ÜCRET TATMİNİ VE YAŞAM TATMİNİ İLİŞKİSİNDE ÇALIŞANLARIN EĞİTİM DÜZEYLERİNİN DÜZENLEYİCİ ETKİSİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Bu araştırmanın amacı ücret tatmininin yaşam tatmini üzerindeki etkisinde çalışanların eğitim düzeylerinin düzenleyici etkisini tespit etmektir. Araştırmanın evrenini, Balıkesir ilinde imalat sektöründe faaliyet gösteren bir firmanın 200 çalışanı oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini bu firmada çalış-makta olan 128 işgören oluşturmaktadır. Elde edilen verilerle frekans analizi, normallik testi, güvenilirlik analizi, keşfedici faktör analizi, korelasyon analizi ve hiyerarşik regresyon analizi yapılmıştır. Yapılan hiyerarşik regresyon analizinin neticesinde ücret tatmininin yaşam tatmini üzerin-deki etkisinde çalışanların eğitim düzeylerinin hızlandırıcı etkisinin olduğu görülmüştür. Böylece çalışanların eğitim seviyeleri arttıkça ücret tatmini artışının yaşam tatminleri üzerindeki olumlu etkisini hızlandırdığı tespit edilmiştir. Çalışmanın son bölümünde sonuçlar yorumlanıp, tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Ücret Tatmini, Yaşam Tatmini, Eğitim, İş Tatmini

PDF

___

Aşan, Ö. ve Erenler, E. (2008). İş Tatmini ve Yaşam Tatmini İlişkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(2), 203-216.
Baştürk, F. (2009). Ücret Tatmini İle Ücret Yönetiminde Örgütsel Adalet Algısı Arasındaki İlişki ve Bir Araştırma, Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Berkowitz, L., Fraser, C., Treasure, F.P. ve Cochran, S. (1987). Pay, Equity, Job Gratifications and Comparisons in Pay Satisfaction. Journal of Applied Psychology. 72(4), 544-551.
Bir, Y. (2017). İş Tatmini ve Yaşam Tatmini Arasındaki İlişkiye Etki Eden Demografik Değişkenler Üzerine Araştırma (Bir Uluslararası Firma Uygulaması). Yüksek Lisans Tezi. Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
DeConinck, J. B. ve Stilwell, C. D. (2004). Incorporating organizational justice, role states, pay sa-tisfaction and supervisor satisfaction in a model of turnover intentions. Journal of Busi-ness Research, 57, 225–231.
Diener, E. F. (1984). Subjective Well-Being. Psychological Bulletin, 95(3), 542-575.
Diener, E. ve Diener, M. (1995). Cross-cultural correlates of life satisfaction and selfesteem. Jour-nal of Personality and Social Psychology, 68, 653-663.
George, J. ve Brief, A. (1990). The Economic Instrumentality of Work: An Examination of the Mo-derating Effects of Financial Requirements ana Sex on the Pay-Life Satisfaction Relati-onship. Journal of Vocational Behaviour, 37, 357-368.
Gümüş, H. (2006). Farklı Mesleklerde Çalışanların İş ve Yaşam Doyumlarının Tükenmişlik Düzeyleri Açısından Karşılaştırılması. Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Gürbüz, S. (2007). Kamu Personelinin Ücret Tatmin Seviyelerini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 6(21), 240-260.
Hasırcı, I. (2020). Örgüt Kültürünün İnovatif Davranış Eğilimleri İle İlişkisinde Öz Yeterlilik Algısının Aracılık Rolü ve Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi. Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bandırma.
Heneman, H.G ve Schwab, D.P. (1985). Pay satisfaction: Its multidimensional nature and measu-rement. International Journal of Psychology, 20, 129-141.
Kantak, D. M., Futrell, C. M. ve Sager, J. K.(1992). Job satisfaction and life satisfaction in a sales for-ce. Journal of Personal Selling & Sales Management, 12(1), 1-7.
Kolbaşı, E. ve Bağcı, Z. (2019). İş doyumu ve yaşam doyumu ilişkisi: bir kamu kurumu üzerinde analitik bir araştırma. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (4), 119-123.
Mert, A. (2020). A multivariate investigation of overall happiness, job satisfaction and ıncome sa-tisfaction of women and men in Turkey. Sosyoekonomi, 28 (44), 11-26.
Öcal, Ö. (2008). İş-Aile Çatışması, İş Tatmini ve Yaşam Tatmini İlişkisini Belirlemeye Yönelik Tekstil İşletmesi Çalışanlarında Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bi-limler Enstitüsü, Antalya.
Özer, M. ve Karabulut, Ö. (2003). Yaşlılarda Yaşam Doyumu. Turkish Journal of Geriatrics. 6(2), 72-74.
Özgen, H. ve Yalçın, A. (2011). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Nobel Kitabevi.
Richardson, W., Kirchenheim, V. ve Richardson, C. (2006). Teachers and their international reloca-tion: The effect of self-esteem and pay satisfaction on adjustment and outcome variables. International Education Journal. 7(7), 883-894.
Saldamlı, A. (2008). Otel İşletmelerinde Bölüm Yöneticilerinin İş ve Yaşam Tatminini Belirlemeye Yönelik Bir Alan Araştırması. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi. 25(2), 693-719.
Saleem, T. ve Seema G. (2013) Drivers of Turnover Intention in Public Sector Organizations: Pay Satisfaction, Organizational Commitment and Employment Opportunities. Middle-East Journal of Scientific Research. 17(6), 697-704.
Seçkin, Ş. N. ve Çoban, R. (2017). Ücret düzeyinden tatmin, işte kalma niyeti ve yaşam tatmini iliş-kisinde algılanan alternatif iş fırsatlarının düzenleyici rolü. İşletme Araştırmaları Dergisi, 9 (3), 134-148.
Şapçı, M. (2016). Ücret tatminin örgütsel bağlılığa etkisi ve bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi. İs-tanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Şen, T. (2008). İş Tatmininin Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisine İlişkin Hızlı Yemek Sektöründe Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Weiner, N. (1980). Determinants and Behavioral consequences of pay satisfaction: A Comparison of two models. Personnel Psychology, 33, 741–757.
Vara, Ş. (1999). Yoğun Bakım Hemşirelerinde İş Doyumu ve Genel Yaşam Doyumu Arasındaki İliş-kinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Veenhoven, R. (1991). Is happiness relative? Social Indicators Research, 24, 121-134.
Yenihan, B., Öner, M. ve Balcı, B. (2016). İş doyumu ve yaşam doyumunun demografik özelliklerle ilişkisi: Sakarya'daki avmlerin çalışanları üzerine bir araştırma. Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi. 4 (1), 33-49.