THE READING SKILL PREDICTION LEVELS OF THE OPPORTUNITIES THAT THE TURKISH STUDENTS HAVE AT HOME ACCORDING TO 2015 PISA RESULTS

Dünyanın en kapsamlı eğitim araştırmalarından biri olarak kabul edilen Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı (Programme for International Student Assessment-PISA), İktisadi İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) tarafından 2000 yılından itibaren her 3 yılda bir OECD üyesi ülkeler ile katılımcı ülkelerde uygulanmaktadır. PISA temelde okuma becerisi, matematik ve fen başarısını ölçmekte ve öğrencilere ilişkin çeşitli değişkenleri ele alarak sonuçları ilan etmektedir. Bu sonuçlara göre ülkeler eğitim politikalarına yön verebilmektedir. Bu çalışma ile sonuçları henüz yayınlanmış PISA verilerine göre Türk öğrencilerin evde sahip oldukları olanakların okuma becerilerinin yordayıcısı olup olmadığı üzerinde durulmuştur. Yapısal eşitlik modellemesi analizi yapılan bu çalışmada evde sahip olunan olanakların okuma becerisinin anlamlı bir yordayıcısı olduğu sonucuna ulaşılmıştır

2015 PISA SONUÇLARINA GÖRE TÜRK ÖĞRENCİLERİN EVDE SAHİP OLDUKLARI OLANAKLARIN OKUMA BECERİSİNİ YORDAMA DÜZEYLERİ

Programme for International Student Assessment-PISA), considered one of the most comprehensive educational researches in the World, has been applied in the OECD member countries and the participating countries by Organization for Economic Cooperation and Development (OECD) once in every 3 years since 2000. PISA assesses mainly reading skill, Mathematics and Science achievement, and announces the results considering various variables. Countries are able to direct their educational policies in accordance with these results. The purpose of this study is to determine whether the opportunities that the Turkish students have at home predict their reading skills according to the recently published PISA data. In the study, in which structural equation modelling analysis was conducted, it is concluded that the opportunities that the Turkish students have at home significantly predict their reading skills

PDF

___

Aksan, D. (2007). Her Yönüyle Dil: Ana Çizgileriyle Dilbilim (4. baskı). Ankara: TDK Yayınları.
Akyol, H. (2003). Türkçe İlkokuma Yazma Öğretimi, Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
Arıcı, A. F. (2008). Okumayı Niye Sevmiyoruz? Üniversite Öğrencileri ile Mülakatlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(10).
Aydın, A., Erdağ, C. & Taş, N. (2011). 2003-2006 Pisa Okuma Becerileri Sonuçlarının Karşılaştırmalı Olarak Değerlendirilmesi: En Başarılı Beş Ülke ve Türkiye, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(2): 651- 673.
Ayral, M., Özdemir, N., Türedi, A., Yılmaz-Fındık, L., Büyükgöze, H., Demirezen, S., Özarslan, H. & Tahirbegi, Y. (2014). Öğretmen Özerkliği İle Öğrenci Başarısı Arasındaki İlişki: PISA Örneği, Eğitim Bilimleri Araştırma Dergisi, 4(1): 207-218.
Bakioğlu, A. & Yıldız, A. (2013). Finlandiya’nın PISA başarısına etki eden faktörler bağlamında Türkiye’nin durumu, Eğitim Bilimleri Dergisi, 38: 37-53.
Bozkurt, Ü. (2014). PISA 2000’den PISA 2009’a Güney Kore’de okuma becerisinin gelişimi, Eğitim ve Bilim, 39(173): 140-154.
Coşkun, E. (2003). Çeşitli Değişkenlere Göre Lise Öğrencilerinin Etkili Okuma Becerileri ve Bazı Öneriler. Türklük Bilimi Araştırmaları, 13(13).
Çelen, F. K; Çelık , A. & Seferoğlu, S. S. (2011). Türk Eği m Sistemi ve PISA Sonuçları, Akademik Bilişim, 2-9.
ESAGEV (2017). PISA 2015 Sonuçları ve Türkiye. http://esagev.org/index.php/yayin/rapor/pisa-2015-sonuclarive-turkiye. Erişim Tarihi 12.09.2017
Güneş, F. (2011). Dil Öğretimi Yaklaşımları ve Türkçe Öğretimindeki Uygulamalar, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8, 123-148.
Güneş, F. (2013). Türkçe Öğretimi Yaklaşımlar ve Modeller. Ankara: PEGEM Akademi.
Güzeller, C. O. & Şeker, F. (2016). Variables Associated with Students’ Science Achievement in the Programme for İnternational Student Assessment (PISA 2009), Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 10(2): 1-20.
Güzle Kayır, Çiğdem (2012). PISA 2009-Türkiye Verilerine Dayanarak Okuma Becerileri Alanında Başarılı Okullar İle Başarısız Okulları Ayırt Eden Okul İçi Etmenler ve Sosyo-Ekonomik Faktörler. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Karabayır, Ersoy (2013). Aile ve Okul Özelliklerinin PISA Okuma Becerileri, Matematik Ve Fen Okuryazarlığını Yordama Gücünün Yıllara Göre. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Karasar, Niyazi. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kline, R. B. (2010). Principles and practice of structural equation modeling. (3rd ed.) New York: Guilford Korkmaz, C. & Şahın , M. (2013). 2009 Pisa başarılarına göre ülkelerin genel ve insanı gelişmişlik düzeyleri arasındaki ilişki, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(22): 225-247.
Mullis, I. V., Martin, M. O., Gonzales, E. J. Kennedy, A. N. (2003). PIRLS 2001 International Report, Boston: International Study Center.
Özenç, B. & Arslanhan, S. (2010). PISA 2009 Sonuçlarına İlişkin Bir Değerlendirme, Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı, TEPAV Değerlendirme Notu, Aralık. İnternet ortamından http://www.tepav.org.tr/upload/files/1292255907- 8.PISA_2009_Sonuclarina_Iliskin_Bir_Degerlendirme.pdf adresinden 14.11.2017 tarihinde çevrimiçi olarak elde edilmiştir.
Özer Özkan, Y. (2016). Okulları Başarılarına Göre Sınıflandırmada Etkili Olan Değişkenlerin PISA 2012 Türkiye Verileri Aracılığıyla İncelenmesi, International Online Journal of Educational Sciences (İOJES), 8(2): 117- 130.
Özmusul, M. & Kaya, A. (2014). Türkiye’nin PISA 2009 ve 2012 Sonuçlarına İlış kın Karşılaş rmalı Bir Analiz, Journal of European Education (JEE), 4(1): 23-40.
Sarıer, Y. (2010). Ortaöğretime Giriş Sınavları (OKS-SBS) ve PISA Sonuçları Işığında Eğitimde Fırsat Eşitliğinin Değerlendirilmesi, Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3): 107-129.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
Tekbıyık, A. (2014). İlişkisel araştırma yöntemi. Ss. 101, Ed. Metin, M. Kuramdan uygulamaya eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A.
Ülper, H. (2011). Öğrenci açısından okumaya güdüleyici etmenler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(2).
Yalçın, K. (2011). Almanya ve Türkiye’de 2003- 2006- 2009 PISA araştırma sonuçları alınan önlemler ve uygulamalar, Eleştirel Pedagoji Politik Eğitim Dergisi, 3(18): 29-36.
Yılmaz Fındık, L. & Kavak, Y. (2013). Türkiye’deki Sosyo-Ekonomik Açıdan Dezavantajlı Öğrencilerin PISA 2009 Başarılarının Değerlendirilmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 19(2): 249-273.
WEB. http://www.oecd.org/pisa/aboutpisa/ Erişim Tarihi: 08.10.2017).