Birinci Dünya Harbi’nin sona ermesiyle birlikte galip devletler Versay Antlaşması üzerinden kendi ulusal çıkarlarını en üst düzeyde karşılayarak uluslararası sistemi yeniden inşa etmişlerdi. Aynı zamanda elde ettikleri kazanımları korumak gayesiyle de statükocu bir dış politika yürütmeyi benimsemişlerdi. Bu durum savaşı yasa dışı hale getirme çalışmaları gibi pek çok uluslararası girişime zemin hazırlamaktaydı. Bu makalede Briand-Kellogg Paktı’nın tarihsel oluşum süreci hakkında bilgi verilerek iki dünya savaşı arası dönemde büyük güçlerin çatışan/uzlaşan çıkarları siyasi tarih penceresinden irdelenecektir. Makalenin ana tezi; büyük güçlerin Versay sonrasında elde ettikleri kazanımları koruma refleksiyle hareket ettikleri, dolayısıyla İngiltere ve Fransa’nın Amerika Birleşik Devletleri’ni de yanlarına çekerek Briand-Kellogg Paktı’nı ucu açık bir antlaşma haline getirdikleri iddiasını ortaya atmaktadır.

When the First World War ended, the victorious states rebuilt the international system by meeting their own national interests at the highest level via the Treaty of Versailles. They also adopted a status-quoist foreign policy in order to protect their acquisitions. This situation formed a ground for a number of international interventions such as the efforts of making the outlawry of war. The purpose of this study is to give information about the historical development process of Briand-Kellogg Pact and examine the conflicting/reconciling interests of great powers during the inter-war period, in terms of the political history. Main theme of the article is to present the assertion regarding that great powers started to act with the reflex of protecting their acquisitions that were obtained after the Versailles and thus, England and France made the Briand-Kellogg Pact an open-ended treaty by winning the United States of America over