SEMRA DEMİR BAŞARAN, Nihan YILDIZ NARİNALP

TEACHERS’ OPINION ON THE SUPPORT AND TRAINING COURSES IN TURKISH MIDDLE SCHOOLS

Bu araştırmada Türkiye'deki Destekleme ve Yetiştirme kurslarının uygulamaya konma süreci, yararları, yaşanan sorunlar ve çeşitli öneriler yönünden değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Tipik durum örneklemesi olarak desenlenen çalışmada yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla toplanan veriler içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırmaya on dört ortaokul öğretmeni katılmıştır. Araştırma sonucunda, kursların uygulamaya konma sürecinin çeşitli nedenlerle demokratik olmaktan uzak olduğu, öğretmenlere sağladığı ekonomik katkı, telafi niteliğinin olması en belirgin yararları olarak belirlenmiştir. Bununla birlikte, öğrencilerin devamsızlık oranının yüksek olması ve kaynak ihtiyacı kurslarda yaşanan önemli sorunlar olarak ortaya çıkmıştır. Gerekli kaynakların sağlanması, düzenli aralıklarla değerlendirme çalışmalarının yapılması ve sosyal etkinliklere yer verilmesi araştırmaya katılan öğretmenlerin öncelikli öneri ve beklentileri arasında yer almaktadır

TÜRKİYE’DE ORTAOKULLARDA UYGULANAN DESTEKLEME VE YETİŞTİRME KURSLARINA İLİŞKİN ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİ

In the study, the aim is to evaluate Support and Training Course in terms of its application process, benefits, problems and various suggestions. Typical case sampling was used in the study. Semistructured interview technique was employed for this research. The data was analyzed and interpreted through content analysis method. 14 middle school teachers participated in the study. Findings revealed that application process of the courses was not completely democratic because of various reasons. Teachers’ financial gain and opportunity of compensation were defined as the most significant benefits. High level of absenteeism and need for material were stated as the most important problems. Material supply, periodic evaluations and social activities were among teachers’ primary suggestions and expectations

PDF

___

Akçay, H., Tüysüz, C., & Feyzioğlu, B. (2003). Bilgisayar destekli fen bilgisi öğretiminin öğrenci başarısına ve tutumuna etkisine bir örnek: Mol kavramı ve avagadro sayısı. Haziran 14, 2017 tarihinde http://www.tojet.net/articles/v2i2/229.pdf adresinden alındı
Akyüz, Y. (2007). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Altınkurt, Y. (2008). Öğrenci devamsızlıklarının nedenleri ve devamsızlığın akademik başarıya olan etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 20, 129-142.
Assaad, R., & Elbadawy, A. (2004). Private and group tutoring in egypt: Where is the gender inequality? The Economic Research Forum.
Ataman, A. (2001). Sınıf içinde karşılaşılan davranış problemleri ve bunlara karşı geliştirilen önlemler. Sınıf yönetiminde yeni yaklaşımlar. içinde Ankara: Nobel Yayınları.
Başar, H. (2001). Sınıf Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Bray, M. (2007). The shadow education system: private tutoring and its implications for planners. Paris:UNESCO: International Institute for Educational Planning.
Bray, M., & Kwok, P. (2003). Demand for private supplementary tutoring: conceptual considerations and socioeconomic patterns in Hong Kong. Economics of Education Review, 22(6), 611-620.
Brook, D. (1992). Issues of researcher role and subjectivity in research on educational change in South Africa.
Proceedings of the Fifth Annual Qualitative Research in Education Conference. Athens.
Canpolat, U., & Köçer, M. (2017). Destekleme ve yetiştirme kurslarının TEOG bağlamında sosyal bilgiler öğretmenlerinin görüşlerine dayalı olarak incelenmesi. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 7(1): 123-154.
Cheo, R., & Quah, E. (2005). Mothers, Maids and Tutors: An Empirical Evaluation of Their Effect on Children’s Academic Grades in Singapore. Education Economics, 13(3): 269-285.
Clements, D. (1999). Concrete manipulatives, concrete ideas. Contemporary issues in early childhood. Haziran 14, 2017 tarihinde http://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.2304/ciec.2000.1.1.7 sitesinden 14-06- 2017 adresinden alındı.
Cooper, H. (2003). Summer learning loss: The problem and some solutions. Eric Digest.
Çalık, C., & Şehitoğlu, E. (2006). Okul müdürlerinin insan kaynakları yönetimi işlevlerini yerine getirebilme yeterlikleri. Milli Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi.
Dang, H.-A. (2007). The determinants and impact of private tutoring classes in Vietnam. Economics of Education Review, 26(6): 684-699.
Dang, H.-A., & Rogers, F. (2008). How to Interpret the Growing Phenomenon of Private Tutoring: Human Capital Deepening, Inequality Increasing, or Waste of Resources? Policiy Research Working Paper, No.4530.
De Silva, W. (1994). Extra-school tutoring in the Asian context with special reference to Sri Lanka. Maharagama: Department of Educational Research, National Institute of Education.
Demirel, Ö., Seferoğlu, S., & Yağcı, E. (2001). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Doğan, S., & Koçak, O. (2014). Okul yöneticilerinin sosyal iletişim becerileri ile öğretmenlerin motivasyon düzeyleri arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 20(2): 191-216.
Doyle, W. (1986). Classroom Organization and Management (Ed) Wittrock, Merlin C. Handbook of Research on Teaching (s. 392-431). içinde New York: Macmillan Publication Company. Eğitim, & Gelecek. (2016, Mart 3). Ocak 9, 2017 tarihinde http://www.egitimvegelecek.com/?p=14050 adresinden alındı
Fidan, K. (2008). İlköğretimde araç gereç kullanımına ilişkin öğretmen görüşleri. Kuramsal Eğitimbilim. Haziran 14, 2014 tarihinde http://www.keg.aku.edu.tr/arsiv/c1s1/c1s1m4.pdf sitesinden 14-06-2017 adresinden alındı
Gençtürk, Ö. (2001). Meslek ve Anadolu meslek liselerinde öğrenci başarısını etkileyen faktörler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Gökçe, F. (2012). Öğretmen ve velilerin, öğrencilerin okulda geçirdikleri zaman, ders ve dinlenme süreleri ile tatiller ve okul dönemleri konusundaki görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(4): 2541- 2560.
Göksu, İ., & Gülcü, A. (2016). Ortaokul ve Liselerde Uygulanan Destekleme Kurslarıyla İlgili Öğretmen Görüşleri. 3.Uluslararası Öğretim Teknolojileri ve Öğretmen Eğitimi Sempozyumu.
Ha, T., & Harpham, T. (2005). Primary education in Vietnam: Extra classes and outcomes. International Education Journal, 6(5): 626–634.
Heyns, B. (1987). Schooling and congnitive development: Is there a season for learning? Child Development, 58(5): 1151-1160.
İşman, A. (2005). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Kadı, Z. (2000). Adana ili merkezindeki ilköğretim okulu öğrencilerinin sürekli devamsızlık nedenleri.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Malatya: İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kim, H. (2004). Analyzing the structure of variables affecting on private tutoring expense. The Journal of Educational Administration, 22(1), 27-45.
Kim, S., & Lee, J. (2010). Private Tutoring and Demand for Education in South Korea. Economic Development and Cultural Change, 58(2), 259-296.
Kocabaş, İ., & Karaköse, T. (2005). Okul müdürlerinin tutum ve davranışlarının öğretmenlerin motivasyonuna etkisi (özel ve devlet okulu örneği). Haziran 14, 2017 tarihinde www.dergipark.gov.tr. adresinden alındı
Koşar, E., Yüksel, S., Özkılıç, R., Avcı, U., Alyaz, R., & Çiğdem, H. (2003). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Lee, J. (2013). Private tutoring and its impact on students’ academic achievement, formal schooling, and educational inequalıty in Korea. Dotora Tezi. Kolombiya Üniversitesi.
MEB. (2014). Ocak 10, 2017 tarihinde http://ookgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_05/26051333_dnmgenelge.pdf adresinden alındı
MEB. (2014). Ocak 11, 2017 tarihinde http://mevzuat.meb.gov.tr/html/orgundestek_1/yonerge.pdf adresinden alındı
Mischo, C., & Haag, L. (2002). Expansion and Effectiveness of Private Tutoring. European Journal of Psychology of Education, 17(3): 263-273.
Özgan, H., & Aslan, N. (2008). İlköğretim okul müdürlerinin sözlü iletişim biçiminin öğretmenlerin motivasyonuna etkisinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1):190-206.
Özoğlu, M. (2011). Özel dershaneler: Gölge eğitim sistemiyle yüzleşmek. Seta Analiz, 4-25.
Öztürk, Z., & Dündar, H. (2003). Örgütsel motivasyon ve kamu çalışanlarını motive eden faktörler. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 4(2): 57-67.
Punch, K. (2005). Sosyal Araştırmalara Giriş Nitel ve Nicel Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitapevi.
Rıza, E. (2000). Eğitim teknolojisi uygulamaları ve materyal geliştirme. İzmir: Anadolu Matbaası.
Sawada, T., & Kobayashi, S. (1986). An analysis of the effect of arithmetic and mathematics education at juku. National Institute for Educational Research.
Stevenson, D., & Baker, D. (1992). Shadow education and allocation in formal schooling: Transition to university in Japan. American Journal of Sociology, 1639-1657.
Tansel, A., & Bircan, F. (2006). Demand for Education in Turkey: A Tobit Analysis of Private Tutoring Expenditures. Economics of Education Review, 25(3): 303-313.
Tümüklü, A., Zoraloğlu, Y., & Gemici, Y. (2001). İlköğretim okullarında okul yönetimine yansıyan disiplin sorunları. Kuram Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 417-441.
Ünsal, S., & Korkmaz, F. (2016). Destekleme ve Yetiştirme Kurslarının İşlevlerine İlişkin Öğretmen Görüşlerinin İncelenmesi. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi.
Won, J. (2001). A Study on Social and Economic Effect of Private Education. Doktora Tezi. Cohen University.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. İkinci Basım. Ankara: Seçkin Yayıncılık.