Bu makalede Çin, Hindistan, Latin Amerika, Avrupa ve günümüz küreselleşmesiyle ilgili bazı barış düşünceleri ele alınacaktır. Siyasal olarak, 1930’lardan beri Gandi Hindistan’da şiddet içermeyen, aktif pratikler geliştirdi; bunlar 1960’larda Martin Luther King’in sivil haklar hareketi tarafından devralındı ve Güney Afrika’nın bağımsızlık mücadelesinde daha ada geliştirildi. Şiddet içermeyen eylemler, feministler ve toplumsal hareketler için yeni girdiler yarattı, böylelikle taban hareketleri, kadınlar, yerliler tarafından girişilen dayanışma ekonomisi barışı inşa etmek, cinsler arası eşitlik, sürdürülebilir kalkınma çeşitlikleri içeren ve ademi merkeziyetçi post-modern bir dünyada aşağıdan-yukarı alternatifleri teşvik etti.

This article reviews Chinese, Indian, Latin American, European and the contemporary thinking on peace. Active non–violence was developed in India since the 1930s, practised in the United States during the 1960s (civil rights movement, Martin Luther King Junior 1998) and developed further in the struggle for independence in South Africa. It produced new inputs for feminist and social movements, thus encouraging bottom–upalternatives for a post-modern world where nonviolent practices, peace-building, gender equity, and sustainable development including grass-root movements, women, indigenous, poor, umemployed and other marginal groups enhance a diverse and decentralized future