Bu çalışmanın öne sürdüğü tez, Avrupa Birliği’nin (AB) sınırları dışındaki devletlerle kurduğu kimlik ilişkilerinin, bu devletleri ilglendiren ihtilafların çözümüne destek olma yetisini etkilediğidir. AB’nin ürettiği “Avrupa” kimliği özünde dışlayıcı olan Avrupalılık anlayışı ile özünde kapsayıcı olan demokratiik ve kapitalist kimliklerini bir araya getiren ikili melez bir kimliktir. Bu ikili kimlik çerçevesinde AB, Orta ve Doğu Avrupa devletlerine karşı kapsayıcı bir yaklaşım geliştirirken, Fas’ı özde farklı tanımlayarak dışlamış, Türkiye’ye karşı da ikircikli bir tutum takınmıştır. Bu farklı kimlik ilişkileri, AB’nin sınırındaki söz konusu devletlerin taraf oldukları ihtilafların çözümüne katkıda bulunma yetisini etkilemiştir. Polonya-Almanya ve 1999 sonrası Türk-Yunan ilişkileri örnekleri, AB’nin kapsayıcı bir yaklaşımla sınırlarındaki anlaşmazlıkları da olumlu etkileyebildiğini göstermektedir. Fas-İspanya ve 1999 öncesi Türk-Yunan ilişkisi örnekleri ise, AB’nin dışlayıcı bir yaklaşım geliştirdiğinde üye ve üye olmayan devletler arasındaki anlaşmazlıkları nasıl daha da kötüleştirebileceğini göstermektedir.

This study argues that the forms of identity relations that the European Union (EU) establishes with outsider states shapes the Union’s ability to positively influence conflicts involving those states. The European identity promoted by the EU embodies both inclusive and exclusive aspects. While the EU has invoked the inclusive aspects of its identity in relation to the states in Central and Eastern Europe, it has constructed Morocco to be inherently different, and fluctuated between inclusion and exclusion in the case of Turkey. These various identity relations have shaped the the EU’s impact on Polish-German, Spanish-Moroccan, and Greek-Turkish relations. While the cases of Polish-German and post-1999 Greek-Turkish relations show how an inclusive EU can contribute to the resolution of conflicts on its borders, the cases of Spanish-Moroccan and pre-1999 GreekTurkish relations demonstrate how an exclusionary EU can end up aggravating the conflicts