___

• Akoğuz Y. N., Kalkavan A., & Özdilek Ç. (2016). Üniversite öğrencilerinin beden eğitimi ve spor öğretimi dersine ilişkin tutumlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. International Journal of Science Culture and Sport (IntJSCS), 2016; 4:(SI 2): 404-411
• Altınok, E. (2008). Beden eğitimi öğrencilerinin bazı değişkenlere göre çoklu zekâ alanlarının incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi), Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Armstrong, T. (2003). Multiple intelligences of reading and writing. USA: Association for Supervision & Curriculum Development s:12.
• Aslan, C.S., İnan, T., & Akalan, C. (2010). Profesyonel bir futbol takımı ile beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin bazı fiziksel ve fizyolojik özelliklerinin karşılaştırılması. Journal of New World Sciences Academy, 5(1):47-58.
• Başbay, A. (2000). Çoklu zekâ kuramına göre eğitim programları ve sınıf içi etkinliklerin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Bayrak, Ç. Çeliksoy, ML., & Çeliksoy, S. (2005). Beden eğitimi ve spor yüksekokulundaki öğrencilerin çoklu zekâ kuramına ilişkin zekâ profilleri ve uygulanan yetenek giriş sınavları ile ilişkisi. 4.Ulusal Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Sempozyumu, 10-11 Haziran 2005, Bursa.
• Bümen, N. T. (2005). Okulda çoklu zekâ kuramı (3. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Campbell, L., & Campbell, B. (1999). Multiple Intelligences and Student Achievement: Success Stories From Six Schools, ASCD, p. 1-9. U.S.A.
• Çamlıyer, H., Mavi, F., Daşdan, NE., & Çamlıyer, H. (2005). Beden eğitimi dersi uygulamalarında öğretim stil ve yaklaşımlarının çoklu zekâ kuramına ilişkin kullanımı, 4. Ulusal Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Sempozyumu, 10-11 Haziran 2005, Bursa.
• Çinkılıç, İ., & Soyer, F. (2013). Beden eğitimi öğretmen adaylarının çoklu zekâ alanları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Spor Yönetimi ve Bilgi Teknolojileri Dergisi, 2013; 8 (1), 4-16
• Danacı M. (2008). Adana ilinde farklı tipteki liselerde öğrenim gören adolesan dönemi sedanter ve spor yapan erkek öğrencilerin spora yaklaşımı, fiziksel yapıları ve fizyomotorik özelliklerinin saptanması. Adana, Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
• Darst, WP., & Pangrazi, PR. (2006). Dynamic physical education for secondary school students. San Francisco: Pearson, Benjamin Cummings.
• Demirel, Ö. (2002). Eğitimde program geliştirme (4. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Ermiş, E. (2012). Aktif spor yapan ve yapmayan üniversite öğrencilerinin bazı değişkenlere göre çoklu zekalarının karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Samsun.
• Eroğlu, E., & Ersoy, A. (2019). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin bazı değişkenlere göre öğrenilmiş güçlülük düzeylerinin incelenmesi. Uluslararası Multidisipliner Akademik Araştırmalar Dergisi, 6(2), 68-75
• Eroğlu, S. Y., & Acet, M. (2017). İşitme engelli öğrencilerin spor yapma değişkenine göre sosyal görünüş kaygısı ile yaşam kalitesi düzeylerinin incelenmesi. Türkiye Klinikleri Spor Bilimleri Dergisi, 9(2), 65-70. doi.10.5336/sportsci.2016-54033
• Gardner, H. (1999). Intelligence reframed: Multiple intelligences for the 21. century, Basic Boks, New York.
• Güllü, M., & Tekin, M. (2009). Spor lisesi öğrencileri ile genel lise öğrencilerinin çoklu zekâ alanlarının karşılaştırılması. Beden Egitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(3).
• Hamurcu, H., Günay, Y., & Özyılmaz, G. (2002). Buca eğitim fakültesi fen bilgisi ve sınıf öğretmenliği bölümü öğrencilerinin çoklu zekâ kuramına dayalı profilleri, V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Cilt 1, 16-18 Eylül 2002, Ankara.
• Hoşgörür, V., & Katrancı, M. (2007). Sınıf ve beden eğitimi ve spor öğretmenliği öğrencilerinin baskın zekâ alanları (kırıkkale üniversitesi eğitim fakültesi örneği). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2007; 24: 33-42.
• İzci, E., Kara, A., & Dalaman F. (2007). Dershane öğrencilerinin çoklu zekâ kuramı açısından incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi: 21(1):1- 14.
• Karakollukçu, M., Aslan, C. S., Paoli, A., Bianco, A., & Sahin, F. N. (2015). Effects of mini trampoline exercise on male gymnasts’ physiological parameters: a pilot study. The Journal of Sports Medicine and Physical Fitness, 55(7-8), 730-734.
• Karayol M., & Eroğlu S. Y. (2020). Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin mesleki etik ve mesleki motivasyon durumlarının incelenmesi: Muş İli Örneği. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 645-653.
• Kiremitçi, O., & Canpolat, AM. (2014). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin çoklu zekâ alanlarının üst bilişsel farkındalık ve problem çözme becerilerini belirlemedeki rolü. Hacettepe Journal of Sport Sciences, 25 (3), 118–126.
• Kuru, E. (2001). Kinestetik zekâ ve beden eğitimi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21 (2), 217-229.
• Loori, AA. (2005). Multiple intelligences: A comparative study between the preferences of males and females. Social Behavior and Personality: an international journal, 33(1), 77-88.
• Murathan, T. (2018). Spor sektöründe bilişim teknolojilerinin kullanımı. 3. Uluslararası Mesleki ve Teknik Bilimler Kongresi, (s.1547-1551). Gaziantep: Haziran.
• Ömeroğlu, E., & Kandır, A. (2005). Bilişsel Gelişim. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Özkan, E. (2007). Öğrenmeyi öğret bana (8. Baskı). Konya: Şelale Matbaa ve Cilt Sanayi.
• Polat, D. (2016). Spor bilimleri alanında özel yetenek sınavına giren adayların çoklu zekâ alanlarının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Rettig, M. (2005) Using the multiple intelligences to enhance instruction for young children and young children with disabilities. Early Childhood Education Journal. 32(4), 255. doi: 10.1007/s10643-004-0865-2
• Saban, A. (2002). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Evi.
• Saban, A. (2004). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Saban, A. (2005). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim (5. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Seber, G. (2001). Çoklu zekâ alanlarında kendini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Sivrikaya, K., & Aydın, S. (2017). Elit atıcıların çoklu zekâ özelliklerinin cinsiyet, kullandıkları silah türü ve yaş faktörlerine göre karşılaştırılması. İstanbul Aydın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 79-94.
• Yamaner, F. (2001). Beden eğitimi ve sporda temel ilkeler. Bursa: Ekin Kitapevi
• Yavuz, KE. (2009). Çoklu zekâ. İstanbul: Bilge Matbaacılık
• Yavuz, KE. (2004). Öğrenen ve gelişen eğitimciler için çoklu zekâ teorisi uygulama rehberi. Ankara: Ceceli Yayınları.
• Yazıcı, AG., Ogan, M., Öztürk, ME., & Özdemir, K. (2019). Student attitudes towards basketball. Journal of Physical Education Research, 6(1), 42-48.
• Yıldırım, İ. (2003). Bireyi tanıma teknikleri, psikolojik danışma ve rehberlik. Ankara: Pegem A Yayınları.