___

• Albayrak, A. S. (2006). Uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Allen, N. J. ve Meyer, J. P. (1990). The measurement and antecedents of affective, continuance and normative commitment to the organization. Journal of Occupational Psychology, 63, pp. 1-18.
• Al-Qaritoti, M. Q. A. ve Al-Enezi, A. (2004). Organizational commitment of managers in Jordan: A field study. International Journal of Public Administration, 2 (5), pp. 331-352.
• Altındiş, S. ve Özutku, H. (2011). Psikolojik güçlendirme ve güçlendirmeyi etkileyen faktörler: Türkiye'deki devlet hastanelerinde bir araştırma. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13 (1), ss. 161- 191.
• Bakhshi, A., Sharma, A.D., ve Kumar, K. (2011). Organizational commitment as predictor of organizational citizenship behavior. European Journal of Business and Management, 3 (4), pp. 78-86.
• Balay, R. (2000). Özel ve Resmi liselerde yönetici ve öğretmenlerin örgütsel bağlılığı (Ankara İli Örneği). Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Baltaş, A. (1999). Yönetimde yetkilendirme önemli. Hürriyet Gazetesi insan kaynakları eki, Sayı: 182.
• Baron, R. M. ve Kenny, D. A. (1986). The moderator-mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology. 51 (6), pp. 1173-1182.
• Baydoğan, M, ve Dağ, İ. (2008). Hemodiyaliz hastalarındaki depresiflik düzeyinin yordanmasında kontrol odağı, öğrenilmiş güçlülük ve sosyotropi-otonomi. Türk Psikiyatri Dergisi, 19 (1), ss. 19-28.
• Bennett, J. A. (2000). Mediator and moderator variables in Nursing Research: Conceptual and statistical differences. Research in Nursing&Health, 23, 415- 420.
• Bornstein, R.F. ve Huprich, S. K. (2006). Construct validity of the relationship profile test: Three year retest reliability and links with core personality traits, objectrelations, and ,interpersonal problems. Journal of Personality Assessment, 80 (2), pp. 162-171.
• Bowen, D. A. ve Lawler, E. F. (1992). The empowerment of service workers: what, why, how, and when. Sloan Management Review, pp. 31-39.
• Canbay, S. (2007). İlköğretim okullarında çalışan öğretmenlerin iş doyumu ve denetim odağı ilişkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Ceylan, A. (2002). Çalışanların güçlendirme algıları üzerine tuzla bölgesindeki ticari bankalarda bir araştırma. Öneri, 5 (17), ss. 113-120.
• Chow, I. H. (1994). Organizational commitment and career development of Chinese managers in Hong Kong and Taiwan. The International Journal ofCareer Management, 6 (4), pp. 3-9.
• Coleman, D. F., Irving, G. P. ve Cooper, C. (1999). Another look at the locus of control-organizational commitment relationship: It depends on the form of commitment. Journal of Organizational Behavior, 20, pp. 995-1001.
• Conger, J. A. ve R. N. Kanungo (1988). The empowerment process: Integrating theory and practice.Academy of Management Review, 13 (3), pp. 471-482.
• Cunningham, I., Hyman, J. ve Baldrig, C. (1996). Empowerment: The power to do what? Industrial Relations Journal, 27 (2), pp. 143-154.
• Çalışkan, A. ve Hazır, K. (2012). Psikolojik güçlendirmenin iş tatminine etkisinde örgütsel bağlılığın aracılık rolü. Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), ss. 49-77.
• Çavuş, M. F. ve Akgemci, T. (2008). İşletmelerde personel güçlendirmenin örgütsel yaratıcılık ve yenilikçiliğe etkisi: İmalat sanayinde bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, ss. 229-244.
• Çelebi, M. A. (2009). Örgütsel bağlılığın sağlanılmasında bir araç olarak personel güçlendirme. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karaman.
• Çöl, G. (2004a). Güçlendirme ve örgütsel bağlılık ilişkisi üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış doktora tezi. Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gebze.
• Dağ, İ. (2002). Kontrol odağı ölçeği (KOÖ): Ölçek geliştirme, güvenirlik ve geçerlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 17 (49), ss. 77-90.
• Denkdemir, B. (2010). Coğrafi temelli bölümlendirilmiş organizasyon yapılarında; personel güçlendirmenin karar hızına etkisi ve uygulamaya ilişkin bir örnek. Yayınlanmamış doktora tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Doğan, S. (2003). Personel Güçlendirme. 1. Baskı, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Doğan, S. (2006a). Personel güçlendirme, rekabette başarının anahtarı. İstanbul: Kare Yayınları.
• Doğan, S. ve Kılıç, S. (2007). Örgütsel bağlılığın sağlanmasında personel güçlendirmenin yeri ve önemi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 29, ss. 37-61.
• Doğan, S. Ve Demiral, Ö. (2009). Örgütsel bağlılığın sağlanmasında personel güçlendirme ve psikolojik sözleşmenin etkisine ilişkin bir araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32, ss.47-80.
• Dönmez, A. (1986). Denetim odağı: Temel araştırma alanları, A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 19 (1-2), ss. 259-279.
• Emhan, A., Meriç, İ., ve Zincirkiran, M. (2014). Mediating Effect of Learning Capacity on Between Turnover Intention and Organizational Commitment: A Case in Health Sector. International Review of Social Sciences, 2 (8), ss. 257-269.
• Erstad, M. (1997). Empowerment and organizational change. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 9 (7), pp. 325-333.
• Giderler Atalay, C. (2009),Personel güçlendirmeye dayalı insan kaynakları yönetimi işlevlerinin örgütsel vatandaşlık davranışına etkisi ve Eczacıbaşı topluluğunda bir araştırma. Yayınlanmamış doktora tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
• Güçel, C. (2013). Örgütsel bağlılığın örgütsel vatandaşlık davranışına etkisi örgütsel adaletin aracılık rolü: İmalat işletmelerine yönelik bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(2),ss. 173-190.
• Gürbüz, G., Kumkale, İ. ve Oğuzhan, A. (2015). Personel güçlendirme-örgütsel bağlılık ilişkisinin analizinde yapısal eşitlik modeli ile regresyon analizinin karşılaştırılması: Bir uygulama. Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyal Bilimler Metinleri, No:02, ss. 1-18.
• İnce, M. ve H. Gül (2005). Yönetimde yeni bir paradigma: Örgütsel bağlılık. Ankara: İleri giden Ofset.
• Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı, çok değişkenli istatistik teknikleri. 5. Baskı, İstanbul: Asil Yayın Dağıtım.
• Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. (18. baskı), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Khandelwal, S. ve Dhar, U. (2003). Locus of control and hierarchy as determinants oforganizational commitment in the banking industry. Hawaii International Conference On Business.
• Korkmaz, Z. ve Altıparmak, S. (2012). Hemşirelerde personel güçlendirme, örgütsel bağlılık düzeyleri ve etkileyen etmenler. Uluslararası Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (3), ss. 561-575.
• Loosemore, M. ve Lam A. (2004). The locus of control: A determinant of opportunistic behaviour in construction health and safety. Construction Management and Economics, 22, pp. 385-394.
• Luthans, F., Baack, D. ve Taylor, L. (1987). Organizational commitment: Analysis of antecedents. Human Relations, 40 (4), pp. 219-236.
• McMahon, B. (2007). Organizational commitment, relationship commitment and their association with attachment style and locus of control, Georgia Institute of Technology, Georgia.
• Mete, M., Zincirkiran, M. Tiftik, H., Yalçınsoy, A. ve Pekcan A. (2015). Personel güçlendirme, örgütsel bağlılık ve iş memnuniyeti ilişkisinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi: Turizm sektöründe bir araştırma. Bartın Üniversitesi, İİBF Dergisi, 6 (12).
• Mujka, F. (2011). Personel güçlendirme ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişki ve bir araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Munir, S. ve Sajid, M. (2010). Examining locus of control (loc) as a determinant of organizational commitment among university professors in Pakistan. Journal of Business Studies Quarterly, 1 (3), pp. 78-93
• Newton, L. A. ve Shore, L. M. (1992). A model of union membership: Instrumentality, Commitment, and opposition. The Academy of Management Review, 17 (2), pp. 275-298.
• Özbek, A. (2008). İşgören güçlendirme ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişkinin işletme içi birimler ve demografik faktörler açısından analizi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Özgen, H. ve Türk, M. (1997). Hizmet sektöründe rekabette başarının anahtarı: Personel güçlendirme (empowerment). Amme İdaresi Dergisi, 30 (4),ss. 75-86.
• Özyer, K. (2010). Etik iklim ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkide örgütsel bağlılık ve iş tatmininin düzenleyici rolü. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Polat, M. (2009). Örgütsel özdeşleşmenin öncülleri ve ardılları üzerine bir saha çalışması. Yayınlanmamış doktora tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Ross, G. F. (1995). Work Stress and Personality Measures among Hospitality Industry Employees. International Journal of Contemporary Hospitality Management 7, pp. 9-13.
• Rotter, J. B. (1966). Generalized expectancies for internal versus external control of reinforcement.Psychological Monographs: General and Applied, 80 (1), pp.1-28.
• Rowden, R. W. (2000). The relationship between charismatic leadership behaviors and organizational commitment. Leadership & Organization Development Journal, 21 (1), pp. 30-35.
• Seçgin, Y. (2007). Otel işletmelerinde personel güçlendirme yönetimi ve bir uygulama. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tokat.
• Silvester J., Anderson-Gough F.M., Anderson N.R. ve Afandi, M. (2002). Locus of control, attributions and impression management in the selection ınterview. Journal of Occupational and Organizational Psychol, 75, pp. 59-76.
• Solmuş, T. (2004). İş yaşamı, denetim odağı ve beş faktör kişilik modeli. Türk Psikoloji Bülteni, 10 (34-35), ss. 196-205.
• Spreitzer, G. M. (1995). Psychological empowerment in the workplace: Dimensions, measurement, and validation. Academy Of Management Journal, 38 (5), pp. 1442-1465.
• Steers, R. M. (1977). Antecedents and outcomes of organizational commitment. Administrative Science Quarterly, 22, pp. 46-56.
• Şahin, N. (2007). Personel güçlendirmenin iş tatmini ve örgütsel bağlılık üzerindeki etkisi: Dört ve beş yıldızlı otel işletmelerinde bir uygulama. Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Thomas, K. W. ve Velthouse, B. A. (1990). Cognitive Elements of Empowerment. Academy of Management Review, 15 (4), pp. 666-681.
• Turunç, Ö. ve Çelik, M. (2010). Çalışanların algıladıkları örgütsel destek ve iş stresinin örgütsel özdeşleşme ve iş performansına etkisi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi,17(2), ss. 183-206.
• Tutar, H. ve Altınöz, M. (21-23 Mayıs 2009). İnsan kaynaklarını güçlendirme uygulamalarının çalışanların başarı güdüsü üzerine etkisi. 17. Yönetim ve Organizasyon Kongresi Osmangazi Üniversitesi İşletme Bölümü, Eskişehir.
• Uygur, A. (2009), Örgütsel bağlılık ve işe bağlılık. 1. Basım, Ankara: Barış Platin Kitabevi.
• Wang, D. (2005). Students' learning and locus of control in web-supplemented instruction. Innovative Higher Education, 3 (1), pp. 67-82.
• Yeşilyaprak, B. (2000). Eğitimde rehberlik hizmetleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Yeşilyaprak, B. (2004). Denetim odağı, (Ed: Kuzgun, Y. ve Deryakulu, D.), Eğitimde bireysel farklılıklar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.