Bu çalışma uluslararası mülteci koruma rejiminin kriz dönemlerindeki kırılganlığını tartışmayı amaçlamaktadır. Bu kapsamda, son dönemin küresel krizi olan Covid-19 salgını örnek olay olarak belirlenmiş ve Uluslararası İlişkiler kuramlarından İngiliz Okulu’nun geliştirdiği ‘uluslararası toplum’ kavramının etkinliği onun aktörleri/kurumları üzerinden değerlendirilirken hem devletler hem de Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği ve Avrupa Konseyi gibi uluslararası örgütlerin politikaları ve uygulamaları üzerinden değerlendirilmiştir. Uluslararası mülteci koruma rejiminin özellikle kriz dönemlerindeki “kırılganlığı”, uluslararası korumaya ihtiyaç duyan kişi ve grupların da kırılganlığını artırması bakımından hem politik hem akademik tartışmaların odağı olmuştur. Çalışma ilk Covid-19 vakasının ortaya çıkışından itibaren dört ay içerisinde uluslararası toplumun, mülteci koruma rejimi çerçevesinde ortaya koyduğu uygulama ve politikaların kırılganlığını gösteren önemli ipuçları içermektedir.

This study aims at discussing the vulnerability of the Global Refugee Protection Regime (GRPR) during crises by applying the ‘international society’ concept within the English School of International Relations theory to the COVID-19 pandemic. We analyze the efficiency of the international society institutions on GRPR through the policies and practices of states as well as organizations such as the United Nations, European Union and Council of Europe. The GRPR has been selected because the ‘vulnerability’ of this regime has become a matter of academic and political debate as much as the vulnerability of those persons in need of international protection, specifically during times of crisis. Our analysis reveals that GRPR-centric practices and policies by the institutions of international society during the first four months after the breakout of COVID-19 suggest a greater vulnerability of the regime.