı’nda yaşananlar ile ortaya çıkmadığı, insanların rejime karşı ayaklanmalarını doğuracak nedenlerin çok önceden beri bu ülkede var olduğu ve Hobbes, Locke ve Kant’ın direnme hakkı ile ilgili yargılarının modern totaliter devletler karşısında eksik olduğuna yöneliktir.

In Syria, implications of so-called Arab Spring became visible in March 2011 and the country faced the outbreak of nationwide protests, escalation of tension and armed struggle between regime forces and opposition. These ongoing uprisings in Arab world including Syria have been appraised by international community as steps towards democratization and continue to be studied in the contexts of current events, future scenarios, the role of the West etc. but political theory. The main aim of this study is to discuss the legitimacy of people’s demand for a regime change according to the political philosophies of Hobbes, Locke and Kant which all of them have different perspectives. The findings of this study are the right to resistance of Syrian people to their regime did not emerge with the Arab Spring, that the reasons for a regime change have been there a very long time, and can be found in the political system, economic conditions and civil society of Syria. Furthermore, judgments of these three contractarian theorists on right to resist have weaknesses and are not enough in an era, which people experience in the modern totalitarian states